ΟΚ. Ετέλειωσα και το τρίτο βιβλίο της Meyer (Λυκόφως, Νέα Σελήνη, Έκλειψη). Ο έρωτας μιας κοπέλας με ένα βρικόλακα και όλα τα κακά που μπορούν να συμβούν στην πιθανότητα ύπαρξης μιας τέτοιας σχέσης. Πήγα και ενοικίασα και την ταινία που βγήκε από το πρώτο βιβλίο. Πάντα χάνουν οι ταινίες άμαν εθκιάβασες το βιβλίο. Τέσπα.
Αυτές οι σιροπιασμένες ρομαντζάδες με τραβούν πολύ. Το παραδέχομαι. Είμαι η Ασυγχώρητη και είμαι κρυφορομαντικιά. Ο ανεκπλήρωτος πόθος δύο ερωτευμένων (σε αγαπώ αλλά δεν μπορώ να σε φιλήσω πάνω από δευτερόλεπτα γιατί θα σε σκοτώσω), οι εσωτερικές και εξωτερικές πάλες των ερωτευμένων με φόβους, με τους φίλους και την οικογένεια και με σκοτεινές φρικιαστικές απειλές, η χωρίς όρους αγάπη που μόνο στα βιβλία συναντάς, με ξεκουράζουν, βγάζοντας με από την κουραστική λογική της πραγματικότητας. Το θέλω το παραμύθι μου κατά διαστήματα.
Πέραν από τον άκρατο ρομαντισμό που μπορεί να αηδιάζει μερικούς, τέτοιες ιστορίες αγάπης πάντα με βάζουν σε περαιτέρω σκέψεις. Ναι, δεν ζούμε στην εποχή της Τζέιν Ώστιν, δεν μας χαιρετούν με χειροφίλημα, δεν κοκκινίζουμε όταν κάποιος μας προσφέρει ένα λουλούδι, δεν ξιφομαχούν για χάρη μας, δεν θεωρούμε δεδομένη την αγάπη σχεδόν κανενός πλέον. Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης, και πολλές φορές χρειαζόμαστε «βοηθήματα» και βιβλία του Ασκητή για να ανεχτούμε την ύπαρξη ενός συντρόφου. Ο Ρωμαίος κάνει δώδεκα βόλτες στη Μακαρίου με το κάμπριο και η Ιουλιέττα βάφει τα νύχια των ποδιών της με βαμβάκι στις μεσοδακτυλιές, στο μπαλκόνι της. Ο κύριος Ντάρσι διαβάζει τα αθλητικά και σηκώνει το κωλομέρι του για να κλάσει στην Ελίζαμπεθ Μπένετ, η οποία ρεύεται από μέσα της το υπερτιμημένο κινέζικο ντελίβερι. Σιγά μεν κάτσει να σκάσει ο Οθέλλος που τη ζήλια του για τη Δεισδαιμόνα. Έχει και αλλού πορτοκαλιές You get the point.
Νιώθω αρκετά πεζή μερικές φορές. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βιβλία για να διατηρείται μια ισορροπία. Γιατί μπορεί να μην βρούμε ποτέ τον Έντουαρντ, την Ελίζαμπεθ, τον Ρωμαίο, διαβάζοντας όμως τις ιστορίες τους, γνωρίζουμε την ύπαρξη τους, ακόμα και αν αυτή βρίσκεται στο μυαλό συγγραφέων και αναγνωστών, μέσα στις περίτεχνα συνδυασμένες λέξεις μερικών εκατοντάδων σελίδων.
Εξάλλου, όπως φαίνεται δεν είναι ανάγκη να υπάρχει κάτι, εφόσον η ψευδαίσθησή του σε παρηγορεί και σε εμπνέει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Eisai teleia Unforgiven omws ;p. To post sou einai sa na to pires apo tin trapeza tou mualou mou, exei kamia bdomada pou to skeftomai to concept(diavasa kai gw katevata ta books tis kirias Meyer). 8a to sizitisoume peraiterw sto apopsino mou post.
So later then.
Besos xxx
Περιμένω εναγωνίως για το ποστ σου! Φιλάκια!
xmm
το θέλω και εγώ το παραμύθι μου ώρες ώρες.
εν διάβασα τα βιβλία που λές,
αλλά βρικόλακες; εν με εμπνέει
της τζέιν ώστιν αρέσκαν μου πολλά, μάνα μου ρε
Είσαι ωραία.
Εγώ θέλω να πιστεύω οτι ακόμα υπάρχει αυτό το πρωτόγονο άπιαστο ακράτητο του έρωτα, οι εθελοντές εφύαν όμως, ή έν έχουν εμπιστοσύνη πλέον.
kanei me touto to twilight pleon!!! :p
Ρίτσα καμία σχέση με Τζέιν Ώστιν τα βιβλία αυτά, αλλά έχουν μια γερή δόση ρομαντισμού. Σου τα συστήνω.
Διάσπορε μου και εγώ πολλές φορές θέλω να πιστεύω ότι μάλλον είναι θέμα "εθελοντών" και έλλειψης εμπιστοσύνης. Ίσως τέτοιες ιστορίες αγάπης να μένουν στην αφάνεια της σημερινής πραγματικότητας; Ίσως να υπάρχουν σε πολιτισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με το δυτικό τρόπο ζωής μας; Η πεζότητα μου διαμαρτύρεται. :)
Ανώνυμε/η εθκιάβασες τα βιβλία;
πάντα αρέσκαν μου οι βρικόλακες. για μένα εν που τα πιο ερωτικά πλάσματα που αν υπήρχαν...το πιο πιθανόν να τους αφάνιζε κανένας θάμνος στο όνομα του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία τζιε έλλειψη γαίματος.
μεν χάννεις όμως την πίστη σου τζιε ο ρομαντισμός τζιε το αληθινό παραμύθι κάπου εννα βρεθεί, με το δικό του τρόπο τζιε ομορφκιά.
keep your eyes open.
εν είδα την ταινία, ούτε θέλω για να μεν χαλαστώ που ο Εντουαρτ δεν θα είναι όπως τον φαντάζουμαι.......... *sigh*
αρέσκει μου τζιαι μένα η chick lit και έχω ρουφήσει και όλα τα χάρρυ ππότερ :D
Oiapparon εν τζαι εν ότι περιμένω το παραμύθι να γίνει πραγματικότητα. Ίσως σε κάποια άλλη εποχή, σε κάποιο άλλο σύμπαν ;). Πάντως τα μάθκια μου εν ανοιχτά, ίσως τούτον εν το πρόβλημα τελικά, εν υπερβολικά ανοιχτά.. χααα..
Sike έχω όλα τα harry potter στα ελληνικά και αγγλικά (έπιανα πρώτα το αγγλικό μόλις έβγαινε και μετά το εξαναδιάβαζα στα ελληνικά). Γουινγκάρντια Λεβιόσα! Ναι είμαι χαριποτοκτυπημένη.
Όσον αφορά στην ταινία, εσκέφτουμουν το ίδιο πράμα, αλλά η περιέργεια με έφαεν στο τέλος. Εν τζαι έσιεις τίποτε να χάσεις, έτω μόνο να νευριάσεις λιγουλάκι..εχεχε. Εμένα άρεσε μου ο Έντουαρντ αλλά όλα τα λεφτά ήταν ο Τζέικομπ Μπλακ. Καλή επιλογή (σάλια τρέχουν από τα πλάγια του στόματος). :P
Από τα πιο ρομαντικά βιβλία αγάπης που έγινε και ταινία και ήταν υπέροχη είναι το The End of the Affair. Αν δεν το διάβασες δοκίμασε να το διαβάσεις αξίζει
Όντως μια δόση παραμυθιού χρειαζόμαστεν την για να αντέξουμεν τη ζοφερή πραγματικότητα. Και νομίζω όσο πιο κυνικές και ρεαλίστριες είμαστε τόσον παραπάνω θέλουμε να πιστέψουμε στην απόλυτη αγάπη.
Εγώ ακόμα λιώνω με τον Mr. Darcy ακόμα κι αν έμαθα ότι ο Colin Firth έχει διαφορετικές προτιμήσεις!
Ανώνυμε/η είδα την ταινία με τον Ρειφ Φαινς. Είναι όντως πάρα πολύ ωραία ιστορία.
Ντόκτορ μου εν το ήξερα για τον Colin Firth!!! Να γράψουμε και εμείς κανένα βιβλίο νομίζω, να βγάλουμε όλον αυτόν τον αιχμάλωτο ρομαντισμό.
Δυστυχώς ναι.
"Η ανατομία ενός βλόγγερ" με ίντριγγα, προδοσία και τον απόλυτο ανεκπλήρωτο έρωτα. Θα γίνει μπεστ-σέλλερ!
Δημοσίευση σχολίου