tag:blogger.com,1999:blog-68405574439052708922024-03-13T05:47:38.696+02:00Η ΑσυγχωρητηΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΜΕΤΡΗΣΩ, ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΩ.Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.comBlogger210125tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-28294789995784680062014-12-10T21:23:00.000+02:002014-12-10T21:25:21.217+02:00Τι έμαθα συζώντας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Προσοχή, ακολουθούν βαρυσήμαντες δηλώσεις.<br />
<br />
<br />
<br />
1. <b>Η σιωπή, στις πλείστες περιπτώσεις, είναι χρυσός</b>: Πρόσεξε όμως, όχι η σιωπή που προσποιείσαι ότι είναι σιωπή, για να σε ρωτήσει ξανά "Τι έσιεις". Ούτε η σιωπή επειδή φοβάσαι (μήκακον) να μιλήσεις ή του resentment. Μιλώ για τη σιωπή που επέλεξες συνειδητά για να αποφύγεις περιττές συζητήσεις και συγκρούσεις. Τη σιωπή της ακεραιότητας. <br />
<br />
<br />
2. <b>Δεν είναι ανάγκη να εκφράζεις την κάθε σου σκέψη και συναίσθημα, every fucking moment, και να αναμένεις ανατροφοδότηση με ενσυναίσθηση από τον σύντροφό σου</b>: Και ψυχολόγος να είναι, don't mix work with pleasure. Εκτός αν μιλάς για τον μελλοντικό μου γιο (χαρχαρ), πιθανόν η δυνατότητα του στο εν λόγω ζήτημα να χωρεί σε αλουμινοχαρτούι του ζωμού της μάτζι. Δηλαδή, να μην έχει μάθει να επικοινωνεί όπως εσύ επικοινωνείς τα συναισθήματά σου. Ακόμη και στην περίπτωση που έχει αποκτήσει τέτοιες δεξιότητες, κράτα ένα μετριασμό στην έκφραση των 10343080 διαθέσεων που μπορεί να έχεις μια δεδομένη στιγμή της μέρας. Μοιράστου τα με τους φίλους και τις φίλες σου στον καφέ. Με τον άνθρωπο που θα σε δει 5-10 συνεχόμενες ώρες τη μέρα, και πιθανόν, για το υπόλοιπο της ζωής σας, κάνε μια πιο προσεκτική επιλογή. <br />
<br />
<br />
3. Συνεχίζοντας το παραπάνω, <b>άφησε κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς σου και της καθημερινότητας σου για σένα.</b> Έτσι, αν κάποια στιγμή τα ανακαλύψει ο άλλος/η άλλη, μπορεί να είναι μια ευχάριστη έκπληξη, μια πτυχή σου που δεν ήξερε. Δεν θα ξεχάσω το θαυμασμό στο βλέμμα του άντρα μου όταν με είδε κάποτε να παρουσιάζω σε συνέδριο. Ήταν σαν να με ερωτευόταν ξανά. Και σε μακροχρόνιες σχέσεις, αυτό χρειάζεται. Τι κάνουμε συνήθως; Στις μεγάλες μας σχέσεις πορευόμαστε νομιζόμενοι ότι ξέρουμε ή ότι ΠΡΕΠΕΙ να ξέρουμε ο ένας τα πάντα για τον άλλο, την κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε τη μοναδικότητα που φέρνουμε σαν ξεχωριστές οντότητες στην ένωσή μας και να βαρκούμαστε ο ένας τον άλλον. (I am talking to you φίλε/η που τηλεφωνάς η ώρα 11:30 και τον/την ρωτάς τι θα φάει). Η αλήθεια είναι, μάλλον, ότι ξέρουμε όσα διαλέγουμε να πιστεύουμε για τον άνθρωπό μας και ότι τελικά μπορεί να μην ξέρουμε ούτε τον ίδιό μας τον εαυτό εντελώς. Οπότε, κρατάμε πάντα κάτι για μας, και το two become one, να γίνεται και one becomes two και ξανά από αρχής. <br />
<br />
4. <b>Αν θέλεις κάτι από το ψυγείο, πάρτο μόνη σου</b>: Απλά θα φάει παραπάνω ώρα να το βρει, που την ώρα που θα χρειαστεί να πάεις στο ψυγείο. Το ίδιο ισχύει και όταν θέλεις κάτι από τη τσάντα σου. <br />
<br />
Αυτά for now. <br />
<br /></div>
Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-40436992540498017832014-12-08T18:08:00.003+02:002014-12-08T18:08:57.286+02:00Πράγματα τα οποία δεν θα μάθω ποτέ: Πιλόττα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι κάποιες στιγμές στην ενήλικη ζωή μου που νιώθω να επιστρέφω πίσω σε εκείνη τη σκηνή στο γυμνάσιο όπου ο γυμναστής με έβαλε να κάνω σκαστή πάσα στο μπάσκετ. Μην σας τα πολυλογώ, η μπάλα, σκαστή, κατέληξε στα μούτρα μου, με εμένα να φωνάζω "έκοψα τη γλώσσα μου, έκοψα τη γλώσσα μου". Δεν έκοψα τη γλώσσα μου βέβαια, απλά εκατάφερα να την κάτσω τόσο δυνατά μες τα μούτρα μου, θε θημείο που εμούθκιαθε το θτόμα μου και δεν μπορούθα να καταλάβω αν ακρωτηρίαθα τη γλώθθα μου. <br />
<br />
Εννοείται ότι ένιωσα 34820483048 κιλά ηλίθια και 4388028403 κιλά loser, εν με κανεί που εφορούσα σιδεράκια και όλα τα awkward αξεσουάρ της εφηβείας (γυαλιά με πασιή σκελετό, πριν γίνουν της μόδας, φρύθκια άφκαρτα) και ήμουν και καλή μαθήτρια, γαμώτο, έπρεπε να τη φάω μόνη μου μες τα μούτρα. <br />
<br />
Τελοσπάντων, τα χρόνια πέρασαν και σιγά σιγά έμαθα να κάνω τρίπλα (αρκετά καλά για να δείξω στους μαθητές/τριες μου στη γυμναστική τι είναι τρίπλα χωρίς να σπάζω τα μούτρα μου) και σκαστή πάσα (χωρίς να ρισκάρω βέβαια να έχω μωρά απέναντι). Έβγαλα και το φρύδι. <br />
<br />
Είναι κάποια πράγματα όμως που νιώθω ότι δε θα μάθω ποτέ και με κάνουν να νιώθω πολύ βλάκας. Σε σημείο που να επιστρέφω σε εκείνη την εποχή της γκράντε λουζερίασης, υπό το βλέμμα των συμμαθητριών μου που με έβλεπαν να παθαίνω panic attack με τη μάππα του μπάσκετ. Ξέροντας και preachοντας ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα ταλέντα του, still, νιώθω ότι μερικά πράγματα δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Και νιώθω μειονεκτικά για αυτό ντάμμιτ. <br />
<br />
Πιλόττα λοιπόν.<br />
<br />
Ήμουν σε μια παρέα τις προάλλες που εστήσαν παιχνίδι. Εγώ παρατηρητής. Η φίλη μου, η μόνη γυναίκα στην τετράδα, όταν παίζει το συγκεκριμένο παιχνίδι, νιώθω να επιβεβαιώνει τη θεωρία περί ηγεμονικής αρρενωπότητας, δηλ. αλλάζει με τέτοιο τρόπο τη συμπεριφορά της, ούτως ώστε να συμπεριφέρεται αρρενωπά με μια στερεοτυπική μορφή (ε φίλεεε, κραυγές, φατσιήματα πας τα τραπέζια, ε μαλάκαααα, βερτινάτσααα, γενικά το body language και η αργκό του στερεοτυπικά over masculine ατόμου που παίζει πιλόττα). Ξέρω, ήταν πολύ σημαντική η πληροφορία αυτή και ιδιαίτερα σχετική. <br />
<br />
Έκατσα, που λες, δίπλα της και είπα να μην κάνω χαλάστρα στην παρέα και άτε, να προσπαθήσω να παρακολουθήσω, για ακόμα μια φορά, πέρκει πιάσω το point. Γιατί να παίξω ή να κάνω ερωτήσεις, θα επιβεβαίωνα πανηγυρικά το χειρότερο μου φόβο. Να με πουν ηλίθια. Κατά τα άλλα, λέω των μωρών ότι καμιά ερώτηση δεν είναι ηλίθια και ό,τι θέλουν στη ζωή τους με προσπάθεια μπορούν να το καταφέρουν. Το οποίο πιστεύω ακράδαντα btw. Αχχχχ... Δασκάλα που δίδασκες. I am working on it, I am working on it.<br />
<br />
Υπόψη ότι όταν ήμαστε πανεπιστήμιο, η συγκεκριμένη φίλη μου, μου έγραψε μια κόλλα με σημειώσεις, μπροστά πίσω, για το πώς παίζεται η πιλόττα (ελάλε μόνο άμα εν σε έντυπη μορφή με citation μπορεί να δεηθώ να δώσω σημασία) αλλά ούτε τότε εκατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Μόνο κάτι λέξεις πιάνω στον αέρα όπως "πάζες", "τριάρα", "βερτίνα", "κούπα", "καρώ", "πάσο" τα οποία εννοείται ότι δεν ξέρω πάντοτε τι σημαίνουν και τα συνδέω με εντελώς άσχετα πράματα πχ. τριάρα φραντζολάκι με σουσάμι, κούπα τραχανά, καρώ πουκάμισο, πάσο του λεωφορείου κτλ. Ντάξει, ντάξει, η κούπα εν η καρδία στα χαρτιά και το καρό το ..διαμάντι, ο ρόμβος. <br />
<br />
Πάμε στο παιχνίδι όμως! Και δώστου να σύρνουν τα χαρτιά τους πας το τραπεζούι, χωρίς να περιμένει ο ένας τη σειρά του άλλου (έννεν με τη σειρά που παίζεται;;;) και να λαλούν κάτι αριθμούς στην αρχή και να γράφουν σε μια κόλλα μες τη μέση ένα αριθμό τζαι δεξιά και αριστερά άλλο αριθμό. Κατάλαβα ότι τις πλείστες φορές κάτι διαπραγματεύονται μόλις μοιραστούν τα χαρτιά, αλλά δεν ξέρω ποτέ τι είναι αυτό. Και να προσπαθώ να κατανοήσω άμα τα μετρούν στο τέλος τα χαρτιά του κάθε ζευγαριού, τι στον κόρακα μετρούν; Το μόνο πράγμα που κατάλαβα είναι ότι κερδίζει όποιος έχει το μεγαλύτερο σκορ. <br />
<br />
<br />
Έννεν έτσι; Το πιο μεγάλο σκορ;<br />
<br />
<br />
Δεν γνωρίζω αν γενικά στην πιλόττα υπάρχει μια πρόκληση να δείξει ο ένας του άλλου ποιος εν ο καλύτερος με το να εκφράσει με τις λιγότερες λέξεις μια ιδέα και να γίνει απόλυτα κατανοητός, πάντως ΔΕΝ ΕΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΕ. Ούτε το σκοπό, ούτε τους επιμέρους στόχους. Μόνο το καρό, την κούππα, το σπαθί και τους αριθμούς ως το 200 έκανα μια επανάληψη. <br />
<br />
<br />
<br />
Στην ερώτηση αν θα μάθω ποττέ πιλόττα:<br />
<br />
<br />
<br />
Παίρνω ύφος σοβαρό και μια βαθιά αναπνοή και απαγγέλω το Haiku for getting out of bed:<br />
<br />
<br />
<br />
No no no no no<br />
No no no no no no no <br />
No no no no <span style="font-size: x-large;">no</span>.<br />
<br />
<br /></div>
Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-77998393615286033962014-12-04T17:23:00.004+02:002014-12-04T22:21:51.340+02:00"Εύκολος στόχος"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις 16 άσπρες τρίχες στη δεξιά μου κουρία, έχω αλλάξει οπτική σε πολλά ζητήματα. Εμαλάθκιανα με κάποια άτομα/καταστάσεις που με εξόργιζαν παλαιότερα. Το πρόσεξε και ο άντρας μου, ο οποίος μου λέει ότι δεν μπορεί πιον να κατηγορήσει κανένα και να μεν πετακτώ σαν τον πόρτο να παίξω το δικηγόρο του διαβόλου.<br />
<br />
Μια φράση που έχω υιοθετήσει τους τελευταίους μήνες είναι ο "εύκολος στόχος".<br />
<br />
<br />
Υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις εύκολων στόχων. Ακολουθούν εμπεδωτικά παραδείγματα. <br />
<br />
<br />
1. Άτομα τα οποία λένε μια χοντράδα και αμέσως πέφτουν όλοι πάνω τους να τους/τις φαν και γίνεται το μεσανατολικό στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και δικτύωσης. ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ. <br />
<br />
πχ. Η κοπέλα στο Feel Fantastic που είχε πει ότι θα συγχαρεί κάποιο με HIV.<br />
<br />
Κάνοντας τον ψύλλο κάμηλο: Να ρίχνεις ευθύνες από το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι την καταπίεση του δυτικού κόσμου στον τρίτο κόσμο για την απάντηση της. Προφανώς κάτι φταίει. Αλλά έχουν γίνει και γίνονται πολύ πιο σοβαρά και εγκληματικά λάθη στον τόπο μας και γύρω μας. Δεν είναι ανάγκη να γίνεσαι αχρείαστα κακός/ια. Μιλούμε για συγκεκριμένο είδος εκπομπής, όχι τις προσφορές για το αποχετευτικό σύστημα στην Πάφο και την κατάσταση στη Συρία.<br />
<br />
Γιατί συμβαίνει: Projection. Προβολή. Ό,τι μισούμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας το προβάλουμε σε ένα άτομο που εφάνηκε κάποια στιγμή πιο ηλίθιο/ανίκανο/αδιάφορο/ημιμαθές από εμάς.Έτσι νιώθουμε καλύτερα για τον εαυτό μας. Totally understandable behavior. <br />
<br />
Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό: Να του δώσουμε τη σημασία που του αξίζει.Υπάρχουν πιο σοβαρά ζητήματα της επικαιρότητας να συζητήσουμε. I think. Δεν το παθαίνουν μόνο μοντέλα. Πιάσε το μικρόφωνο και ρώτα τον μέσο Κυπραίο ποιος ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Κύπρου. <br />
<br />
<br />
<br />
2. Οι εκπομπές, οι καλεσμένοι και οι ακροατές της Ελίτας. ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΟΟΣ. <br />
Ίσως από τους ευκολότερους στόχους της κυπριακής tv. I did it in the past too. <br />
<br />
Κάνοντας τον ψύλλο κάμηλο: Τι καρτεράς να σχολιάσει ο κύριος Χαρίδημος, 89 ετών από τα Καννάφκια για το θέμα του προγαμιαίου σεξ αγαπητέ/ή μου; Τζαι ξεκινάς να λαλείς για την οπισθοδρομικότητα της κυπριακής κενωνίας; Και τι είδους συζήτηση επιπέδου περίμενες να γίνει με το Δρακόπουλο να σου μιλά για τα ωμέγα 3 λιπαρά 50 λεπτά; <br />
Γιατί συμβαίνει: βλέπε πιο πάνω. Επίσης για σκοπούς τηλεθέασης. <br />
Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό: Να αλλάζουμε κανάλι. <br />
<br />
<br />
<br />
3. Η συμπεριφορά των μιτσιών/εφήβων σήμερα. ΕΥΚΟΛΟΟΟΣ ΣΤΟΧΟΣ.<br />
<br />
πχ. Οι μιτσιές που κάμνουν duck face στο facebook. Οι μιτσιοί που ρέουνται δυνατά στο k cineplex του mall και γενικά ενοχλούν κατά τη διάρκεια της ταινίας. "Είδες; Σου 'πα να 'ρθούμε δεύτερη παράσταση και δεν μ' άκουγες!" λέει μου ο άντρας μου όταν θυμηθεί ότι είναι καλαμαράς.<br />
<br />
Κάνοντας τον ψύλλο κάμηλο: Nαι ξέρω το..κάμνουν duck face και γράφουν με ακαταλαβίστικα fonts που χρειάζεσαι αποκωδικοποιητή για να ερμηνεύσεις το νόημα. Και φωνάζουν ο ένας του άλλου και κάμνουν παράξενους ήχους σε μια σκοτεινή αίθουσα. Τι επερίμενες που έφηβους καλέ μου; Μα εξίασες που ετσακώνεσουν με τη μάνα σου/τον τζύρη σου για να ξιουρίσεις το μουστάτζιην σου στην πέμπτη του δημοτικού; Ξέχασες που ήθελες να σε κατεβάζουν δύο τετράγωνα πιο κάτω που το γυμνάσιο γιατί αντρέπεσουν να σε φέρνει με το διπλοκάμπινο ο θκειος σου ο Γιώρκος; Οι έφηβοι κάθε εποχής έχουν το δικό τους τρόπο να εκφραστούν. Τι αναρωθκιέσαι που πάμε τζαι σούζεις τη κκελλέ σου;<br />
<br />
Γιατί συμβαίνει: Γιατί μεγαλώνουμε και περνούμε στο γερο-mode. Που να σηκωστείς τωρά η ώρα 12:00 να πάεις κλαμπ; 12:00 τη νύκτα. Ξεπεράσαμε την εφηβεία, at least most of us. Ξέρεις το feeling, ξέρεις τοοο.. Που μιλάς και ακούς τη μάνα σου/τον τζύρη σου στη φωνή σου. Ο πιο σημαντικός παράγοντας στη ζωή των εφήβων είναι οι φίλοι τους και η ευτυχία τους να ανήκουν σε μια παρέα. Τζαι θα ρεκτούν στο σινεμά για να το καταφέρουν. Γι'αυτό σε αυτές της ηλικίες είναι πολύ αποτελεσματική η διδασκαλία θεμάτων μέσα από peer learning activities. Θέλουν να το ακούσουν από συνομήλικους τους όχι από σένα γερότσουρε των 30. <br />
<br />
Με τι πρέπει να ασχολούμαστε: Να μην είμαστε ανεκτικοί στο bullying. Να συζητούμε μαζί τους για το over-sexualization της εικόνας τους, όταν αυτό συμβαίνει. Να δείχνουμε στα αγόρια ότι αρρενωπότητα δεν σημαίνει λύνω τις διαφορές μου με το ξύλο και στα κορίτσια ότι θηλυκότητα δεν σημαίνει ημίγυμνες πόζες στο facebook. Γενικά να συζητούμε μαζί τους τα φαινόμενα που μας απασχολούν και να μην νιώθουμε ότι μιλούμε σε alien. Κάποτε οι δικοί μας μας έβλεπαν έτσι και εμάς. <br />
<br />
Alien ε alien. <br />
<br />
4. Η αστυνομία. ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ. <br />
<br />
Κάνοντας το ψύλλο κάμηλο: Πφφφφφ.. Δύσκολοι καιροί για μπάτσους. Μπορεί να έσιησες τη κκελέ φιλάθλου στο τελευταίο ματς της ομάδας με την πέτρα που έσυρες αλλά αν σε σταματήσει για έλεγχο στο δρόμο, άμα σου μιλήσει μπάτσος χωρίς να σου πει "σε παρακαλώ", γίνεσαι ταύρος μενόμενος. Θυμάσαι ότι είναι σύμβολο καταπίεσης και ελέγχου του καπιταλισμού. Τι εννοείς κρέμμεται το καθρεφτούι μου και εν ανάφκουν οι λάμπες του αυτοκινήτου μου όργανο; ΠΡΟΣΕΞΕ ΠΩΣ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ. Και δώστου φωτογραφίες μες τα μέσα, ηχογραφήσεις και ανώνυμοι μάρτυρες και ο θκειος σου που εκουντίσαν μια μέρα στη μάππα να φκαίνει και να παουρίζει στην τηλεόραση. <br />
<br />
Έχω και άλλα, αλλά πρέπει να βάλω ρούχα στο πλυντήριο. Και επειδή εμαλάκωσα πολλά, θα μπω μαζί τους για μαλακτικό. Μιιιχιχι.. <br />
<br /></div>
Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-57761888229004458902014-12-02T18:36:00.001+02:002014-12-02T18:52:55.318+02:00Η επιστροφή των ζωντανών νεκρών <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μα σοβαρομιλούμε;<br />
<br />
Το τελευταίο μου ποστ πριν 2 χρόνια ήταν για τα μαλλιά μου; <br />
<br />
Προβληματισμός: Ρε παιδί μου, πώς αλλάζουν οι προτεραιότητες μας μετά από 2 χρόνια α; <br />
<br />
Διαπίστωση: Εξακολουθώ να ασχολούμαι με τα μαλλιά μου. Χαχα. Αλλά εντάξει, όχι αυτό το δράμα των <span style="font-size: x-small;">*google where is word count in word 2007*</span> 1209 λέξεων της 15ης Οκτωβρίου 2012. Δεν ξαναέγιναν πλούσια btw, απλά το αποδέκτηκα και προχώρησα στην πλάτη του αλόγου μου προς το ηλιοβασίλεμα. Και θέλουν λιγότερη ώρα ίσιωμα. <br />
<br />
Λοιπόν, το σημερινό ποστ το αφιερώνω στην μπλόγκερ Μπέατριξ που με ένα email της έγινε η αιτία να ξαναδιαβάσω κάμποσες αναρτήσεις μου και να σκεφτώ ότι ίσως έχω κάτι να πω και πάλι σε αυτό το μαύρο και άραχνο μπλογκ. Ίσως πάλι όχι. Και εφαντάστης τωρά πάλε να αναφέρομαι για τρίχες στο τελευταίο ποστ του μπλογκ; Πάντως σίγουρα η Μπέατριξ έχει πολλά να πει! Και για αυτό τη διαβάζω όπως και άλλους νέους μπλόγκερ.<br />
<br />
Δεν ξέρω βέβαια αν θα φτάσει το μήνυμα από αυτή την σκουληκότρυπα που έπεσε το μπλογκ, στους αγαπητούς/ες μπλόγκερ/αναγνώστες/στριες που μια καλή μέρα έμειναν με την απορία αν δουλεύκει τελικά το priorin για την τριχόπτωση, αλλά έτσι για το γαμώτο θα σπρώξω και λίγα βιβλία από τη βιβλιοθήκη (όσοι/ες είδατε το Interstellar μόνο θα καταλάβετε, οι υπόλοιποι/ες καλό θα ήταν να το δείτε και να επιστρέψετε σε αυτή την ανάρτηση για να γελάσετε με το αστειάκι μου) να πάει το μήνυμα.<br />
<br />
Μια ζωή έχω θέμα με τις μεγάλες προτάσεις. Εκτός από αυτή. Και αυτή.<br />
<br />
Πάντως παρακολουθώ την κυπριακή μπλογκόσφαιρα, βλέπω να γεννιούνται, να λάμπουν και να δύουν αστέρια. I am stalking you whenever I can!<br />
<br />
Για να δω τώρα τι τίτλο θα βάλω. <br />
<br />
<br /></div>
Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-43443586911533022252012-10-15T20:34:00.002+03:002012-10-16T20:29:55.505+03:00It's a hair thing<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Νιώθω την ανάγκη, μετά από μεγάλη περίοδο αποχής από το
μπλογκ μου, να εκφραστώ για ένα θέμα το οποίο για πολύ κόσμο δεν αποτελεί
καν θέμα για άγχος και ανησυχία. Ίσως και για αυτό έφτασα στο σημείο να το
γράφω σε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο και όχι να το μοιράζομαι με
φίλους-συγγενείς που μπορεί να αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά προβλήματα, είτε
οικονομικά, είτε υγείας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Αυτό το θέμα είναι τα μαλλιά μου. Ναι καλά διαβάζεις, τα μαλλιά μου. Μετά από πολλές ώρες σε
φάση άρνησης και αυτο-κατηγορίας για ματαιοδοξία, σήμερα δεν άντεξα άλλο και
ξέσπασα μπροστά στο σύντροφο μου, κλαίγοντας με ένα παράπονο που θύμιζε τον
παιδικό, παρά τον αρκετά ώριμο, τριαντάχρονο πλέον εαυτό μου, για τα μαλλιά μου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ας το πάρουμε από την αρχή.Τα τελευταία λίγα χρόνια διατηρούσα πλούσιες μακριές
μπούκλες, για τις οποίες έπαιρνα πάρα πολλά κομπλιμέντα. Πολλές φορές ο κόσμος
με ρωτούσε αν είχα εξτένσιον ή αν όντως έχω έτσι μαλλιά. Έβλεπα σήμερα τις
φωτογραφίες του γάμου μου (και έκλαιγα), στις οποίες είχα μια μάλλα ως
τζεικάτω, γυαλιστή και υγιή. Σπάνια είχα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">bad</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">hair</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">days</span>. Τζαι έμαθα να στυλιζάρω τα μαλλιά μου χωρίς ιδιαίτερον
κόπο. It was my thing. Τέλος πάντων, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">you</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">get</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">the</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">point</span>.
Είχα καλά μαλλιά. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ως πριν λίγους μήνες. Όλα ξεκίνησαν μες τον Ιούλη, όταν
έκοψα μετά από 5 χρόνια το αντισυλληπτικό χάπι και επρόσεξα ότι μετά το μπάνιο
έχανα πολύ περισσότερα μαλλιά από το κανονικό. Όποτε εκτενίζουμουν δε, ένιωθα
ότι μαζί με τη χτενιά, εφκαίναν τζαι πόντοι που την αυτοπεποίθηση μου.
Εμοιράστηκα την ανησυχία μου με τη μάμμα μου, είπε μου το στάνταρ «Εν της
εποχής». Εσκέφτουμουν εγώ, μα ήντα εποχής, εν να αλλάξω τρίχωμα; Αλλά είπα να
περιμένω λίγες μέρες μήπως ήταν ιδέα μου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Σκατά ιδέα μου. Στις δυο βδομάδες έπιασα το γιατρό μου και
λέω του«Μαδώ». Λέει μου να κάμουμε γενικές αναλύσεις. Κάμνουμε γενικές
αναλύσεις, κάμνουμε και για το θυροειδή, τίποτε εν δείχνει. Λαλώ του, «μήπως
είναι το γεγονός ότι έκοψα το χάπι;» . «Όι όι. Άτε να πιεις μια σειρά βιταμίνες
για μαλλιά να τα τονώσεις». Πίνω έχει 5 μήνες 40 ευρώ το μήνα ειδικά συμπληρώματα διατροφής. Τίποτε, τα ίδια.
Εν τω μεταξύ αφού δεν είδα διαφορά, εγώ ντράπηκα να ξαναναφέρω του γιατρού μου
κάτι, γιατί έμαθα ότι έπασχε που μια σοβαρή ασθένεια τζαι έκαμνε θεραπεία, τζαι
λαλώ μεν είσαι μαλακισμένη να τον πρίεις με τα μαλλιά σου. Κάμε υπομονή ακόμα
λίον μπορεί «ναν της εποχής». Εμίλησα με ένα δερματολόγο τζαι είπα του ότι το
μόνο πράμα που άλλαξε στη ρουτίνα μου είναι ότι έκοψα το χάπι τζαι ίσως λόγω
ορμονών (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">google</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">it</span>)
να έχω τούντο θέμα τζαι είπε μου εν φταίει το χάπι τζαι δεν τον εξανάπιασα.
Εχτές έπιασα ένα άλλο δερματολόγο τζαι θα πάω σύντομα κοντά του να δούμε τι θα
κάμω.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Στο κομμωτήριο, εν τω μεταξύ, η ίδια κουβέντα κάθε φορά «Μεν
ανησυχείς, έσιεις πολλά μαλλιά», «θωρείς τούτες τις τριχούες, σημαίνει βλαστούν
άλλα». Μα ήντα που λαλείς καλέ μου, που φκαίνουν φούτσες φούτσες. Τι να την
κάμω την τρίχα του ενός πόντου; Να την κάμω εξτέ για φρύθκια; Έφτασα μέχρι το
σημείο να μετρώ τις τρίχες που εφκαίναν πας τη βούρτσα. Τζαι ακόμα χειρότερα,
σαν ήθελαν λούσιμο δυο φορές τη βδομάδα, τωρά είναι τόσο λιπαρά που θέλουν
σχεδόν καθημερινό λούσιμο, γιατί δεν παρουσιάζουνται, ούτε καν σε κότσο.
Εννοείται ότι άλλαξα σιαμπού, μάσκες, έβαλα αμπούλες, δεν τα εστέγνωνα καθόλου με πιστολάκι, έκοψα τα σίδερα και τα προϊόντα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">styling</span> τζαι έκοψα τα τζαι στο μήκος πέρκει αλλάξει τίποτε. Ατού, τα μαλλιά μου αισθητά πιο
λεπτά, να σπάζουν εύκολα, άτονα τζαι λιγότερα σε ποσότητα, να πέφτουν πας τους
ώμους μου σαν μαδημένοι νούροι του κάττου, να μαδούν σαν τη μαργαρίτα και να τους φωνάζω "πού είναι η Μαργαρίτα τραλαλό τραλαλ". Να γεμώνει το σπίτι, τα μαξιλάρκα,
οι καναπέδες τρί<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">sh</span>ες. Αλλά
εγώ τζαμέ να σκέφτουμαι, έσιει πιο σημαντικά πράματα που τα μαλλιά, παρέτα να
το σκέφτεσαι, παρέτα να ανησυχείς. Μεν το συναφέρνεις. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ως σήμερα το πρωί, που έπιασα να σάσω τα μαλλιά μου για να
παρουσιάζουμαι στο σχολείο. Μα τι σίδερο έβαλα να τα ισιώσω, τι αφρό να τα
συνάξω, ήταν ένα μάτσο άσιερα παραθκιάνταλα, ηλεκτρισμένα. Λαλώ του άντρα μου
«Το Σάββατο θα πάω να τα κόψω αρκετά πιο κοντά γιατί δεν μπορώ με να τα σάζω
πιον». Τζαι εγύρισα τζείνη τη στιγμή τζαι είδα τη φωτογραφία του γάμου μας πας
το κομοδίνο, τον μελαχρινό χείμαρρο της προ 7 μηνών κόμης μου να σιωνόνεται πας
τους ώμους μου τζαι δεν άντεξα. Έπιαμε το κλάμα το γοερό. Επήεν τζαι η μάσκαρα
τζαι το κονσίλερ. Ετσάκρισα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Έχω τη μάμμα μιας φίλης μου που έχασε πρόσφατα τα μαλλιά της
που χημειοθεραπεία. Έχω μια θεία μου που τα έχασε που αυτοάνοσο νόσημα τζαι δεν
εξαναβλαστήσαν τόπους τόπους. Ξέρω τζαι καταλαβαίνω ότι προέχουν τζαι έχουν
προτεραιότητα στη ζωή πολλά πιο σοβαρά θέματα υγείας. Έχω αποδεχτεί σε μεγάλο
βαθμό το γεγονός ότι δε θα έχω ποτέ ξανά τα πλούσια μαλλιά που είχα στο
παρελθόν τζαι ότι τούτο δεν είναι το τέλος του κόσμου τζαι ότι μπορώ να ζήσω
τζαι με πιο κοντά αραιά μαλλιά τζαι να είμαι χάπι. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Τζείνο που θέλω όμως για να πνάσω, είναι μιαν φάκιν εξήγηση.
Εν ξέρω αν ο επιστημονικός κόσμος δεν έχει κάμει αρκετή έρευνα, ή δε θεωρεί ότι
η γυναικεία κόμη δεν είναι αρκετά σημαντική σε σχέση με τη θεραπεία του
καρκίνου ή του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">aids</span>, αλλά
γιατί ρε γαμώτο σαν είσαι καλά, στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">peak</span> σου στην οικογενειακή σου ζωή τζαι στη δουλειά σου, να πέφτουν τα μαλλιά σου, παίρνοντας μαζί τους τζαι τη
ψυχολογία σου; Τζαι υπάρχει κάποιος λόγος που οι γιατροί στην Κύπρο δεν κάμνουν
συσχετισμό μαλλιών-αντισυλληπτικού χαπιού; Γιατί ερώτησα 5 ως τωρά, ο ένας ο
γυναικολόγος μου, τζαι είπαν μου ότι δεν πιστεύουν ότι έχει άμεση σχέση. Μα
αφού εν το μόνο πράμα που άλλαξε ρε γαμώτο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Σοβαρά, αν το επάθαινα πριν 2-3 χρόνια ήταν να πάθω
κατάθλιψη-παροξυσμό. Σχετικά είμαι ψύχραιμη τζαι ΠΟΛΛΑ υπομονετική. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Θα σας έχω <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">update</span>
μετά την επίσκεψη στο δερματολόγο, μήπως πάρω την απάντηση. Κατά τα άλλα, όσες
περνάτε κάτι παρόμοιο, please, do share. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Πέτε με ματαιόδοξη τζαι επιφανειακή, πέτε με αχάριστη τζαι ναρκισσιστική, πέτε με μη σοβαρή, ότι θέλετε πέτε με. Αλλά το μαλλίν εν μαλλίν, γαμώτα, εν μαλλίν.. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b><span style="color: magenta;"><span style="font-size: large;">*UP<span style="font-size: large;">DATE</span>*</span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ο δερματολόγος μου είπε ότι είναι καθαρά το αντισυλληπτικό χάπι ο ένοχος. Συγκεκριμένα, τα χρόνια που το έπινα ενίσχυε τα μαλλιά μου και δεν είχα τη φυσική τριχόπτωση που θα είχα αν δεν το έπινα. Οπότε τωρά θα χάσω όσα μαλλιά έπρεπε να πέσουν. Μου είπε επίσης ότι δεν λειτουργεί πάντοτε ή για όλες τις κοπέλες έτσι, οπότε μην αγχωθείτε οι λαμβάνουσες αντισύλληψη με το χάπι ότι θα σας πέσουν τα μαλλιά ε! </span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Το θετικό είναι ότι μπορώ να ελαττώσω το ρυθμό της τριχόπτωσης και να επιταχύνω το "μεγάλωμα" των νέων τριχών με διάφορες θεραπείες. Εννοείται ότι θα είναι ένα κονδύλι όλα τα συμπληρώματα και παρασκευάσματα μαλλιών και οι θεραπείες, αλλά ευτυχώς δεν τίθεται άλλο θέμα υγείας που να το κάμνει μόνιμο. Η πιο οικονομική επιλογή είναι να τα αφήσω να πέσουν με το ραγδαίο ρυθμό τζαι να κάμω υπομονή να επανέλθουν.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Ο γιατρός είπε μου ότι το μεγαλύτερο διάστημα που είδε ποτέ να έχει ορμονικό inbalance κάποια κοπέλα από το χάπι ήταν από 6 μήνες μέχρι 1 χρόνο. Με καθησύχασε και μου εγγυήθηκε ότι θα δω μεγάλη διαφορά. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις πληροφορίες σας! I will keep you posted! Keep sharing :)</span><br />
<br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-26054734186600645722012-01-17T21:19:00.004+02:002012-01-17T21:25:13.898+02:00A quick jokeΟΚ. Τι φωνάζεις του γνωστού σου που εν αστυνομικός τζαι ξέρει να παίζει τζαι μπουζούκι;<br /><br />-Μπάτσοι, μπουζούκια, δολοφόνοι!<br /><br />Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα...<br /><br /><span style="font-size:78%;">Ευχαριστώ τους καλαμαράες για το χιούμορ τους. </span>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-8052016281073587602012-01-16T16:50:00.006+02:002012-01-17T21:10:29.682+02:00Ο παραμυθένιος κόσμος του δάσουςΣήμερα έκατσα μετά από ένα αιώνα να συγυρίσω μια κάσια από παιδικά βιβλία που ήθελα να κρατήσω από το πατρικό μου, εφόσον το παιδικό μου δωμάτιο με τη βιβλιοθήκη μου έχει μετατραπεί σε γυμναστήριο-dressing room, εδώ και λίγα χρόνια. <br /><br />Βρήκα που λέτε μια σειρά παραμυθιών η οποία ήταν αγαπημένη μου EVER. Ονομάζεται ο Παραμυθένιος Κόσμος του δάσους και αποτελείται από 6 βιβλία.<br />1. Οι κάτοικοι του δάσους<br />2. Στη χώρα των νάνων<br />3. Έρχονται οι γίγαντες<br />4. Οι Νεράιδες του δάσους<br />5. Τα μεγάλα ζιζάνια<br />6. Η παράξενη χώρα<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Q6VPqdx1Iqg/TxQ_1ZkT0wI/AAAAAAAAAg8/a2Bi_Zt9fEM/s1600/fairytale1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 314px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-Q6VPqdx1Iqg/TxQ_1ZkT0wI/AAAAAAAAAg8/a2Bi_Zt9fEM/s400/fairytale1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5698249615159317250" border="0" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-style: italic;">To εξώφυλλο του πρώτου τόμου, "Οι κάτοικοι του δάσους"</span><br /></div><br />Θυμούμαι ότι την εκράτησα με το σκεπτικό ότι θα ήθελα μια μέρα τα δικά μου παιδιά να την έχουν. Πρέπει να είχα διαβάσει πάνω από εκατό φορές το καθένα, χαζεύοντας κάθε φορά για πάααρα πολλή ώρα την κεντρική εικόνα κάθε κεφαλαίου (είναι χαρακτηριστική eightίλλα η εικονογράφηση τέτοιων βιβλίων). Μόνο από εκείνη την εικόνα έπαιρνα έμπνευση για δικές μου ιστορίες και καθόμουν με τις ώρες και εφαντάζουμουν πιθανά σενάρια εξέλιξης των ηρώων και των περιπετειών τους.<br /><br />Έκατσα και τα εμετροφυλλούσα και εσυγκινήθηκα. Είναι απίστευτο πόσες αναμνήσεις έχω από αυτές τις ιστορίες. Και τις θυμάμαι ό λ ε ς! Δε θα ξεχάσω που έλεγα στον παπά μου ότι το όνειρο μου ήταν να φτιάξω μια πόλη από παγωτό και γλυκά και να κάνω τσουλήθρες σε μπισκοτένιες στέγες, κάτι που έγινε σε μια ιστορία του 2ου βιβλίου. Ή τους κροκόσαυρους από το 6ο βιβλίο, οι οποίοι έμοιαζαν με κροκόδειλους αλλά σε κόκκινο-πορτοκαλί χρώμα, και όταν ήταν ακόμα μικροί, πριν βγάλουν δόντια, σφύριζαν μελωδικά σαν αηδόνια.<br /><br />Ο συγγραφέας είναι ο Τόνυ Γουλφ και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Στρατική. Πραγματικά, αν πουλιέται ακόμη αξίζει τον κόπο να την αποκτήσετε, ακόμη και αν δεν έχετε παιδιά! Στην επόμενη μου επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο θα ψάξω να αποκτήσω μιαν ολοκαίνουρια σειρά, έτσι να μας βρίσκεται. Θεωρώ ότι τέτοια παραμύθια είναι ένα από τα ωραιότερα δώρα που μπορείς να κάμεις σε ένα παιδί. Ειδικά στην τωρινή εποχή!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-91875956571611575632011-12-14T17:19:00.006+02:002011-12-14T21:00:56.271+02:00Κάρβουνα παντούΣτην Κύπρο το σπίτι μας ναν γυαλλί, να τρώμεν που χαμέ ένα πράμα, τζαι η κοινόχρηστοι χώροι σκουπιδότοποι.<br /><br />Εχτές πάλε εμάζεψα που το κηπούι το πλαϊνό της πολυκατοικίας κάρβουνα της φουκούς κάποιου μεζετζή ένοικου. Έπιασα τη σκούπα, το φτυάρι τζαι εμάζευκα που τα λασάνια κάρβουνα άλλων. Και στημένες λεμονόκουπες.<br /><br />Πέτε μου πόσο χωρκάτικο είναι να μαζεύκεις κάρβουνα φουκούς άλλων;<br /><br />Έστειλα τους ούλλους ένα sms και τους παρακάλεσα ευγενικά να μαζεύκουν τα κάρβουνα τους εφόσον τελειώσουν. Ασπούμεν ένεν πολλά γελοίο να λαλείς κάποιου "Σε παρακαλώ σύναε τα κάρβουνα σου;" ΓΙΕ ΜΟΥ ΕΝ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΕΝΤΖΕΝ ΚΟΛΛΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ.<br /><br />Αλλά τζείνο που θέλω να κάμω μιαν μέρα είναι να φατσίσω την πόρτα του χαρρρραμοφφφάη του πουστιοππεζέβεγκου που τα σύρνει, ώσπου να γαιματώσουν οι αρθρώσεις των σιερκών μου τζαι να του τα σιονώσω μες το σπίτι του.<br /><br />Στο σχολείο εν ο κάλαθος τζαι γυρόν του καμιά δεκαπενταρκά αλουμινόχαρτα τζαι πατημένοι χυμοί.<br /><br />Πραγματικά γιατί τόσο σαγλιλλίκκι;Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-82220551031421780812011-12-05T20:32:00.005+02:002011-12-05T21:14:36.269+02:00ΚλάτσεςΈχω πολλά θέματα που με απασχολούν τον τελευταίο καιρό τζαι λόγω διαφόρων συγκυριών εν είχα ώρα να μοιραστώ το φιλοσοφικό μου οίστρο στο μπλογκ.<br /><br />Έναν από αυτά είναι το θέμα της κλάτσας.<br /><br />Ήταν είναι και θα είναι ένα μαρτύριο για μένα να ταιρκάζω τις κλάτσες.<br /><br />Στάνταρ εν να ππέσουν οι μισές μες τη μια πλύση τζαι η άλλες μες την άλλη τζαι εν να έσιεις παράταιρες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.<br /><br />Τζαι ώσπου να συναχτούν μαζί ούλλες;<br /><br />Μια φορά έφαα τους τόπους να εύρω το ταίρι μιας ριγέ μωβ κλάτσας. Λαλώ δε γίνεται ρε κουμπάρε επλύναμεν ούλλα του ρούχα να μεν την ταιρκάζω. Τίποτε όμως, το ταίρι της κλάτσας της μωβ της ριγέ άφαντο. Ώσπου μιαν ημέραν φκάλλει μου ένα σημαδούιν το πλυντήριο να τσιεκκάρω το φίλτρο. Ναι κύριε μου, ετράβησεν την το φίλτρο του πλυντηρίου. Ούτε η χούβερ όγδοης γενιάς! Μα μιλούμεν για κλάτσαν, όι κανένα σελίνι.<br /><br />Βάλμου ρε κουμπάρε να σου διπλώσω 6000 βρατζιά τζαι σώβρακα. Βάρμε να σου σιδερώσω πλισέ φούστα.<br /><br />Μεν με βάλεις να σου διπλώνω κλάτσες!<br /><br />Τζείνη η κατάσταση όπου γυρεύκω κάτι που μπορεί να μεν υπάρχει (όπως το ταίρι της συγκεκριμένης κλάτσας στη συγκεκριμένη πλύση) είναι από τα χειρότερά μου. Είναι σαν κάτι όνειρα που θωρείς ότι είσαι σχολείο τζαι ξιάννεις τη κασετίνα σου τζαι στρέφεσαι σπίτι να την πιάσεις τζαι πάλε ξιάννεις την τζαι ξαναστρέφεσαι τζαι πάλε εν την πιάνεις. Εφιάλτης κανονικός.<br /><br />Έχω ένα πανιούιν που σύρνω πάντα μέσα τις κλάτσες που βαρκούμαι να ταιρκάσω τζαι να διπλώσω. Σήμερα που του έσυρα την καινούρια πλύση χαζίριν να μου τες σύρει πίσω. Έφτασεν και αυτό στα όρια του.<br /><br />Λαλώ του άντρα του διαμερίσματος:<br /><br />Ασ:-Άτε, ήγκικεν εκείνη η ώρα..ακόμα λίον εν να βουρούν πας τα πόθκια μας να φορηθούν μόνες τους οι κλάτσες, πρέπει να τις διπλώσουμε.<br />Αν: -Άτε ρε αγάπη διπλώνουμεν τες αύριο.<br />Ασ: -Ρε μωρό μου αν δεν τες διπλώσουμε τωρά δεν θα τις διπλώσουμε ποττέ. ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΔΙΠΛΩΝΟΥΜΕ ΚΛΑΤΣΕΣ ΜΑΖΙΙΙ!! ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΜΑ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΤΗΣ ΚΛΑΤΣΑΣ. ΕΣΥ ΕΓΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥΥΥ (τραγουδιστά).<br /><br />Στεκούμαστε πάνω που το πανιούιν.<br /><br />Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον.<br /><br />Καθούμαστε τζαι βάλουμεν το πανιούιν μες τη μέση του καναπέ.<br /><br />Ασ:-Γαμώτο κέρατό μου πρέπει να πιάνουμε παραπάνω χρωματιστές κλάτσες.<br />Αν:-Ή τις ίδιες μαύρες, την ίδια ακριβώς μάρκα, το ίδιο ακριβώς μέγεθος.<br />Ασ:-Μα άδε τες τούτες, εν τζαι οι θκυο του νεξτ, η μια εν πιο ξεθωριασμένη που την άλλη. Ούφφου.<br />Αν:-What the fuck τούτη εν βρεμένη ακόμα.<br />Ασ:- Καλάν ρε κουμπάρε, είναι δυνατόν να εμείναν μες τα άπλυτα ΟΥΛΛΑ τα ταίρκα των χρωματιστών;<br /><br />Διπλώνουμε 3-4 ζευγάρια.<br /><br />Αν:-Ρε αγάπη άτε, πάω να μαζέψω τα χτεσινά ρούχα που την απλώστραν τζαι συνέχισε.<br />Ασ:-Μα σοβαρομιλάς; ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ μεν με αφήνεις μόνη μου με τις κλάτσες.<br />Αν:- Εν να τα καταφέρεις. Έχω σου εμπιστο<span style="font-size:85%;">σύνηηη<span style="font-size:78%;">ηηη</span></span> (Ενώ βουρά τζαι φέφκει).<br /><br />Οκ socks. Ιt's either my way or the dustpin.<br /><br />Until the next πλύση.<br /><br />Πάμε να δούμε Ντέξτερ τωρά!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-42264333820946797212011-10-14T17:51:00.003+03:002011-10-14T18:17:40.674+03:00Τα ωραία της δουλειάςΠριν ολίγες μέρες, όταν κάναμε εκλογές για το μαθητικό συμβούλιο στην τάξη, έδωσα μερικές συμβουλές στους παίδες μου του στυλ: "Φροντίστε να ψηφίσετε και τον εαυτό σας".<br /><br />Και παίρνω το πρώτο ψηφοδέλτιο να διαβάσω τις ψήφους:<br /><br />"<span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Μαρίτσα</span><span style="font-weight: bold;"> (ο εαυτός μου)</span></span><br />Μάριος<br />Αντρούλλα<br />Κώτσιος"<br /><br />------------------------------<br /><br />Σήμερα το διάλειμμα έρκεται μια μαθήτρια τζιαι λαλεί ενός συνάδελφου:<br /><br />-Κυρίε, πε εφτά.<br />-Εφτά.<br />- Η κκελλέ σου παταρία.<br />-...<br /><br />------------------------------<br /><br />Τις προάλλες εγράψαμεν ποίημα βασισμένο <a href="http://www.youtube.com/watch?v=fj8piAlMUto">στο τραγούδι το Δ. Μητσοτάκη που τραγουδά με τις κόρες του, το "Αν".<br /></a><br />Τα πετυχημένα τα οποία χειροκροτήθηκαν:<br /><br />"Αν, αν ήταν τα φασόλια παστουρμάς,<br />αν έκοφκεν τους σκόρτους ο παπάς"<br /><br />"Αν, αν ήταν η μαμά μου Κατγουμάν,<br />αν είχαν όλοι οι κάττοι μου να φαν"<br /><br />"Αν, αν είχα δέκα σκύλους ντόπερμαν,<br />αν έτρωγα μαζί με τον Μπατμάν"<br /><br />Μάνα μου τα δημιουργικά μου!!<br /><br />Ήθελα πάρα πολλά να τους πω κάποια φάση "Αν, αν είχε η γιαγιά μου ρουλεμάν" αλλά εσυγκρατήθηκα. Χαχαχα.. Επεράσαμεν πολλά ωραία τούτην την εβδομάδα.Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-47743711336956969012011-09-28T19:07:00.005+03:002011-09-28T19:20:58.119+03:00Βρήκα το τέλειο νυφικό!!!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-_GrP4uqBMi4/ToNGcM9QgtI/AAAAAAAAAg0/Ar7_04P4ZfM/s1600/unusual-wedding-dress-art.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 384px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-_GrP4uqBMi4/ToNGcM9QgtI/AAAAAAAAAg0/Ar7_04P4ZfM/s400/unusual-wedding-dress-art.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5657443007235916498" border="0" /></a>Είναι και σεμνό, είναι και handmade, είναι και του Yves Saint Laurent!<br /><br />Ντάξει, παραπέμπει λίγο σε φαλλό αλλά να μεν είμαστε τζαι ιδιότροπες!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-17444647328141544092011-09-27T15:15:00.009+03:002011-09-29T15:24:01.482+03:00Body compppppfffmpfff...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-fSLK2pyUSmY/ToHTsuep9KI/AAAAAAAAAgs/92yKLpApMno/s1600/aerobics.jpeg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 316px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-fSLK2pyUSmY/ToHTsuep9KI/AAAAAAAAAgs/92yKLpApMno/s400/aerobics.jpeg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5657035372298368162" border="0" /></a><br />Έκαμα δύο απόπειρες στη ζωή μου να ακολουθήσω τάξη γυμναστικής.<br /><br />Η μια ήταν πέρσι το φθινόπωρο. Cardio aerobics λεγόταν αν δεν κάμνω λάθος. Μάλλον γιατί μέχρι το τέλος του μαθήματος πιάνει σε η cardia σου.<br /><br />Πάντως το προσπάθησα. Όμως προς στο τέλος του έκτου μαθήματος, όπως ανεβοκατέβαινα πας το step, έππεσα σαν έππεσεν η σακκούλα με τις πατάτες η εικοσάκιλη που το φορτηγό του φίλου του Κοκκινοχωριάτη.<br /><br />Ντανγκ και κάτω.<br /><br />Μαύρισαν τα πάντα, γύριζαν τα πάντα, αλλά το ρεζίλι είναι πάντα το χειρότερο.<br /><br />Έφερε μου και ο καλός ο γυμναστής κουφέττα/λεμονάδα/κάτι γλυτζίν όπως συνηθίζεται. Το μόνο που εσκέφτουμουν εκείνη τη στιγμή βέβαια, ήταν πως να αποφύγω να εκτοξεύσω ένα εκρηκτικό εμετό πάνω του, γιατί εθώρουν τον τετραπλό.<br /><br />Damn it. Η τετάρτη τάξη του δημοτικού all over again, που μου επέταξεν ο συμμαθητής μου τη μάππα του μπάσκετ μες τα μούτρα τζαι εφίρτηκα γιατί ενόμισα ότι εκόπηκεν η γλώσσα μου.<br /><br />"Μα εν επειδή τα έκαμνες έντονα, επειδή επορώνεσουν να τα κάμεις ούλλα σωστά, γι'αυτόν υπερφόρτωσες το σύστημα σου", είπεν μου μια φίλη. Μα ρε γαμώτο εγώ ξέρω ότι άμα σου λαλεί ο άλλος "lift that leg up UP UP" you are gonna FUCKIN LIFT IT UP. Ειδεμή περπατάς ως το περίπτερο τζαι πίσω. Και όχι ΔΕΝ είμαι τελειομανής. :P<br /><br />Τέλοσπάντων, αφού αποδέχτηκα το γεγονός ότι αντέχω να κάμνω μόνο δρόμο και ποδήλατο, άφησα το όνειρο της "τάξης" πίσω. Είπε μου και ο άντρας μου ότι απλά "δεν είναι το στυλ της γυμναστικής που σου ταιριάζει" (μάνα μου ρε μωρό μου αγαπώ σε), άτε έκαμνα μόνο λίγη αερόβια και λίγα μηχανήματα.<br /><br />Μέχρι που η φιλενάδα μου με εκούρτισεν να πάμε body compat φέτος το καλοκαίρι. Ρε καλή μου δεν κάμνω εγώ για έτσι πράματα. Ρε μάνα μου θα με συνάετε με το κουταλάκι. Όι όι, έλα πάμε. Κουρτίζει με και η ξαδέρφη μου που έχει 2 χρόνια που κάμνει, έλα να σφίξεις, έλα να γραμμωθείς. Άτε λαλώ, θα είμαι και ξεκούραστη τωρά που εν δουλεύκω, να δώσουμε μιαν ευκαιρία στον κόσμο να μας θαυμάσει και να γραμμωθούμε κιόλας.<br /><br />Ε εννοείται ένα μάθημα επήα. Την αποτυχία την παίρνω κατάκαρδα; Λες; Ήταν τζαι μια κοπέλλα δίπλα μας (κκιάορκας σου τζείνην έννεν μάνα που την εγέννησεν;) με μια κορμάρα, που εσυνέχιζεν που προηγούμενη τάξη του body pump. Και η αυτοπεποίθηση έπεσε σε βαθμό υπό το μηδέν.<br /><br />Παρόλο του ότι επρονόησα και έμαθα τα βασικά moves πριν πάω, πάλε κακκά τα έκαμνα. Ούλλη η τάξη cross δεξί, εγώ αριστερό, ούλλη η τάξη κλωτσιά μπροστά, εγώ κάτσιμο κάτω. Ένιωθα σαν τα μωρά της πρώτης που βάλλουν το σταυρό τους που την ανάποδη. Μάνα μου τζαι η instructor ήταν πολλά βοηθητική, αλλά αφού θωρείς με αγάπη μου, δεν το΄χω. Βάλε με να κάμνω ποδήλατο θκυο ώρες να σου γεμίζω ποτσούθκια ιδρώτα τζαι αντέχω. Μεν με βάλεις να πορτοχορεύκω σαν τη πελλή.<br /><br />Εκουρτιστήκαν τωρά να πηαίνουν και ζούμπα. Τζαι ξανά μανά. Εν χορός, εν έτσι εν άλλοσπως. Αγαπώ σας κοράσες μου, αλλά i am gonna stick to the usual.<br /><br />Εν πειράζει ρε, είμαι καλή στο τραούδιν!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-85730328922323144372011-09-21T21:12:00.010+03:002011-09-21T21:49:41.697+03:00Hey teacher<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p style="font-family: georgia;font-family:lucida grande;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">Στον δάσκαλο<br /></span></p><p style="font-family: georgia;font-family:lucida grande;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">του Κωστή Παλαμά</span></p><p style="font-family: georgia;font-family:lucida grande;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: georgia;">Σμίλεψε, πάλε, δάσκαλε, ψυχές</span><br /></span></p><p style="font-family: georgia;font-family:lucida grande;" class="MsoNormal"><span style="font-family: georgia;font-size:100%;" >Κι ό,τι σ'απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></p><p style="font-family: georgia;font-family:lucida grande;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: georgia;">Μην τ'αρνηθείς. Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου.</span><br /></span> </p><p style="font-family: georgia;" class="MsoNormal"> </p><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Χτισ΄το παλάτι, δάσκαλε σοφέ.</span><p style="font-family: georgia;font-family:georgia;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">Κι αν λίγη δύναμη μες το κορμί σου μένει,</span></p> <p style="font-family: georgia;font-family:georgia;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">Μην κουρασθείς. Ειν΄η ψυχή σου ατσαλωμένη.<br /></span></p> <p style="font-family: georgia;" face="georgia" class="MsoNormal"> </p><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Θέμελα βάλε τώρα βαθειά,</span><br /><br /><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.</span><br /><p style="font-family: georgia;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">Σκάψε βαθειά. Τι κι αν πολλοί, σ' έχουνε λησμονήσει;</span></p><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Θα θυμηθούνε κάποτε και αυτοί</span><br /><br /><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη</span><br /><br /><span style="font-family: georgia;font-family:georgia;" >Υπομονή! Κτίζε σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.</span><br /><br /><p style="font-family: georgia;font-family:georgia;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;"><br /></span></p>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-51763448520910957062011-08-30T21:46:00.016+03:002011-08-30T23:56:11.762+03:00Όπου τζαι να πάεις, θα βρεθεί ένας πελλός...Έχει καιρό που θέλω να γράψω αυτή την ανάρτηση. Γράφω τη σε φάση που έχω συμφιλιωθεί σε μεγάλο βαθμό με την κατάσταση και έχω σταματήσει να παραπονιέμαι στους φίλους και τους γονείς μου.
<br />
<br />Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω στους γείτονες μου.
<br />
<br />Όταν είχα πάρει το διαμέρισμά μου, περπατούσα και πετούσα. Ονειρευόμουν τα δροσερά τελοσαυγουστιάτικα βραδάκια στο κρεβάτι, όπου το αερούδιν θα μου πισκάλιζε ελαφρά τον πωπό μου και θα με αποκοίμιζε γλυκά. Έβλεπα εκείνο το δυτικό σαλόνι με τη μεγάλη τζαμόπορτα και το μεγάλο μπαλκόνι και οραματιζόμουν τα όμορφα λουλακιά-κοκκινόχρυσα ηλιοβασιλέματα που θα περνούσα με ένα δροσιστικό σκέττο ελαφρύ φραπέ στο χέρι.
<br />
<br />Και ένα ζευγάρι ωτοασπίδες.
<br />
<br />Γιατί όταν έκανα την έρευνα αγοράς, δε σκέφτηκα να δω λίγο τι παίζει στα γύρω σπιτάκια. Αλλά τι να κάμει κάποιος; Να κάτσει να μείνει μιαν ημέραν μες το διαμέρισμα έτσι; Οξά να πιάσει σβάρνα τους γειτόνους να κτυπά κουδούνια; "Γεια σας, σκέφτομαι να αγοράσω σπίτι στη γειτονιά σας και ήθελα να σας κόψω αν πάσχετε".
<br />
<br />"Όπου τζαι να πάεις θα βρεθεί ένας πελλός" λαλεί μου ο παπάς μου, άμα με πιάνει το παράπονο. Μα ένας, άτε θκυο ρε dad.
<br />
<br />Όπως φαίνεται δαμέ δίπλα μας, μεινίσκουν in a packet πολλαπλά σύνδρομα που χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης και συνταγολόγησης ισχυρών ηρεμιστικών/αντικαταθλιπτικών/υποθέτων για γάρους.
<br />
<br />Κατά καιρούς σκέφτηκα να μετοικήσω στου θκιαόλου τη μάνα, κάπου που έπρεπε να σύρω μόνη μου πάσσαλο της ηλεκτρικής και να ανοίξω αυλάκι και να λούνουμαι με το μαστραππά μες την αυλή ώσπου να με συνδέσουν.
<br />
<br />Η οικονομική όμως κρίση (να τη φταίξω και εγώ) και το παρόν δάνειο δεν μας επιτρέπει για ακόμη λίγα χρονάκια να λατσιηστούμε από το δαιμονισμένο αυτό τετράγωνο. Plus, το αγαπώ πολύ τούτο το σπίτι ρε κουμπάρε. Ετραγουδούσαν μου άριες οι αγγέλοι που εμπήκα μέσα για πρώτη φορά. :P Περνούμε μια χαρά με τους υπόλοιπους της πολυκατοικίας. Έχει ωραία θέα. Καθαρίζεται και γρήγορα. Γιατί να σηκωστώ να φύω;
<br />
<br />Τώρα το καλοκαίρι που ανοίγουμε παραθυρόφυλλα και παράθυρα η κατάσταση είναι τραγική. Έχουμεν αέρα δροσερό και αντί να τον απολαμβάνουμε κλείνουμε τα παράθυρα και βάζουμε κλιματιστικό ή κοιμόμαστε με ωτοασπίδες. Άτε να θκιαβάζεις εξεταστική με ωτοασπίδες. Να σπάζεις κουγκρί με ωτοασπίδες. Να τζοιμάσαι με ωτοασπίδες ρε γαμώτο; Ποιος θα μου το ελάλεν;
<br />
<br />Έχω μάθει το πρόγραμμα του κάθε προβληματικού που μένει δίπλα μας. Έχει μια περίπτωση, 5 χρόνια τώρα, το ακολουθεί τέλεια χωρίς παραστρατήματα. Είναι να θέλεις να τραβάς τα βυζιά σου να ξεριζώνονται σαν κάτι πίνακες τους Νταλί.
<br />
<br />Περίπτωση Α: She who must not me named. "Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά, the Lord Voldemort edition. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στις 6 σηκώνομαι και με τη γαρίλα στο μάτι και το σκατόχνωτο στο στόμα αρχίζω να τσακώνομαι για Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ σκεφτώ με τον άντρα μου. Με φανταστείς πολλήν ώρα. Ως τις 7 παρά που εν να του πω για τη μάνα του τζαι θα ξεκινήσει για τη δουλειά του. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται στις 8-10 το βράδυ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, την ώρα που ο κόσμος χαλαρώνει που μια κουραστική μέρα, εγώ αθυμούμαι ότι έφαεν την ατζίαν του ψουμιού που ήθελα τζαι πρίουμαι 2 ώρες με τη τσακροχωρκατοφωνάρα μου. Ήντα την άλλη φορά τι μου είπεν. Είπεν μου ότι ο αιγόκερως γράφεται με o-μικρόν στο τέλος. Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ. Ο ΑΧΡΗΣΤΟΣ. Ο ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ. Όταν δε φωνάζω του ηλίθιου, ειδικά τα Σάββατα τζαι Κυριακές κάμνω καψόνια του στερνοπαιδιού μου, στις 7 το πρωί που βάλλω λάστιχο να καθαρίσω τον αέραν που τη βεράντα, το οποίο παιδί μου έχει κληρονομήσει τη τσακροφωνάρα μου και τώρα που μεγάλωσε έμαθε να μου πατά φωνές πίσω μέχρι να ακουστούν οι πάτσοι μου. Μερικές φορές, εφόσον φκει ένας γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία και μου φωνάξει 'Φκάλε επιτέλους τη μαύρη τη φάουσα '-'Εν Σάββατο, ως τζαι οι Εβραίοι κάμνουν αργία'-'Αφού λαλείς εν να τον χωρίσεις, χώρισε να πνάσουμε' και άλλα τέτοια κλείνω τα παράθυρα και συνεχίζω να πρίω το σύμπαν με mufled τρόπο".
<br />
<br />Περίπτωση Β: The Animal "Γουφ γουφ. Είμαστε δύο σκύλοι που έσιει που τον τζαιρόν που εκτίστην τούτη η πολυκατοικία δαμέ δίπλα, δεν μας έφκαλεν ο μάστρος μας μια φορά έξω για βόλτα. Περνούμεν την ώρα μας εδώ στο ένα επί δύο. Λάσσουμεν άμα περνά πλάσμα, λάσσουμεν άμα περνά κάττα, λάσσουμεν άμα περνά μούγια. Λάσσουμεν άμαν λάσσει άλλος σιήλλος.Λάσσουμεν άμαν άφτει το φως της αυλής του γείτονα. Λάσσουμεν άμα ανάψει την τηλεόραση ο μάστρος. Λάσσουμε άμα σκουπίζει η δίπλα. Λάσσουμεν πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Λάσσουμεν καλοκαίρι και χειμώνα. Άμα έχει φεγγάρι. Άμα πέφτουν τα αστέρια. Και ο μάστρος μας μόνο μια φορά εφκήκεν να μας πει να σταματήσουμε να λάσσουμεν. Όταν εκείνη τη νύχτα εκείνη η κυρία από την πολυκατοικία βγήκε και άρχισε να φωνάζει κάτι όπως 'Οι σιήλλοι σας εν να μιλήσουν αλλό λίον. Δώστε τους σημασία'. Καμιά φορά αυτή η κυρία μας μιλά και μας ρωτά τι κάνουμε, τζαι δε λάσσουμε για λίγη ώρα. Γουφ".
<br />
<br />Περίπτωση Γ: The Newcomer. "Είμαι ένα παιδάκι μικρουλάκι, και έχω έρθει με την οικογένειά μου εδώ και 2 μήνες εδώ στο νέο μας σπιτάκι. Τώρα το καλοκαιράκι που είχε χρόνο ο πατερούλης να μας μετακομίσει και ηύραμε σε τιμή ευκαιρίας το σπίτι από ένα κυριούλη που του το έπιασε η τράπεζα. Τι ωραίο που είναι το σπιτάκι μας. Και έξω η αυλή μας. Θέλω να παίζω συνέχεια στην αυλή μας. Και η ώρα έντεκα τη νύχτα, και η ώρα δώδεκα. Και η ώρα μια. Και άμα θυμηθεί η μάμμα μου ότι τα παιδάκια πρέπει να κοιμούνται νωρίς (είμαι μόλις 2 χρονών) εγώ δε θέλω να πάω για ύπνο. Και κλαίω και τσιριλλώ και κλαίω και τσιριλλώ και κλαίω για καμιά ώρα. Μετά έρκεται πάνω ο παπάς και θυμώνει μου. Μετά ακούω τον που παίζει με το psp και κάνουν του του του του ΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΥ τα κουμπάκια του και εγώ θέλω να το δωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω. Δε θέλω να κοιμηθώ, θέλω να παίξωωωωωωωωωωωωωωω. Και κλαίω και παουρίζω και φκάλλω κάτι τσιριλλιές που νομίζουν οι γείτονες ότι εν να πάθω τίποτε. Και μετά κοιμούμαι κάποια φάση. Ως την επομένη."
<br />
<br />Περίπτωση Δ: Ατίθασα Νιάτα. "Χαλόοοοου. Είμαστε τρεις φίλοι που τρώμε το σταφύλι. Με τες τταππουροκολούες μας, τες λαντούες μας τις ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΕΣ διούμεν το γυρούιν μας δαμέ στη γειτονιά καμιά τριανταρκά φορές, γύρω στις 3-4 το πρώιν που ερκούμαστεν που κάτω. ΑΑΑγκραγκραγκρααααααααα... ΙΙιιιιιιιιιι.... Γιέαααα. Κόφκουμεν τζαι κάτι μιτσιές που το γυμνάσιο χαμηλόκωλες τζαι κάμνουμεν τες να τσιριλλούν. Μα ήντα φτανές. Άραγες σου τζείνες έχουν γονιούς σαν τους δικούς μας; Πολλά κουλ οι γονιοί μας. Τζαι κυρίως, πολλά κουφοί. Βασικά, σαν λαλούν τζαι τα καλαμαρούθκια "δεν υπάρχουν", αλλά στο κυριολεκτικό. Πας την πλακούαν μας, πιάνουμε τζαι τις σφεντόνες καμιά φορά τζαι παίζουμε σημάδι. Βάλουμε σημάθκια τα πιο ψηλά κτίρια τζαμέ γυρών. Προκτές φαίνεσται μου εραϊσαμεν το τζάμι μιας που εφκήκεν έξω τζαι άρκεψε μας του βούρου. Μα ήνταλως κάμνει α. Εν τζαι εσπάσαμεν της το. Σαν να άκουσα φωνή να φκαίνει που το στόμα της μάνας μου τζείντην ημέραν. Αλόπως ερέκτην. "
<br />
<br />Άτε να μην αναφερθώ λεπτομερώς στο κηπούιν μας που εν η τουαλέττα όλων των σκύλων σε ακτίνα 2 km. Που συνάω με το φτυάρι δέκα κιλά κοτσιρούθκια κάθε μήνα. Ή που μια γειτόνισσα ξαπολά τα σκουπίθκια της μες τα δικά μας τζαι μάλιστα ανοικτά να τρέχουν τα ζουμιά (καλάν τζείνης επήα τζαι εκτύπησα της την πόρτα τζαι εν το εξανάκαμεν). Τούτα εν συνηθισμένα.
<br />
<br />Μερικές φορές σκέφτουμαι ότι επήραν με πρέφαν ότι είμαι δασκάλα τζαι κάμνουν μου αντίποινα που κάθουμαι το καλοκαίρι και τις γιορτές. Άλλες σκέφτουμαι ότι αν ζήσει ένα μελλοντικό παιδί μου εδώ μέσα, εν σαν να το καταδικάζω να ζει σε προβληματική οικογένεια, εφόσον θα βιώνει σε hq quality όλες τις εμπειρίες μίας.
<br />
<br />Μέσα που τούτη ούλλη την αρνητικότητα, ακονίζουμεν την υπομονή μας, που εν κάτι θετικό. Αν ήσιεν μαύρη ζώνη στην υπομονή θα την επαίρναμεν με τριακόσια νταν με τον άντρα μου. Τζαι μες σε τούτα ούλλα τα αρνητικά που βιώνουμε καθημερινά σε τούτο το κωλοτετράγωνο, μαθαίνουμε σιγά σιγά, μες τη γαουροσύνη τζαι την αναισθησία του κόσμου, to let them be. Τζαι είμαστε τζαι εμείς πιο ήρεμοι τζαι μπορούμε να χαρούμε την ζωή μας.
<br />
<br />Γιατί όπου τζαι να πάεις θα βρεθεί ένας πελλός.
<br />
<br />Το ποστ αυτό γράφτηκε χωρίς ωτοασπίδες. Μια φορά τζαι ο Άρης!
<br />
<br />
<br />
<br />Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-47162861179891421612011-07-26T14:37:00.009+03:002011-07-26T15:01:06.761+03:00Hair crisisΈπιαμε το σπαστικό το γέλιο τις προάλλες μες το mall.<br /><br />Δεν έχω ξαναδεί συγκεντρωμένες κάπου τόσες πολλές ακτένιστες γεναίτζες. Με τζείνο το κοντό μαλλί που έννεν ακριβώς κοντό τζαι θέλει φρούτσες για να σάσει; Γίνεται του κλάμερ (όσο σηκώνει το μήκος) το κάγκελο!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-73118496417771258912011-06-10T06:54:00.003+03:002011-06-10T06:56:13.676+03:00Judas juda-a-a Judas juda-a-a<iframe src="http://www.youtube.com/embed/wagn8Wrmzuc" allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" width="560"></iframe><br /><br />Προς στιγμής επήεν να μου χαλάσει την εικόνα του hot Ιούδα ο Κουλίας. Πρέπει να έπαιξα 50 φορές το φιλμάκι τούτες τις μέρες τζαι έτσι το έσωσα! Δεν σκέφτουμαι τον Κουλία πλέον όταν ακούω το Judas.<br /><br />Ομολογώ ότι ο Jesus στο συγκεκριμένο φιλμάκι είναι η πιο hot εκδοχή που είδα ποττέ. Με εκπλήσσει το γεγονός ότι βρίσκω σέξυ τον πολλαπλό φυτευτό του.<br /><br /><span style="font-size:85%;">Jesus is my virtue and Judas is the demon I cling to.<br /><br />Oh oh oh oh oh oh I'm in love with Judas Judas.<br /><br /></span><span style="font-size:85%;">(κάμνω το χορευτικό)</span>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-38665094346402723422011-06-01T18:30:00.005+03:002011-06-01T18:50:22.598+03:00Η ποδηλάτισσα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-OD84kqw27uo/TeZdkeVbiaI/AAAAAAAAAgg/Chpzmq1qWdI/s1600/podilatissa.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 297px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-OD84kqw27uo/TeZdkeVbiaI/AAAAAAAAAgg/Chpzmq1qWdI/s400/podilatissa.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5613276866763524514" border="0" /></a><br /><br />Μια διασκευή του γνωστού ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή την αγορά δικού μου ποδηλάτου και την εξόρμηση μου στους δρόμους ως δίτροχο:<br /><br /><div style="text-align: center;">Κουχ κουχ (ύφος σοβαρό)<br /></div><br /><div style="text-align: center; font-style: italic;">Το δρόμο πλάι στο Ζορπά περπάτησα<br />που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα.<br /><br />Βρήκα τις σοκολάτες 'χε στο πανέρι της,<br />το blackberry που'πεσε απ' το χέρι της.<br /><br />Βρήκα μία πίσσα και το σάλι της,<br />τις ρόδες, ένα δόντι , το σαντάλι της.<br /><br />Βρήκα ένα νύσιην της,<br />βρήκα σε μιαν άκρη,<br />μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε με δάκρυ.<br /><br />Τα μάζεψα ένα ένα και τα<br />κράτησα κι έλεγα πού 'ναι<br />πού 'ναι η ποδηλάτισσα.<br /><div style="text-align: left;"><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:78%;">(Μη κακόν μου)</span><br /></div></div><br /><br /><br /></div>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-33467752698081696392011-05-31T14:18:00.004+03:002011-05-31T14:23:07.894+03:00Η νούμερο ένα συμβουλή για το γάμοΕπειδή εν η τρίτη φορά που την ακούω τούτο το μήνα:<br /><br />"Μεν βάλεις χαλεπιανό μες τα λουκούμια γιατί τραβά υγρασία τζαι χαλούν εύκολα".<br /><br />Ζω για να μαθαίνω.Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-42189809060525345052011-05-25T18:05:00.007+03:002011-05-25T18:21:17.778+03:00Το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα σε πιάσει τηλέφωνο ένας Κυπραίος που σε γουστάρειΕν μπορείς να πεις, εκατατόπισα σε με τον τίτλο.<br /><br />Μετά από άπειρες συζητήσεις τους στυλ " τι σημαίνει που η βούκκα του η δεξιά ήταν πιο ξιουρισμένη που την αριστερή", εκαταλήξαμεν με τη φιλενάδα μου:<br /><br />Ο Κυπραίος που σε γουστάρει, κάμνει 3 με 5 εργάσιμες μέρες για να επικοινωνήσει.<br /><br />Δηλαδή αν επαράγγειλες που το άσος φόρεμα, τζαι προφτάσει να έρτει πριν σου τηλεφωνήσει (χωρίς να το επιταχύνεις εσύ), εκτός τζαι αν εν στο νοσοκομείο ο συγκεκριμένος τζέντλεμαν, μεν καρτεράς τηλέφωνο.<br /><br />Τζαι κυρίως μεν προβληματίζεσαι γιατί εν έπιασε.<br /><br /><br />THE END.Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-53616399540684097282011-05-09T18:19:00.006+03:002011-05-09T18:52:55.363+03:00Λάμπεις! Άμπα τζαι είσαι έγκυος;Τις τελευταίες 10 μέρες είπαν μου 2-3 διαφορετικά άτομα ότι λάμπω, ότι κάτι άλλαξε πάνω στα μούτρα μου. Η μάμμα μου τζαι μια συνάδελφος μου είπαν μου συγκεκριμένα"Κόρη άμπα τζαι είσαι έγκυος;"<br /><br />(Εν γίνεται απλά να είμαι όμορφη και ευτυχισμένη α; Όι.)<br /><br />Χεχε..Μιλούμε για τόση λάμψη άμα μείνεις έγκυος;<br /><br />Εν είμαι έγκυος btw. Αλλά φαντάζεστε άμα μείνω τζαι έγκυος, εν να κατεβεί η λορεάλ να με πιάσει στις διαφημίσεις της για τα μεικ-απ της.<br /><br />Φαντάζουμαι εσυνέβηκαν τα πιο κάτω:<br /><br />α)Έπιανα τα μαλλιά μου κότσο σφικτό πάνω γιατί επείρωσα με αποτέλεσμα να φανούν τα μούτρα μου.<br /><br />β)Χρησιμοποιώ εδώ και κανένα μήνα το advanced night repair synchronized recovery complex serum (ναι εν ολόκληρο το όνομα του τούτο) της estee lauder. Το οποίο μαμά τζαι δέρνει κάθε κρέμα που έχω χρησιμοποιήσει τα τελευταία 10 χρόνια. Αχ, έφαγα τη ζωή μου για να σε βρω ρε σέρουμ. Γιατί δεν σε είχα ανακαλύψει μερικές εκατοντάδες ευρώ πριν;<br /><br />γ)Χαζίριν να μεν βάλω την προσωπική ευτυχία και την φυσική μου ομορφιά στους λόγους!<br /><br />PS. Ξεκινήστε να πατώννεστε αντηλιακά, ειδικά οι παιδονομούντες και οι φίλοι που δουλεύκουν έξω! Άτε να σας δω α! Και στο πρόσωπο είπα! Και στο χέρι του οδηγού!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-21183781731394505692011-03-31T18:55:00.004+03:002011-04-02T08:32:13.477+03:00Θέλω δίδυμαΆτε όσοι επρολάβετε είδετε το. Έσιει τζαι άλλα translations αλλά όι τόσο πετυχημένα.<br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/I-g-Y5ftuc4" allowfullscreen="" width="425" frameborder="0" height="349"></iframe><br /><br />ΜΑΝΑΜΟΥΤΑΖΟΥΖΟΥΝΟΑΣΠΡΟΥΛΛΟΛΟΥΚΟΥΜΑΚΙΑ...Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-71577151692022869772011-03-28T20:10:00.006+03:002011-03-28T20:42:55.244+03:00Ήρτεν ο λοαρκασμός του ρεύματος<span style="font-size:100%;">Τζαι μαζί ένα μίνι εγκεφαλικό.<br /><br /></span><span style="font-size:100%;">600 ευρώ...<br /><br />ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΕΥΡΩ...<br /><br /></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:180%;">ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΕΥΡΩΩΩΩΩ;;;</span><br /><br />Τηλέφωνο στην αρφή μου (μεινίσκει μόνη της τζαι έσιει θέρμανση της ΑΗΚ σαν εμάς)<br /><br />-Κόρη, ήρτεν σου το ρεύμα;<br />-Ναι κόρη εν άκουσες μια τσιριλλιά γύρω στις 5;<br />-Α εσύ ήσουν; Ενόμιζα εσφάζαν σιήρους.<br />-Ναι τετρακόσιους σιήρους συγκεκριμένα αδέρφιν. 400 ακατέβατα. Εγώ που εν είμαι κυβερνητική σκέφτουμαι να ξεκινήσω <span style="font-size:130%;">που το δεξί μου νεφρό</span>. Λαλείς να τον δεκτούν ή εν να μου κάμουν κούτζια στην ΑΗΚ; Άρκεψα να σκέφτουμαι τις σόπες του καζιού. Εν να πάω στη γιαγιά να μου δώκει καμιά. Λαλείς να τις επέταξε;<br /><br /><br />Βρίσκω το λοαρκασμό της ιδίας περιόδου πέρσι. Άμπα τζαι κάμνω λάθος ρε γαμώτο;<br /><br />375 ευρώ.<br /><br />Θκιάορκας σου πέρσι ένεν ρεύμα που εκρούζαμεν με την ίδια θέρμανση; Άμπα τζαι άφταμεν ξύλα τη μισή περίοδο;<br /><br />Το λογαριασμό συνόδευε μια επιστολή (που εστάληκε σε όλους μας) και εξηγεί "Γιατί το ρεύμα είναι ακριβό στην Κύπρο" . Με λίγα λόγια; ΔΕ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ.<br /><br />Αλλά δικαιούστε δωρεάν λαμπτήρες ξέρετε το;<br /><br />Α να το θυμίσω δαμέ της γειτόνισσας μου. Μια οικογένεια με συνολικούς μισθούς 2000 ευρώ σε διαμέρισμα με ενοίκιο ή δόση τζαι δύο κοπελλούθκια δικαιούνται 5 λάμπες. Το χρόνο.<br /><br /><span style="font-size:180%;">ΑΤΕ ΝΑ ΜΕΝ ΜΠΩ ΗΝΤΑΜΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΜΕΤΕ ΤΟΥΣ ΚΩΛΟΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΣΑΣ.</span><br /><br /><span style="font-size:180%;">ΑΙΣΧΟΣ αγαπητοί! Αίσχος!</span><br /><br />Δε σχολιάζω άλλο (ένεν έτσι που ετιτσιήριζεν τζείνος που έπιασεν η Ελλάδα το ευρωπαϊκό;)<br /><br /></span>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-6061734461794223692011-03-22T15:54:00.011+02:002011-03-22T20:16:24.161+02:00Oh yes! This is a pre-wedding post!: Ο φωτογράφος<div style="text-align: center;"><a style="font-style: italic;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-qV2r18nzYPA/TYjFnIgjz1I/AAAAAAAAAfo/UWs5JSqAedk/s1600/bahamas-wedding.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-qV2r18nzYPA/TYjFnIgjz1I/AAAAAAAAAfo/UWs5JSqAedk/s400/bahamas-wedding.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5586932613842718546" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Έεεεελααα..</span><br /><br /><a style="font-style: italic;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-zV05-1ALM4A/TYjG3IFwVLI/AAAAAAAAAf4/v3LGhnHuRh8/s1600/banana%2Byerning.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 272px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-zV05-1ALM4A/TYjG3IFwVLI/AAAAAAAAAf4/v3LGhnHuRh8/s400/banana%2Byerning.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5586933988119827634" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Όππππαααςςς...</span><br /><br /><a style="font-style: italic;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-dH6uFL5Mq-o/TYjFydd6tQI/AAAAAAAAAfw/LvSK-xHBP0w/s1600/bananas%2Bwedding.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 266px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-dH6uFL5Mq-o/TYjFydd6tQI/AAAAAAAAAfw/LvSK-xHBP0w/s400/bananas%2Bwedding.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5586932808447341826" border="0" /></a><span style="font-style: italic;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">ΚΡΑΚΚΚΚ!!</span></span><br /><br /></span><br /><br /><div style="text-align: left;">Μα ήνταμπου επάθαν ούλλοι τζαι γέρνουν;<br /><br /></div></div>OΚ. Το ομολογώ. Όσο τζαι να μου αρέσκει ο Έντουαρντ το βαμπίρ (ωωω Έντουαρντ), δεν είμαι του πιο πάνω στυλ. Χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα με όσους γουστάρουν να γέρνουν πίσω. Είναι θέμα γούστου.<br /><br />Οπότε όπως καταλαβαίνετε, βαρκούμαι τζαι θεωρώ το ανώφελο και out of character να γυρίζω τους φωτογράφους για το τέλειο caption. Του πρώτου που είδαμεν λοιπόν, άρεσεν μας η δουλειά του, τζαι εφάνηκεν μας "καλή" η τιμή του.<br /><br />Λοιπόν σας ερωτώ:<br /><br />2000 περίπου ευρώ εν εντάξει για:<br /><br /><ul><li>Ένα "κανονικό άλμπουμ" με φωτογραφίες (250) τυπωμένες σε "κανονικό" φωτογραφικό χαρτί. (Λέω" κανονικό" γιατί δεν μας ενδιαφέρει αυτή η νέα μόδα με τα άλμπουμ των οποίων τις φωτό επεξεργάζονται σε photoshop και βάζουν διάφορα backgrounds (πχ. την πέτρα του Ρωμιού) και τις τυπώνουν σε σκληρό χαρτί. Το οποίο συγκεκριμένα στοιχίζει από 500 μέχρι και 800 ευρώ παραπάνω από την τιμή που προανέφερα.)</li><li>Φωτογράφιση στον ονειρικό χώρο της επιλογής μας. Εμείς δεν θα πάμε ούτε στις Σπηλιές, ούτε στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, ούτε στα Λεύκαρα/Κακοπετριά ούτε στην έπαυλη στο Δάλι να κάμνουμε πως φακκούμε την πόρτα. Εμείς σκεφτήκαμε να κρεμαστούμε ανάποδα που το φαράγγι του Άβακα... Να σας πω ότι σκέφτομαι πολύ σοβαρά να αφαιρέσω αυτό το option και καμιά τριακοσιά ευρώ που το budget, αν όχι περισσότερα. Αρκούν μας οι φωτογραφίες του πάρτυ του γάμου. </li><li>Το βίντεο του γάμου γυρισμένο σε high definition (άμπα τζαι εν φαίνουνται οι πόροι μας). Η "συνηθισμένη" ποιότητα δεν είχε μεγάλη διαφορά στην τιμή. </li><li>Όλες οι φωτογραφίες του γάμου σε ψηφιακό δίσκο σε high resolution, μετά το τύπωμα των φωτογραφιών της επιλογής μας για το άλμπουμ .<br /></li></ul><br /><br />Το λοιπόν. Lets recap. Αν δεν κάμουμε στημένη φωτογράφιση στο Φικάρτου, θα μας έρτει γύρω στα 1700 ευρώ.<br /><br /><br /><br /><br />Ο Κυνόδοντας πέρκει να εγυρίστηκε με λλιόττερα.<br /><br /><br /><br /><br /><br />Τελοσπάντων, από ότι μαθαίνω από νιόπαντρους ή to be wed soon εν σχετικά καλή τιμή.<br /><br /><br /><br />Κορόιδα ούλλοι μας.<br /><br /><br /><br />Να σας πληροφορήσω ότι ένα ζευγάρι γνωστών μας, ναν καλά τα παιδιά τζαι να έχουν λεφτά να πιερώνουν, έκλεισε φωτογράφο για 6000 ευρώ. Μάλλον θα κρεμαστούν από τους καταρράκτες στα Καληδόνια και θα τους βγάζει ο φωτογράφος από αλεξίπτωτο ενώ θα έχει τυλιγμένο γύρω από το λαιμό του ένα βόα. Τι να πω...<br /><br />Αππωμάρες υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Δαμέ έσιει κόσμο που σιέζει πάνω σε χρυσό καθίκι τζαι σκουπίζεται με επιχρυσωμένο κωλόχαρτο. Για εμάς όμως που δεν είμαστε πολλά αππωμένοι τζαι εν φκάλουμε χρυσές λίρες που τα αυκιά μας, είναι όντως μια-όσο μπορούμε να ορίσουμε- λογική τιμή;Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-7316089124580791902011-03-14T20:46:00.008+02:002011-03-14T21:11:11.434+02:00Τη γλώσσα μου έδωσαν... Τι γλώσσα μου έδωσαν;<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Με αφορμή ένα <span style="" lang="EN-US">email</span><span lang="EN-US"> </span>της φίλτατης Αόρατης Μελάνης με κάποιες απορίες της που αφορούσαν στο πως χρησιμοποιούμε τη γλώσσα στην Κύπρο, γράφω τη σημερινή ανάρτηση. Θα ήθελα να την αφιερώσω σε όλους τους Ελλαδίτες φίλους που με διαβάζουν και θα προσπαθήσω να γράψω σε 100% επίσημη νέα ελληνική, για λόγους συνεννόησης, αν και ξέρω ότι τα κυπριακά πρέπει να τα έχετε μάθει απ’έξω, εφόσον διαβάζετε κυπριακά μπλογκς! :)<br /></p><p class="MsoNormal"><br /><span lang="EN-US" style="font-family:Wingdings;"><span style=""></span></span><span lang="EN-US"> </span></p> <p class="MsoNormal">Αγαπητοί φίλοι,<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Όταν ήμουν στην κρίσιμη ηλικία της κατάκτησης της μητρικής γλώσσας (γύρω στα 3), έμαθα να μιλώ μία γλώσσα. Την κυπριακή. Ξέρετε πότε άρχισα να θεωρώ ότι «μιλάω γλώσσα» και όχι διάλεκτο; Στο πρώτο μάθημα γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο, όπου μάθαμε ότι σύμφωνα με το γνωστό γλωσσολόγο <span style="" lang="EN-US">Noam</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Chomsky</span> και άλλους που ακολούθησαν τη λογική του, τα κυπριακά πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, με βάσει τις οποίες πρέπει να θεωρούνται ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική. Ακόμη και τότε, ένας άλλος γλωσσολόγος του Πανεπιστήμιου Κύπρου, ήταν σε επιστημονική ρήξη με την καθηγήτρια μας, η οποία παρεπιπτόντως ήταν Ελλαδίτισσα, για το αν η κυπριακή είναι γλώσσα ή διάλεκτος. Και η συζήτηση συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε στην Κύπρο, με επιστημονικά κριτήρια και μη, γιατί βέβαια όλοι, γλωσσολόγοι και μη, είναι ειδικοί. Είτε γλώσσα, είτε μπακαλιάρος, το γεγονός είναι ένα: ότι η κυπριακή, όπως θα έχετε παρατηρήσει ήδη, διαφέρει σε φωνολογικό, γραμματικό και συντακτικό επίπεδο με την ελληνική, σε βαθμό που δεν καταλαβαίνετε πάντοτε τι θέλει να ειπεί ο ποιητής/η ποιήτρια. </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Θα μου πεις τι γλώσσα, τι διάλεκτος ρε Ασυγχώρητη.<span style=""> </span>Γλωσσολογικά θα κολλάμε τώρα; Και όμως για πολλούς Κύπριους, η χρήση του κατάλληλου γλωσσικού χαρακτηρισμού αποτελεί ιδεολογική τοποθέτηση, αν λάβετε υπόψην την επί χρόνια διαμάχη «αριστεράς» και «δεξιάς» στην Κύπρο για την εθνική ταυτότητα των Κυπρίων. Οπότε μην ξαφνιαστείτε την επόμενη φορά που κάποιος Κύπριος θα υπερασπιστεί σφόδρα την άποψη του για το συγκεκριμένο θέμα. </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Λαμβάνοντας υπόψην το πιο πάνω,<span style=""> </span>εννοείται ότι η γλώσσα στην Κύπρο δεν θα ξέφευγε από την ταμπελοποίηση και τις γενικεύσεις. Πχ. Όσο πιο κυπριακά μιλάς, τόσο πιο αριστερίζων είσαι, όσο πιο ελληνικά μιλάς τόσο πιο ελληνολάτρης. Όσο πιο κυπριακά μιλάς, τόσο πιο χωριάτης/βλάχος είσαι, όσο πιο ελληνικά τόσο πιο εξευγενισμένος/μορφωμένος κ.ο.κ. Και είναι φυσικό μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε, πολλοί κύπριοι μπλόγκερς, να αποφεύγουν την κυπριακή όπως ο διάολος το λιβάνι, είτε γιατί τη θεωρούν ευτελή και υποβαθμισμένη, είτε γιατί δεν έμαθαν να γράφουν κυπριακά και δεν νιώθουν τόσο άνετα με τη γραπτή έκφανση της ομιλούμενης γλώσσας. </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Και ερχόμαστε στο επόμενο σημείο για το οποίο δε γνωρίζουν αρκετοί φίλοι από την Ελλάδα. Μιλάμε κυπριακά αλλά μαθαίνουμε να γράφουμε μόνο ελληνικά! Από τη στιγμή που το παιδί μπαίνει στην εκπαίδευση, μαθαίνει και διδάσκεται τη νέα ελληνική γλώσσα. Τα βιβλία Γλώσσας είναι τα ίδια που διδάσκονται και στα σχολεία της Ελλάδας. Είτε προέρχονται από τον ελλαδικό χώρο, είτε από τον κυπριακό, όλα τα σχολικά εγχειρίδια, σε όλα τα θέματα και σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης είναι γραμμένα στα ελληνικά. Η ελληνική, μαζί με την τουρκική, σύμφωνα με το σύνταγμα του 1960, είναι η επίσημες γλώσσες του κράτους. Το 99,9% από τις έντυπες μορφές λόγου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι λογοτέχνες, τα θεατρικά κτλ. χρησιμοποιούν την ελληνική. Η κυπριακή συναντάται επισήμως γραπτά κυρίως σε παραδοσιακά κείμενα, ποιήματα και τραγούδια. Και τα τελευταία χρόνια, «ανεπισήμως» στα <span style="" lang="EN-US">sms</span> των κινητών τηλεφώνων μας και βέβαια σε πολλά από τα κυπριακά μπλογκς. Ένα ανάλογο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ, το οποίο να εφαρμόστηκε στον ελλαδικό χώρο, είναι το σύστημα της καθαρεύουσας. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας δεν κατείχε ως μητρική γλώσσα τη συγκεκριμένη, αφού ήταν μια φτιαχτή αρχαϊζουσα ελληνική, αλλά επιβαλλόταν στα σχολεία και όλες τις γραπτές εκφάνσεις της γλώσσας στην Ελλάδα για αρκετά χρόνια. </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Φαντάζεστε πόσο δυσκολότερο είναι για ένα παιδί που έχει μάθει να μιλάει κυπριακά να γράψει ένα κείμενο στα νέα ελληνικά σε σχέση με ένα παιδί που ότι θα γράψει, το μιλάει ήδη από την κούνια; Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο βέβαια, από ότι διαπιστώνετε. Γιατί 12 χρόνια διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και 4-6 ελληνόφωνο πανεπιστήμιο, ε θα τη μάθεις δε θα τη μάθεις άπταιστα; </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Στις τάξεις των σχολείων της Κύπρου υπήρχε και υπάρχει ένα ταμπού με την κυπριακή. Κουράστηκα τόσα χρόνια να ακούω τις ίδιες συζητήσεις για το αν πρέπει να αφήνουμε τους μαθητές ή όχι να μιλούν την κυπριακή και να μην τους διορθώνουμε, αν πρέπει οι εκπαιδευτικοί να μιλάνε μόνο την νέα ελληνική για να συνηθίσουν οι μαθητές την επίσημη γλώσσα στην οποία καλούνται να εκφράζονται γραπτώς. Αφού το αναγκάζεις το παιδί να γράφει αλλιώς από ότι μιλά, τι το παιδεύεις την ώρα που θέλει να σου πει κάτι; Στα δικά μου μαθητικά χρόνια ο δάσκαλος μας διόρθωνε αν λέγαμε «τζαι» αντί «και», αλλά είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει και τώρα αυτό. Εσάς θα σας άρεσε να σας διορθώνει ο δάσκαλός σας κάθε τρεις και λίγο καθώς μιλάτε και να σας διακόπτει; Ή να επαναλαμβάνει με «βελτιωμένη μετάφραση» αυτό που είπατε, ενώ ξέρει ότι όλοι κατάλαβαν τι θέλετε να πείτε; </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Ουσιαστικά, σήμερα, καταλήξαμε να μιλάμε στη σχολική τάξη (και στα ΜΜΕ) ένα «υβρίδιο» ελληνο-κυπριακής. Το οποίο θεωρώ ως φυσικό αποτέλεσμα της-ας την πω-διγλωσσίας μας. Κάπου έπρεπε να βρούμε μια τομή σε αυτήν την καθημερινή τρέλλα. Εγώ προσωπικά, αφήνω τους μαθητές μου να εκφράζονται <span style=""> </span>προφορικά όπως θέλουν, προσφέροντας το εναλλακτικό λεξιλόγιο-έκφραση, όταν το κρίνω απαραίτητο. Γιατί θεωρώ ότι τα παιδιά, με τόση επαφή με τη μορφή της νέας ελληνικής, ξέρουν πολύ καλά πως να τη μιλήσουν εκτός από το να την γράψουν, αλλά επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν την κυπριακή,<span style="font-size:130%;"> γιατί τους είναι απολύτως φυσικό να το κάνουν</span>. <span style="" lang="EN-US"></span>Δε θέλουν δεύτερη σκέψη να την εκφράσουν. Άλλωστε, όταν εγώ επιλέγω να μιλήσω όπως μιλάτε στην «αττική ελληνική», και με την κατάλληλη προφορά, οι μαθητές μου με ρωτάνε γιατί «καλαμαρίζω» (μτφρ. μιλάω στη νέα ελληνική), αφού δεν είμαι Ελλαδίτισσα. Και εγώ βέβαια του απαντώ αστειευόμενη ότι εφόσον με καταλαβαίνουν, μπορώ να διαλέγω μια από τις δύο γλώσσες που ξέρω πολύ καλά, για να τους μιλώ! Έτσι άλλωστε έλεγα και στον πατέρα μου, που ήταν εκπαιδευτικός, όταν με διόρθωνε με το «και» για το «τζαι». </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Και εδώ θέλω να καταλήξω. Για διάφορους λόγους, που τις περισσότερες φορές είναι πέραν των δυνάμεών μας και καμία σχέση δεν έχουν με τη γλώσσα καθεαυτή, αναγκαζόμαστε από μικροί στην Κύπρο να θέτουμε στον εαυτό μας γλωσσικά διλήμματα. Αν επιλέξουμε την μητρική μας, κατηγορούμαστε ως βλάχοι. Αν επιλέξουμε την ελληνική, κατηγορούμαστε ως ψεύτικοι. Οπότε, την επόμενη φορά που θα ακούσετε την ελληνική με μια κυπριακή χροιά, ή θα δείτε την κυπριακή γραμμένη με αγγλικούς χαρακτήρες, πριν κάνετε μια κακή σκέψη για τον τρόπο που εκφραζόμαστε, σκεφτείτε όσα σας έχω γράψει.:)</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Υ.Γ. Τα πιο πάνω ισχύουν βέβαια και για όλους τους συντοπίτες μας, που αναρωτιούνται γιατί ένα μωρό που την Κύπρο κολώννει να μιλήσει στο μικρόφωνο του δημοσιογράφου που "καλαμαρίζει".<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal"> </p>Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-6840557443905270892.post-90110701536429500132011-02-24T14:12:00.002+02:002011-02-24T14:26:27.438+02:00Μια του κλέφτη θκυο του κλέφτη (UPDATE)"Σηγνώμει κυρία, δεν θα το ξανα κάμω", έγραφε το φωσφοριζέ post-it που ήταν κολλημένο πάνω στο ένα από τα δύο μπλοκ αυτοκόλλητων, μέσα σε μια τσεντούα καταστήματος καλλυντικών, μες το πρώτο συρτάρι της έδρας. Στον πάτο της τσέντας 4 ολοκαίνουριοι μαρκαδόροι, 4 διαφορετικά χρώματα "που τζείνους που γράφουν καλά" και μερικά χρωματιστά μολύβια καλοξυσμένα.<br /><br />Το τρίτο διάλειμμα ήρταν τζαι οι υπόλοιπες κοράσες μια- μια τζαι εζητήσαν μου συγνώμη.<br /><br />Τέλος καλό όλα καλά, ευτυχώς!<br /><br />Όσον αφορά το θέμα της κλεπτομανίας, εδιάβασα κάπου ότι αν είσαι αρκετά άτυχος τζαι έχεις το, μόνο με χάπια μετριάζεται η κατάσταση. Δεν μπορώ να φκάλω που τούτο το περιστατικό αν η μιτσιά είναι κλεπτομανής ή όι. Cross my fingers ότι ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό και δεν θα επαναληφθεί. Εγώ πάντως θα έχω την έννοια της και αν το επαναλάβει, τότε θα ζητήσω βοήθεια από τους ειδικούς.<br /><br />Κατά τα άλλα σήμερα επεράσαμεν τέλεια. Έκαμεν και καλόν καιρόν!! Ετραγουδήσαμεν τις σήκωσες, επαίξαμεν σιηνούιν, σακουλοδρομίες, αυγουλοδρομίες, εδάκκασα τη γλώσσα μου τρώγοντας ένα πουρέκκι της σάτζιης, τα συνηθισμένα μιας Τσικνοπέμπτης! Εφύαμεν πάντως ούλλοι με χαμόγελα που το σχολείο!Ασυγχώρητηhttp://www.blogger.com/profile/01814938023258856510noreply@blogger.com8