Αν ήμουν έντομο θα ήμουν...

Σήμερα την τελευταία ώρα τα μωρά μες την τάξη ήταν φυρμένα. Εν ξέρω αν ήταν επειδή εφύσαν πολλά τζαι εφάαν πολλύν χώμαν.. Εν ξέρω αν ήταν επειδή εβουρούσαν ούλλο το τρίτο διάλειμμα τα αγόρια τις κορούες με τζείνα τα χόρτα που έχουν σαν το παμπακούιν πας την άκρη τζαι εφοιτσάζαν τες πως τάχα ήταν κάτι άλλο. Πάντως που εμπήκα μες την τάξην υπήρχε μια σιγή και μια διάθεση που μου εθύμιζε απόγευμα καλοτζαιρινής Κυριακής μετά που το Σάββατο εκατέβασες λία ποτούθκια παραπάνω.

Τέσπα.

"Άτε", λαλώ τους, "φέρτε τα μαξιλαράκια σας μπροστά να πούμε καμιά κουβέντα" (έχουν ούλλοι ένα μαξιλαράκι τζαι καθούμαστε σε κύκλο χαμέ τζαι παίζουμε ή προβληματιζούμαστε.. εν που τις αγαπημένες τους ώρες εφόσον ξικολλούν τον κώλο που την καρέκλα τα εξάχρονα μου, τζαι δικαιούνται να κάτσουν, να ππέσουν, να θωρούν πάνω, να μιλούν, να μεν μιλούν κλπ., τζαι εμένα αρέσκει μου γιατί νιώθοντας πιο ελεύθερα κόφκουν μου κάτι κουβέντες που με φίρνουν τζαι πολλές φορές προβληματίζουν με).

"Γιέεεεεες", αποκρίθηκαν όλα με μια φωνή.

Καθούμαστε λοιπόν στα μαξιλάρκα μας τζαι αποφασίζουμε να παίξουμε το "Τι θα ήμουν αν ήμουν..."

Πιάνει ο Εγκυκλοπαίδειας τον Μπούμπη (Ο Εγκυκλοπαίδειας εν ένα πανέξυπνο μωρό που έχω μες την τάξη που το αγαπημένο του ζώο εν ο πλησιόσαυρος. Ο Μπούμπη εν το πουλουκκούιν-σιηλλούιν που του λείπει ένα φτιν τζαι ένα μμάτι-παρόλα αυτά αγαπούμεν τον-με τον οποίο αποφασίσαμε να παίρνουμε το λόγο άμα καθούμαστε σε κύκλο. Όποιος τον κρατά του Μπούμπη μιλά, τζαι οι άλλοι ακούν).

"Άτε Εγκυκλοπαίδεια δώκε μιαν ιδέα" λαλώ.

Σκέφτεται λίον (πολλά λίον όμως γιατί εν πανέξυπνος) τζαι λαλεί:

"Αν ήμουν έντομο θα ήμουν μέλισσα. Επειδή η μέλισσα μυρίζεται ωραία πράματα (λουλούδια υποθέτω), τρώει ούλλη μέρα τζαι εν εργατική. "

Περνά τον Μπούμπη παρακάτω.

Τον λόγο παίρνει η Τερεζίτα (αξιολάτρευτη, ξέρει να λαλεί τζαι ευχαριστώ τζαι σε παρακαλώ): "Αν ήμουν έντομο θα ήμουν πεταλούδα. Γιατί έχει ωραία μεγάλα χρωματιστά φτερά και πετά".

Περνά ο Μπούμπης παρακάτω.

Τον λόγο παίρνει ο Μάγκας (εν τσιάκκος, πάω τον με σιήλλια, σφίγκουμαι να μεν γελάσω άμα σύρνει κάτι έξυπνα στο μάθημα): "Αν ήμουν έντομο θα ήμουν ..θα ήμουν.. αλογάκι της Παναγίας."

"Γιατί ρε Μάγκα αλογάκι της Παναγίας".

"Γιατί εν θέλω να είμαι άλλα έντομα.. η μέλισσα εν πολλά εργατική τζαι εγιώ βαρκούμαι.. Η πεταλούδα έσιει φτερά αλλά αν πω ότι θέλω να είμαι εν να με πουν κορούα. Εν μπορώ να σκεφτώ τωρά άλλο έντομο".

"Κουνούπι;"

Μάγκας: "Πίνει το γαίμα των αθρώπων κυρία.."

"Ωραίαααα.. Αλογάκι της Παναγίας λοιπόν"

Περνά ο Μπούμπης παρακάτω.

Οι άλλοι λίον πολλά επαναλάβαν τούτα τα έντομα τζαι τις ίδιες δικαιολογίες...ξέρετε τωρά τα πρωτεούθκια..ειδικά άμαν εν φίλοι μεταξύ τους.. τζαι άμα σιηλλοβαρκούνται να σκεφτούν.

Σε κάποια φάση η ΕνΜεΚόφτει (μαθήτρια μου που άμα πει τζαι πει σου λαλεί σου..πολλά δυνατή.. εν αντρέπεται κανέναν.. τζαι λαλεί σωστές κουβέντες συνήθως) είπε "Εγιώ θέλω να είμαι μούγια για να πετώ μες σε ούλλα τα σπίθκια τζαι να κάθουμαι πας τα φαγιά" λαλεί της ο Μάγκας-άσχετον αν δεν εκράταν τον Μπούμπη-λόγο-

"Κόρη μου η μούγια κάθεται τζαι πας τους κότσιρους. "

Γέλιο τζαι διάφοροι ήχοι που τους υπόλοιπους.

"Τζαι το αλογάκι της Παναγίας εν σαν το τζέρρατον αλλά εγιώ εν σου το είπα ρε ", πολοέται η ΕνΜεΚόφτει.

Προσπαθώ να μεν φιρτώ.

Η δασκάλα επαναφέρει την τάξη: "Άτε μωρά.. είπαμε να προσέχουμε λίον τι λαλούμε. Μάγκα όποιος κρατά τον Μπούμπη μιλά..εν σχολιάζουμε τι λεν οι άλλοι. Έν να πάω να ξιουρήσω τη γλώσσα μου τζαι έφκαλε μαλλιά παλε".

Σιωπή.

Έρκεται η σειρά μου.

"Εγώ μωρά αν ήμουν έντομο θα ήμουν πεταλούδα" .

Σιέρουνται τζείνοι που είπαν το ίδιο με μένα.

"Γιατί όμως θα ήμουν πεταλούδα;"

Ακούουνται διάφορες απαντήσεις: Γιατί είναι όμορφη, γιατί πετά πιο ψηλά που τα άλλα έντομα, γιατί εν την νεκατζιούμε κλπ. κλπ.

Την καλύττερην όμως απόκριση έδωκεν την ο Εγκυκλοπαίδειας.

"Γιατί εν ελεύθερη κυρία."

"Ναι" λαλώ τους. "Η πεταλούδα ξεκινά που ένα κουκκουλούιν..σαν ήσαστε εσείς τωρά μέσα στα δικά σας τζαι μεγαλώνετε. Σε κάποια φάση άμαν εν έτοιμη, φκαίνει έξω τζαι πετά. Εν έσιει φωλιά να θρέψει, ούτε βασίλισσα να την ορίσει. Αρέσκει σε ούλλους να την θωρούν την πεταλούδα. Θαυμάζουν την τζαι όπως πεταρίζει, καμιά φορά πεταρίζουν μαζί της. Μερικές φορές θέλουν να την πιάσουν. Αλλά άμαν την πιαν εν μπορούν να την έχουν τζαι ζωντανή τζαι δική τους. Έτσι πεθανίσκει μες την αιχμαλωσία τζαι κάποτε καρφιτσώνουν την τζαι καδρώνουν την τζαι κρεμάζουν την πας τον τοίχο. Αν τα καταφέρει τζαι εν την πιαν, εν τζαι ζει πολλά. Αλλά τουλάχιστον μωρά, όση εν η ζωή της, ζει την ελεύθερη".

Μετά ούλλοι εθέλαν ναν πεταλούδα. Τζαι ο Μάγκας.

Τούτη η σημερινή συζήτηση έκαμε με να σκεφτώ που τους αθρώπους που ξέρω, όπως το εσκεφτήκαν τα μωρά, πόσοι εν μούγιες, κουνούπια, μελίσσια τζαι πεταλούδες.

Ποιοι που τούτους υπηρετούν μια "βασίλισσα". Ποιοι τρων σκατά για να τους ξέρουν ούλλοι. Ποιοι ρουφούν το γαίμα των άλλων. Ποιοι πετούν ελεύθερα...