Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Κρύβομαι για να γλιτώσω απ' του Ηρώδη το μαχαίρι

Μισολιωμένος στη Χιροσίμα σου

Κάτι προγόνων ξύδι και χολή

σ' αυτήν την άδεια πόλη

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Θάβομαι για να μεστώσω μες του Διογένη το πιθάρι

Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου

Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά καθώς εσύ κουρνιάζεις

Εδώ στη γιορτή του πόνου

Ντύνομαι να μην κρυώνω

του Ουλιάνωφ το μειδίαμα

Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου

Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό

μα 'γω θα αναστηθώ.

Ρισπέκτ. Άκουσα το σήμερα στην εκπομπή του Πανούση μετά από πολύν καιρό. Άραγε θα γραφτούν ξανά τέτοιες τραγουδάρες;