-Και παιδάκια τους κύκλους θα τους χρωματίσουμε κόκκινους.
-Κυρία τι χρώμα θα κάμουμε τους κύκλους;
-Κόκκινους αγάπη μου.
-Να τους κάμουμε κίτρινους;
-Όι αγάπη μου, κόκκινους.
-Κίτρινους;
-Κόκκινους.
-Να τους κάμουμε κόκκινους;
-Ναι αγάπη μου, κόκκινους.
θκιακόσιες φορές τη μέρα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
ahaha....portokali pe tous tze kani!mn 3exnas oti kapote tze emis imastoun mora k ekamamen etsi!
Ευτυχώς κοντεύκουν!
Θα έρθεις πάλι στο Ελλαδιστάν;
Nekatomeni, μου το υπενθυμίζουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τα μωρά μου!
Λένη ευτυχώς..ΕΥΤΥΧΩΣ.
Άθεε όχι στις άμεσες διακοπούλες! Greece can waaaittt!
Ασε καλέ τα παιδάκια να κάνουν τους κύκλους ότι χρώμα θέλουν :)Χαράς την υπομονή πάντως.
Αμάναμου. Θαυμάζω σε.
εγώ ήταν να τους δέρω.. αλήθκεια
ενηξέρω γιατί αλλά ήβρα το συγκινητικό. κάτι πάει πολλά στραβά με τες ορμόνες μου αλώπος...
Γενικά είναι ανάμικτα τα συναισθήματα και μεγάλα τα mood swings στη δουλειά μας. Σε έτσι φάσεις, όπως την παραπάνω, θέλω να κλαίω με αναφιλητά, να τσιριλλώ σαν την πελλή, να χαχανίζω, να φύω βουρητή, να τους πω: ΚΟΤΣΣΣΙΝΝΝΑ ΤΑ ΓΕΡΙΜΑ ΚΟΤΤΣΣΙΙΙΝΑ etcetc ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΩΡΑΝ.
With practice comes perfection.
Τζαι 15 μερούες για να φέρω το νου μου.
Συγγνωμη φιλεναδα...μηπως θελεις να σου υπενθυμισω τι λεω των μωρων που μεσα μου καθε μέρα στην ερώτηση "που να το βάλω τουτο κυρία";;
Χαχαχαχαχα... Ειλικρινά εσκέφτουμουν το την ώρα που έγραφα την ανάρτηση!
Δημοσίευση σχολίου