Εγώ ελπίζω να τη βολέψω

Ο τίτλος του βιβλίου του διάσημου πλέον ιταλού δασκάλου Μαρτσέλο Ντ' Όρτα με εξήντα εκθέσεις παιδιών Δημοτικού, από ένα χωριό της Νάπολης, το Αρζάνο. (Εκδόσεις "γνώση").

Όχι μόνο για εκπαιδευτικούς! Εγγυημένα χαχανητά. Οι εκθέσεις είναι σκέτες χαριτωμενιές, γεμάτες με τις συνήθεις παρανοήσεις των μαθητών αλλά και την ειλικρινή τους διάθεση προς ό,τι συμβαίνει γύρω τους.

Σας παραθέτω δύο που προσωπικά με έκαναν να σπουρτίσω που τα γέλια.

Ποια από τις πολλές παραβολές του Ιησού Χριστού προτιμάτε;

Σε μένα η παραβολή που μου άρεσε περισσότερο ήταν εκείνη του λαζάρου, ο λάζαρος ήτανε ένας φίλος του Χριστού, μερικές φορές είχανε βγει μαζί για ψώνια. Μια μέρα όμως ο λάζαρος είχε μια άσχημη αρρώστια στο δέρμα, και επειδή σε κεινο το χωριό το πιο κοντινό νοσοκομείο βρισκότανε στη Ρώμη, στο μεταξύ πέθανε. Τότε όλη η οικογένεια κλαίγανε, ήτανε πολύ λυπημένοι. Λέγανε κοίτα τι μπελάς μας βρήκε.

Την άλλη μέρα τον βάλανε στον τάφο και τον κλείσανε με μια πέτρα που ούτε ο Χουλκ δεν θα μπορούσε να τη βγάλει. Μια μέρα η γυναίκα του συναντάει το μικρούλη Χριστό και του λέει ο παλιός σου ο φίλος λάζαρος είναι πεθαμένος, αν μπορείς να έρθεις θα μου κάνεις χάρη. Τότε ο Χριστός πηγαίνει ήσυχος ήσυχος στο νεκροταφείο. Όπως τον βλέπουνε όλοι τον παίρνουνε από πίσω, και ο καθένας του έλεγε Χριστέ σε μένα πέθανε ο αδερφός, Χριστέ σε μένα πέθανε η μαμά, Χριστέ σε μένα πέθανε ο αδελφο-ξάδερφος, αλλά ο Χριστός μόνο ένα μπορούσε να γλιτώσει: οι πεθαμένοι ήτανε πάρα πολλοί!

Τότε φώναξε πάρα πολύ δυνατά και έλεγε λάζαρε έλα έξω, και ο λάζαρος ερχότανε. Αλλά φοβόσουνα που τον έβλεπες, ήτανε μια μούμια, προχωρούσε σαν Ζόμπι, όμως ήτανε ζωντανός, και παρόλο που είχε κάτι γάζες στο στόμα χαμογελούσε από ευτυχία. Ο Χριστός τον αγκάλιασε και του είπε: Λάζαρε, γιαφτή τη φορά σε συγχωράω, αλλά την άλλη φορά μην ξαναπεθάνεις. Τότε ο Ιούδας είδε αφτό και πήγε να το προδώσει.

Ποια από τις πολλές παραβολές του Ιησού Χριστού προτιμάτε;

Εγώ προτιμάω το τέλος του κόσμου, γιατί δεν φοβάμαι, επειδή θα είμαι πεθαμένος από ένα αιώνα κιόλας.

Ο Θεός θα ξεχωρίσει τις κατσίκες από τους βοσκούς, ένας δεξιά και ένας αριστερά, στη μέση αυτοί που θα πάνε στο Καθαρτήριο.

Θα είναι πάνω από χίλια δισεκατομμύρια, περισσότεροι και από τους Κινέζους, ανάμεσα σε κατσίκες, βοσκούς και αγελάδες. Αλλά ο Θεός θα έχει τρεις πόρτες. Μια πάρα πολύ μεγάλη (που είναι η Κόλαση), μια μεσαία (που είναι το Καθαρτήριο) και μια πάρα πολύ στενή (που είναι ο Παράδεισος). Μετά ο Θεός θα πει: -Βγάλτε το σκασμό όλοι! και μετά θα τους χωρίσει. Ένας από δω και τον άλλο από κει. Μερικοί που θα θέλουνε να κάνουνε τους πονηρούς θέλουνε να πάνε από δω, αλλά ο Θεός τους βλέπει. Οι κατσίκες θα πούνε ότι δεν έχουνε κάνει τίποτα, αλλά λένε ψέματα. Ο κόσμος θα σκάσει, τα άστρα θα σκάσουν, το Αρζάνο θα γίνει χίλια κομματάκια. Ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Θα υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα, ο Άρης θα σκάσει, οι ψυχές θα πάνε και θα γυρίσουνε από τη γη για να παρουνε τα κορμιά, ο δήμαρχος και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Οι καλοί θα γελάνε και οι κακοί θα κλαίνε, εκείνοι από το καθαρτήριο λίγο θα γελάνε και λίγο θα κλαίνε. Τα αβάφτιστα μωρά θα γίνουνε πεταλούδες.

Εγώ ελπίζω να τη βολέψω.