Ένας χρόνος και κάτι μέρες...

...Χωρίς τσιγάρο.

Έκανα πέρσι συμφωνία με τον παπά μου, πως αν τα καταφέρω, θα μου δώσει σε ευρώ την αξία των τσιγάρων που θα κάπνιζα για ένα χρόνο.

1500 ευρώ. Σαν το μέλι!

Έκαμα σου τζαι έκπτωση ρε παπά! Εν παραπάνω που εδίουν. :P

Κατά τα άλλα, αν ξανακαπνίσω, το ποσόν πρέπει να επιστραφεί.

Άτε, πέτε μου μπράβο ! :)

Δέκα

Η Psychia εκάλεσε με σε μπλογκοπαιχνιδάκι.

Δέκα πράγματα που αγαπώ:

1. Τον ζούζουνο μου, τον παπά, τη μάμμα, την αδερφή μου και τους συγγενείς που εν κοντά μου.
2. Το σπίτι μου όταν είναι καθαρό και συγυρισμένο.
3. Την Παρασκευή το απόγευμα, την ώρα που τελειώνω τις δουλειές μου και απλώνω πας τον καναπέ και σκέφτουμαι YES, αύριο εν Σάββατο.
   
4. Να τρώω παχυντικά φαγιά (πχ. πατάτες τηγανητές με μπέικον τσιτσιριστό και τυρί λιωμένο πουπάνω, γύρο που να λαθκιάζει την πίττα κ.ά) μια φορά την βδομάδα και να ξέρω ότι εν θα βάλω κιλά αφού την βγάζω με σαλάτες και κοτόπουλο στη σχάρα τις υπόλοιπες μέρες.
5. Την αίσθηση των φρεσκολουμένων μαλλιών.
6. Όταν κάμνω ένα αστείο μες την τάξη και γελούν οι μαθητές μου.
   
7. Ένα ποτήρι καλό κόκκινο κρασί ή μια παγωμένη κορόνα μετά από μια εξουθενωτική μέρα τζαι μετά να πέφτω σαν τη ρότσα που κατολίσθηση μες το κρεβάτι.
8. Να μοιράζομαι με τις φιλενάδες μου ένα πιάτο φαί ή ένα γλυκό.
   
9. Να παρακολουθώ 3-4 σεζόν σειρών σε σημείο που να με πονεί η κκελλέ μου (τελευταία έκαμα το με το Big Bang Theory).
10. Τους βρικόλακες.

Είδα ότι εκαλεστήκαν ήδη πολλοί από αυτούς που εσκέφτουμουν, οποτε pardon τις διπλές προσκλήσεις. Κάνω πάσα σε:

Cake, Stardust30, Roam, Eolica, Λενού, Sike, Αχάπαρη, Postbabylon, Διάσπορο, Ουφ!, Τσαρτελλούιν, Νυχτερινό Ποδηλάτη, Invictus, Νeerie, Ρίτσα, Marlen, Μισιαρούιν, Rain Tears, Αόρατη Μελάνη και Ανορθόδοξο.

Άτε παιδιά, όπως λέει και η Psychia, ας ελαφρύνουμε τα πράγματα!

Τρίχες

Άσπρες.

Κτενιζόμουν τις προάλλες
ανακάλυψα τρεις άλλες.

Την πρώτη φορά που τις είδα να ξεπροβάλλουν ήταν πριν κανένα εξάμηνο.

Εννοείται ότι βιολογικοί παράγοντες σε συνδυασμό με την κοινωνική πίεση για αιώνια νεότητα με ώθησαν σε μια μικρή κρίση πανικού.

Και όπως κάθε ώριμο πλάσμα, πήρα τη μάμα μου τηλέφωνο.

-Μάμμα, έφκαλα άσπρες τρίχεεεες.
-Μα αλήθκεια, οι πρώτες σου άσπρες τρίχες! (με περηφάνεια?!)
-Μάμμα μου, δεν είναι δόντια που έφκαλα!
-Θυμούμαι όταν έφκαλα τις πρώτες μου. Θα ήμουν κοντά στα σαράντα.
-... (ΣΑΡΑΝΤΑ?)
-Είχα απίστευτη φαγούρα στις κουρίες μου τζαι μετά τσουπ εφκήκαν οι πρώτες... Τωρά το μισό μου κεφάλι εν άσπρες.


Και από τότε λέω στον εαυτό μου σαν επαναλαμβανόμενο μάντρα:

"Είναι τρίχες . Δεν είναι τίποτε άλλο παρά τρίχες" .