Πολύ όμορφο, από το νέο άλμπουμ του Αλκίνοου Ιωαννίδη, Νεροποντή. Δυναμώστε το volume. Οι φωνές θυμίζουν μου Pink Floyd.
Ο δρόμος σου είσαι εσύ
Φεύγεις και πας
είσαι καράβι
Μπροστά κοιτάς
η θάλασσά σου πυρκαγιές και πάγοι
Μα πιο μπροστά
πάντα θα στέκει
ο γυρισμός σου που στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις, πού πας
και πού πιστεύεις
Τι κυνηγάς
Ποια γη σε θέλει, ποιον εαυτό γυρεύεις
Όλα είν εδώ
κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Φεύγεις και πας
Πού επιστρέφεις
σε ποια στεριά
Η ξενιτιά σου είναι όλα όσα έχεις
Όλα είν εδώ
κι όλα για πάντα
Κάθε ταξίδι είναι γυρισμός.
Εσύ γεννάς τη θάλασσα
και χτίζεις το καράβι
Είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η γιορτή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού.
Και το ταξίδι σου είσ εσύ
είσαι το κύμα, το νησί
είσαι ο αέρας, το πανί
και τ άσπρο μου μαντήλι.
Φεύγεις, πού πας
πού ταξιδεύεις
Δρόμοι ανοιχτοί
Τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις
Όλα είν αλλού
κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.
7 σχόλια:
Εμένα άρεσε μου πάρα πολλά το "Ήταν ανάγκη". Εν ότι πρέπει:) Α!και το "Ελα κοντα".
:) Και εκείνα εν ωραία. Στο πρώτο άκουσμα του άλμπουμ εξεχώρισα το τούτο, έχει κάτι μες τη μουσική που με αγγίζει.
Σου το αφιερώνω αγαπητή μου!Όντως όμορφο το τραγούδι, σε ταξιδεύει η μελωδία του...
Πολύ ωραίο τραγούδι, όπως και ο δίσκος. Τον εκτιμώ περισσότερο με κάθε άκουσμα. Βέβαια, θεωρώ καταπληκτικό το 2, και στίχους και μουσική.
Αεροχείμαρρε ευχαριστώ! Ανταποδίδω την αφιέρωση.
Κι αγνάντευε όντως το Πατρίδα είναι πολύ δυνατό στιχουργικά και μουσικά. Με κάθε άκουσμα όλα τα τραγούδια του ακούγονται ωραιότερα.
Διάβασε το σημερινό μου άρθρο, ίσως το βρείς ενδιαφέρον...
Tellia Floyd omws, san na je akouw kommati pou to division bell!
Δημοσίευση σχολίου