Η έμπνευση για το συγκεκριμένο βιντεάκι προήλθε από μια φίλη μου, που έγινε μανούλα για δεύτερη φορά τον τελευταίο μήνα.
Την επισκέφτηκα και κάτσαμε να πούμε τα νέα μας στην κουζίνα...και ενώ ο άντρας της έπαιζε play station στο σαλόνι..μου είπε με χαμηλή- out of the exorcist movie- φωνή και ένα ίχνος τρόμου στο βλέμμα:
"Please..please... σκέφτου καλά πριν παντρευτείς...έσιει ώρες που θέλω να φκάλω τα μαλλιά μου τρίχα τρίχα!!!", και μετά ΑΜΕΣΩΣ άλλαξε ύφος και κουβέντα αφήνοντας με, με τη σαούνα κρεμμασμένη... By the way, εν της ανέφερα οποιαδήποτε στιγμή που εμιλούσαμε,αν έχω το γάμο στα σχέδιά μου, και η συζήτηση εκείνη τη στιγμή ήταν για το ως πότε θα έχει άδεια...
Κραυγή απόγνωσης;;;
Φιλενάδα, αφιερώνω σου το επόμενο βίντεο.. και σε όλες τις γυναίκες που σε νιώθουν.
Πατήστε πιο κάτω γιατί κάμνει μου πρόβλημα να κάμει embed το βίντεο μες το blog.
11 σχόλια:
oi re..bravo spielberg mou!!
koita, i fili sou isws na itan se fasi ektaktou anagkis, apivdismeni kai eixe anagki na kseskasei..de simenei oti einai sinexws asxima..en tzai mporeis na kameis kai polla pragmata..na stamatisoume na anaparagomaste? apla..mporoume na to kathisterisoume oso mporoume perkimon tzai meis tzai oi antraes mas wrimasoumen wste na mporoume na antepekselthoume
Ναι ρε σίουρα.. εν θέμα ωριμότητας αλλά και νοοτροπίας δικής μας ρε cake μου. Δεν λέω ότι είναι όλοι, αλλά στα 10ζευγάρια στην Κύπρο, το 1 είδα να βοηθά ο άντρας τη γυναίκα, να βάλει και αυτός πλυντήριο, να πλυνίσκει, να σφουγγαρίζει ενώ η μάμμα ετάιζε το μωρό, μετά τη δουλειά και των δύο.
Και να λέμε την αλήθεια, εν είδα ιδιαίτερα απηυδυσμένο τον άντρα της συγκεκριμένης φίλης, έπρεπε να δεις το βλέμα της όμως εκείνης που εγυάλιζε..τζαι η αντίδραση της ήταν τόσον έντονη που με επροβλημάτισε πολύ!
Εγώ εξεκαθάρισα το στον δικό μου. Αν θέλεις μωρά να ξέρεις ότι και εσύ θα φάεις σκατά! :P
Σαν πατέρας φρέσκος στα 36, που επεριμέναμεν 8 χρόνια γάμου να κάμουμεν μωρά, έχω δίδυμα 8 μηνών, γυναίκα Αμερικάνα (η οποία δεν είναι καθόλου ανεχτική σε spoiled κυπραίους με σωβινιστικές τάσεις!) σας λέω ότι οι άντρες είμαστεν που φυσικού χτηνά, κουνόσσιυλλοι εκμεταλλευτές.
Δηλώννω ότι αν δέν ξεκαθαρίσει μια γυναίκα μερικά πράματα με τον άντρα της για τες πραχτικές ευθύνες των μωρών (τζιαι άλλων!) , θα φάει μέγαν παλλούτζιην, ΚΑΙ θα θυμώσει, ΚΑΙ θα λλιώσει που την κούρασην.
Είμαστεν γαδάροι που φυσικού μας, μαμμόθρεφτοι, θέλουμεν τα ούλλα, άρα χρειαζούμαστεν που την αρχήν μιαν κλωτσιάν γερήν στον πισινόν για να καταλάβουμεν.
Θεωρώ ότι πολλές γυναίκες στην Κύπρον (και αλλού φυσικά) τις εκμεταλλεύουνται οι αντράδες στους στο έπακρον. Δουλεύουν οι καημένες full time, μεγαλώννουν μωρά, σάζουν σπίθκια, τζιαι πρέπει να καϊλίζουν στο κρεβάτιν όποτε γουστάρει ο κύριος ειδεμή κάμνει ανασφάλειες τζιαι μούτρα. Συγκρίνω παρέες μου κυπραίους με μωρά που ούτε παννάκι δεν αλλάζουν. Το περηφανεύκουμαι ότι τα μωρά μου εγώ ξέρω τζιαι σάζω τα, χωρίς να ρωτώ τίποτε (αγάπηηηη, πού εν οι κλατσούδεεεες;) Έχω τους μιάν μεραν εγώ, μιάν μεραν τζιήνη ---έτσι έχουμεν πάντα personal time να ζούμεν τη ζωήν μας. Άμαν θέλουμεν ραντεβού, έχουμεν nanny 2 φορές την εβδομάδαν για να κουβεντιάζουμεν, να πηέννουμεν εστιατόρια κλπ.
Σχέση 50-50. Αλλά είπαμεν τα που την αρχήν τούτα.
Τωρά χτίστε τη σωστή σχέση του 50% όλα. Ύστερα, είναι αργά. Ο λόγος που θωρείς 50ρηδες τζιαι εν boring η σχέση τους εν επειδή εσπάσαν τες γυναίκες τους εκαγρίσαν, τζιαι αποξενωθήκαν.....
(Έχω πολλάααα, μα πολλάααα να πω για τις σχέσεις)
Diaspore Ι couldnt agree more !!!
Και εγώ πιστεύκω ότι το ξεκαθάρισμα των προθέσεων και του χαρακτήρα, γενικά σε μια σχέση, πρέπει να γίνεται που την αρχή. Ο άλλος πρέπει να ξέρει με τι έσιει να κάμει, και αν δεν του αρέσκει μπορεί πολύ απλά να την κάνει! Είχα σε στα υπόψην μου ως πρότυπο άντρα που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μοιράζεται το χρόνο για τη φροντίδα του σπιτικού με τη γεναίκα του! Με την περιγραφή που μου έκαμες της λειτουργικότητας του δικού σου σπιτικού με επιβεβαιώνεις. Οι γονείς μου εν 30 χρόνια μαζί και εν σαν να μεν πέρασε μια μέρα, ακριβώς γιατί αφιερώναν χρόνο στη δική τους σχέση, πέραν των μωρών τους! Θωρώ τους και χαίρομαι τους!
Εν είμαι πολλά κοντά στο να κάμω γάμο ή οικογένεια ακόμα, αλλά πίστεψε με, αν θα κάμω θα είναι μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις. Εν θέλω λαλείς τζαι εσύ να φτάσω στα 50 τζαι να νιώθω ότι εφκήκεν η πίστη μου τζαι να μεν μιλιούμαι με τον άντρα μου. Με το φίλο μου εσυζητήσαμε αρκετές φορές το πώς μπορεί να λειτουργεί σωστά μια οικογένεια με δυο εργαζόμενους γονείς, και εθίξαμε θέμα νταντάς (και όχι γιαγιάς και παππού όπως συνηθίζεται στην Κύπρο, γιατί εν έχουν υποχρέωση να τα νταντεύουν επειδή είμαι το παιδί τους, αν και είμαι σίγουρη ότι θα χαρούν να το κάμουν, μέσα σε λογικά πλαίσια) και περιθώριο του ζευγαριού να βρίσκεται μόνο του και να νιώθει ότι εν ισότιμο μες τη σχέση. Εν πολλά σημαντικό!
Εν ξέρω αν τελικά παίζει και αυτό ρόλο..ο δικός μου εμεγάλωσε στο εξωτερικό. Όταν έκαμε αδέρφια μικρότερα, εξισκάτιζε τα και είχε εξίσου ευθύνες για τις δουλειές του σπιθκιού, επειδή έτσι τον έμαθαν οι γονείς του! Θεωρεί το αυτονόητο ότι εν να τις μοιραστεί άμαν αποκτήσει δικό του. Ήδη η παρουσία του στο δικό μου σπίτι νιώθω ότι προσθέτει παρά αφαιρεί...
Μακάρι ναν πάντα έτσι ;)
Ασυγχώρητη, πέθανα στο γέλιο με το μωρό που τσιριλλά στο βίντεο... και μου θύμισε εντελώς κάτι κουμπαρους μου, τον άντρα να παίζει πλέι στέιιον και τη γυναίκα να πλένει πιάτα με την υπόκρουση παιδιών που τα σπάνε όλα... Τι να πω, όπως λέει κι ο Διάσπορος, είναι θέμα ξεκαθαρίσματος... Μετά από 7 χρόνια γάμου, ζώντας μία σχέση όπου οι ευθύνες του σπιτιού είναι γύρω στο 50-50 (μην είμαστε κι απόλυτοι!), αισθάνομαι ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν αρνητικά με τον ενδεχόμενο ερχομό ενός παιδιού... Ίδωμεν!
:) κι αγνάντευε..επροσπάθησα να δώσω το κλίμα που έκαμε το μάτι της φίλης μου να γυαλίζει!
good luck dear!
Άμαν η έννια σου κάθε πρωίν που ξυπνάς είναι να είσαι ευτυχισμένη, τζιαι να κάμνεις τον Διπλανόν σου ευτυχισμένον, τότε θα είσαι πάντα ξηγιμένη τζιαι δέ θα γίνει της μουρλής.
κι αγναντευε
με τον ερχομό μωρού (μωρών στην περίπτωση μου) μετά που 7-8 χρόνια γάμου (τζιαι μάς έτσι ήταν) αλλάζουν οι ισορροπίες του σπιθκιού δραστικά, τζιαι αυξάνεται το στρες (απειρία!). Εμείς για να διατηρούμεν τη σχέσην καλά γιατί ο χρόνος λιιοστεύκει τζιαι η όρεξη να κουβεντιάσεις εν πιό αραιή, κάμνουμεν meeting για 2 ώρες υποχρεωτικόν, κάθε Δευτέραν τζιαι λαλούμεν τα καλά τα κακά τζιαι τα σχέδια. Βρέξη σιονίσει. Τούτον βοηθά να μεν χτίζουντε πωθημένα.
nai alla i fili sou de sou eipe oti o antras tis exei deka meres na ti dei sto krevati se proklitikes staseis epeidi exei ponokefalo ayti.
einai ora gia ton boyfriend na mpei tis portas. na xorisei ton antra tis kai na eroteytei ton epomeno. meta o epomenos tha ginei xeiroteros pou ton proto. meta na trava ta mallia tis.
Skonte, άμα ΜΟΛΙΣ γεννήσεις και έχει ΟΛΕΣ τις ευθύνες ενός σπιτικού και έναν άντρα που εν κάμνει ΤΙΠΟΤΕ ΣΧΕΔΟΝ για να σε βοηθήσει και εν έχεις ΚΑΜΙΑ διάθεση για σεξ τα ξαναλέμε. Ωπ! δεν είσαι γυναίκα όμως! Προφανώς γι'αυτό δεν θα καταλάβεις ποτέ!
Συμφωνώ ότι πρέπει να τα ξεκαθαρίσεις από την αρχή αλλά όταν ο άλλος εμεγάλωσε στα πούπουλα που τη μάμμα του είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει συνήθειες ακόμα κι αν συμφωνήσει στην αρχή. Ετόλμησα προχτες να πω σε μιαν παρέα Κυπρίων ότι θα βρω έναν καλό Ευρωπαίο (αντί Κυπρίου) και μόνο που δεν εππέσαν να με φαν!Ποιος, όμως, αφήνει το πλαυστασιον να βοηθήσει και λίον?
Διάσπορε, μακάρι να ήταν κι άλλοι σαν εσένα!
Διάσπορε, ωραίο το κόλπο με το ραντεβού της Δευτέρας - εσείς έχετε δίδυμα, οπότε αντιλαμβάνομαι ότι, στην αρχή τουλάχιστον, ήταν δύσκολα τα πράματα. Πάντως πιστεύω ότι αρκετοί νέοι μπαμπάδες αναλαλαμβάνουν πρόθυμα τις ευθύνες τους π.χ. ένας γνωστός μου που δουελύει καθημερινά μέχρι αργά το απόγευμα και άρα δεν ασχολείται με το μωρό όσο θα ήθελε, αναλαμβάνει κάθε Σάββατο την αποκλειστική φροντίδα του μωρού, για να μπορέσει η σύζυγος να αφιερωσει χρόνο στον εαυτό της... Αρκετοί από το οικογενειακό μου περιβάλλον ετοιμάζουν μπιμπερα και αλλάζουν πάνες... Πιστεύω ότι φταίμε εμείς οι γυναίκες που ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές. Κι άμα ο άντρας δε δείξει προθυμία στο πρώτο παιδί, απλά αρνείσαι να κάνεις άλλο ! - Βρε μπας και τα 'χω πολύ απλοποιημένα στο μυαλό μου; :D
Δημοσίευση σχολίου