Κάρβουνα παντού

Στην Κύπρο το σπίτι μας ναν γυαλλί, να τρώμεν που χαμέ ένα πράμα, τζαι η κοινόχρηστοι χώροι σκουπιδότοποι.

Εχτές πάλε εμάζεψα που το κηπούι το πλαϊνό της πολυκατοικίας κάρβουνα της φουκούς κάποιου μεζετζή ένοικου. Έπιασα τη σκούπα, το φτυάρι τζαι εμάζευκα που τα λασάνια κάρβουνα άλλων. Και στημένες λεμονόκουπες.

Πέτε μου πόσο χωρκάτικο είναι να μαζεύκεις κάρβουνα φουκούς άλλων;

Έστειλα τους ούλλους ένα sms και τους παρακάλεσα ευγενικά να μαζεύκουν τα κάρβουνα τους εφόσον τελειώσουν. Ασπούμεν ένεν πολλά γελοίο να λαλείς κάποιου "Σε παρακαλώ σύναε τα κάρβουνα σου;" ΓΙΕ ΜΟΥ ΕΝ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΕΝΤΖΕΝ ΚΟΛΛΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ.

Αλλά τζείνο που θέλω να κάμω μιαν μέρα είναι να φατσίσω την πόρτα του χαρρρραμοφφφάη του πουστιοππεζέβεγκου που τα σύρνει, ώσπου να γαιματώσουν οι αρθρώσεις των σιερκών μου τζαι να του τα σιονώσω μες το σπίτι του.

Στο σχολείο εν ο κάλαθος τζαι γυρόν του καμιά δεκαπενταρκά αλουμινόχαρτα τζαι πατημένοι χυμοί.

Πραγματικά γιατί τόσο σαγλιλλίκκι;