What is love?

baby don't hurt me, don't hurt me...

no more...


Πραγματικά , όποτε έχω Kiss στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου I get the chills. Με τη φιλενάδα μου πάντα λέμε την ίδια κουβέντα: "Εν έσιει λάθος το πρόγραμμα του Κiss".

Τις προάλλες έβαλα τόσο δυνατά την ένταση που ενόμισα ότι θα τσακρίσουν τα τζάμια σε κάποια φάση.

Ήρτεν μου στα φανάρια, να κατεβώ κάτω και να χορέψω. Αρκέστηκα στο να σούσω λίον πάνω κάτω το κεφάλι μου.

Η μουσική των 90's, της εφηβείας μου, μου προκαλεί πάντα ενθουσιασμό και παράλληλα μια τρομερή συγκίνηση. Νιώθω προς στιγμής εκείνη τη ξεγνοιασιά που σου προκαλεί η ιδέα ότι το καλοκαίρι δεν θα τελειώσει ποτέ, που σου γεννά ένα όμορφο, σχετικά δροσερό ηλιοβασίλεμα του Οκτώβρη ή το απόγευμα της Παρασκευής, που σου θυμίζει τη θέα της αλουμινένιας πόρτας της κουζίνας του πατρικού σου μετά από το σχολείο.

Food Fight

Μου το έστειλε ένας φίλος δάσκαλος, με τη προτροπή να το χρησιμοποιήσω στο μάθημα της ιστορίας, όταν κάνω για δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τα ..επακόλουθα.

Είναι καταπληκτικό!

Timer

Τι θα γινόταν αν μπορούσε ένα ρολόι να μετρά το χρόνο που απομένει για να βρει ο καθένας εγγυημένα το "άλλο του μισό";

Τι συμβαίνει στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων (εραστών, φίλων, οικογένειας) σε ένα κόσμο που υπάρχει η δυνατότητα να βρεις "το άλλο μισό;"

Θα έκανες σχέση με κάποιο άτομο, "ξέροντας" ότι δεν είναι το άλλο σου μισό;

Τι θα έκανες αν ήξερες ότι σε χωρίζουν 30 χρόνια από τη στιγμή που θα συναντήσεις το άλλο σου μισό;

Θα φόραγες ποτέ ένα τέτοιο ρολόι σε ένα τέτοιο κόσμο;

The movie was cute.

Η Αβάσταχτη Ηλιθιότητα του Είναι

Ένας θείος μου τις προάλλες μοιράστηκε μαζί μου ενθουσιασμένος τα νέα του. Μου είπε ότι έδωσε συνολικά 160 ευρώ για μια επίσκεψη και κάτι "φυτικά" χάπια που του έδωσε μια "ολιστική" θεραπεύτρια για ένα πρόβλημα που έχει στο στομάχι. Μου είπε μάλιστα ότι ήδη από την πρώτη βδομάδα ένιωθε το στομάχι του καλύτερα.



Κάπου εδώ επιάστην το δικό μου στομάχι.

Ήθελα να του πω πολλά πράγματα όπως:

"'Τζαι εγώ αν εδίουν 160, μόνο που τις τύψεις τζαι το κτιτζιόν θα επιέζουμουν να νιώσω καλύτερα. "

"Συγχαρητήρια. Μόλις ξόδεψες 160 ευρώ για αέρα κουπανιστό."

Αλλά ακόμα και με πιο ήπιες εκφράσεις από τις πιο πάνω, ένιωσα ότι οποιαδήποτε διατύπωσή μου θα τον προσέβαλε, ίσως και να τον επλήγωνε. Οπότε και δεν του είπα τίποτε.

Βέβαια στην πορεία της συζήτησης με τους γύρω του, ανακάλυψα ότι μαζί με τα φυτικά σκευάσματα που του εμπάξιωσεν η "θεραπεύτρια", του απαγόρευσε για τουλάχιστον 2 μήνες το ποτό και μια λίστα από φαγιά.

Τζαι εζώσαν με τα μαύρα τα βαμπίρια τζαι τα θκιαόλια.

Ηθελα πάρα μα πάρα πολλά να του τσιριλλίσω:

"ΜΑ ΚΑΛΑ , ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΜΟΥ ΕΔΙΑΣ ΕΜΕΝΑ 160 ΕΥΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΕΛΥΣΕΣ ΤΑ ΒΛΑΤΖΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΑ ΟΥΙΣΚΙΑ ΤΖΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΟΦΑΓΙΑ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙΣ ".

Αλλά δεν του είπα. Και όπως για πολλά άλλα πράγματα, έμεινε μου το παράπονο να το γράφω σε ποστ.

Πριν περίπου 2 μήνες έλεγε μου μια φίλη ότι επήεν σε μια διάλεξη "υγιεινής διατροφής" από ένα εναλλακτικο-γκράντε-τσαρλατάνο (θα την ρωτήσω για το όνομα του γιατί τούτος επήεν τζαι στην Ελίτα ένα φεγγάρι-ω περίεργο). Που λέτε, σταθερά επλήρωνες κατιτίς γιατί και καλά θα έτρωγες (να μην πω τι) ένα δείγμα υγιεινού γεύματος . Μια κυρία που προφανώς πήγε σε τούτον πριν τη διάλεξη, εσηκώστην και είπεν ότι έχει καρκίνο στο στήθος και δεν λογαριάζει να ακολουθήσει την πεπατημένη (χημειοθεραπεία) αλλά μια συγκεκριμένη διατροφή και κάτι βιταμίνες. Η φίλη μου βέβαια μετά από αυτό εσηκώστην και έφυεν. Αλλά πολλοί ήταν εκείνοι που εμείναν. Και πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν να ακολουθούν τέτοιους-το ελαφρύτερο που θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω-εγκληματίες και να σπαταλούν λεφτά και φαιά ουσία αλλά το σημαντικότερο να βάζουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.

Τούτα ούλλα εσκέφτουμουν εψές και εθώρουν το ταβάνι, προσπαθώντας να κοιμηθώ.

Ο άνθρωπος σήμερα έχει μια γκάμα από placebo να επιλέξει. Άλλοι στρέφονται σε οργανωμένες θρησκείες, άλλοι σε αστρολόγους, ταρορίχτες-χαρτορίχτρες, καφετζούδες, άλλοι σε "spiritual healers", άλλοι σε ομοιοπαθητικούς και ολιστικούς θεραπευτές και ένα σωρό άλλους "ειδικούς". Κάποτε γίνεται ένας συνδυασμός των πιο πάνω. Όλοι αυτοί είναι πάντοτε πρόθυμοι να περιθάλψουν τον ανθρώπινο πόνο και ανάγκη κάθε μορφής. Οι πλείστοι βέβαια σου την κόφκουν σιοιρινή στη διαδικασία, που λέμε στην κυπριακή. Αν είσαι τυχερός μόνο λεφτά πληρώνεις, κάποιοι όπως την κυρία με τον καρκίνο στο στήθος (που μακάρι ναν καλά) μπορεί να το πληρώσουν και με τη ζωή τους.

Και αρχίζουν τα μεταμεσονύχτια (ρητορικά) ερωτήματα. Είχε και υγρασία εψές.

Θα μπουν ποτέ όρια σε τούτο το τσαρλατανιό που κουβαλά στην ιστορία του το ανθρώπινο είδος;

Πόσο ηλίθιοι μπορούμε να γίνουμε;

Μα πραγματικά ΠΟΣΟ;

Εσύ, πόσο κορόιδο αντέχεις να είσαι;


Ένεν τωρασινό αλλά είναι από τα αγαπημένα μου: