Έχω μες την τάξη μια μιτσιά που κλέφκει.
Η οποία δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα συμπεριφοράς τζαι εν καλό μωρό.
Εξαφάνισε τον τελευταίο μήνα τους μαρκαδόρους του πίνακα, κάτι μολύβια και χρώματα συμμαθητών της, τζαι επροχώρησε σε 2 μπλοκ με αυτοκόλλητα που είχα μπημένα μες τον πάτο του συρταριού της έδρας.
Πώς το ξέρω ότι εν τζείνη; Εκτός του ότι κάθε φορά που εξαφανίζεται κάτι τζαι αναφέρω το εν η πρώτη που λαλεί "Μπορεί ναν κάποιος που άλλη τάξη" τζαι δρώνει το μουστακούι της, εχτές έπιασα 2 ολοκαίνουριους μαρκαδόρους, πουτζείνους "που γράφουν καλά", τζαι έβαλα τους πας τη έδρα για δόλωμα. Μετά το πρώτο διάλειμμα βέβαια εξαφανιστήκαν. Έψαξα όλες τις τσέντες το δεύτερο διάλειμμα, τζαι ήβρα μες τη τσέντα της τους 2 μπλε ολοκαίνουριους μαρκαδόρους, τυλιμένους μες το αλουμινόχαρτο του σάντουιτς της.
Δεν μπορείς να πεις, εν δημιουργική.
Άφηκα τους μαρκαδόρους εκεί, τζαι όταν εμπήκαν τα μωρά στην τάξη, υπέδειξα σε όποιον τους ελυμπίστην , όπως τους έπιασε που την έδρα κρυφά, να τους βάλει πίσω. Τζαι έτσι τζαι έγινε.Το διάλειμμα η μιτσιά έβαλε θκυο φίλες της να έρτουν να μου πουν πως τους ήβραν πίσω που την τσέντα μου, πως τάχα εππέσαν μου εμένα.
Κάμνουμε για το θέατρο τούντο τζαιρό, θα τους δώκω όσκαρ αυτοσχεδιασμού. 9 χρονών κοτσίρες.
Τελοσπάντων.
Έκατσα άνοιξα τα βιβλία της παιδαγωγικής τζαι της ψυχολογίας παίδων να ξισκονήσω ποια πρέπει να είναι η αντίδρασή μου απέναντί της τζαι των άλλων. Τα βιβλία λένε ότι η κλεψιά μπορεί να είναι δείγμα κόμπλεξ κατωτερότητας, ότι έχει έλλειψη σημασίας από την οικογένεια και ένα σωρό άλλα. Whatever the reason, ψυχραιμία και ηρεμία.
Οπότε εσκέφτηκα να τους πω το εξής αύριο, πρωι-πρωί:
"Αγαπητοί μου ζούζουνοι και ζουζούνες,
Πρώτα θέλω να σας υπενθυμίσω πόσο πολλά σας αγαπώ όλους, τζαι ότι οι άνθρωποι όλοι, μαζί τζαι εγώ, κάποιες φορές στη ζωή μας κάμνουμε λάθη. Που μικροί, κάμνουμε λάθη τζαι μαθαίνουμε. Τούτο εν σημαίνει ότι σταματούμε να αγαπούμε τζαι να εκτιμούμε ο ένας τον άλλο. Μπορούμε όμως να πληγώσουμε με τα λάθη μας ανθρώπους που αγαπούμε και τον εαυτό μας τζαι για τούτο το λόγο, σταματούμε να τα κάνουμε και επανορθώνουμε.
Έχετε προσέξει τον τελευταίο καιρό ότι στην τάξη μας εξαφανίζονται με ταχύτητα φωτός όλα τα νέα πράματα τα οποία ανήκουν σε εσάς, στο σχολείο και στη δασκάλα σας. Θέλω να σας πληροφορήσω πως τον υπεύθυνο ανακάλυψά τον, τζαι ξέρω τζαι τους φίλους του, που επειδή τον αγαπούν, έκαμαν το λάθος να τον βοηθήσουν.
Επειδή όπως είπα αγαπώ σας, τζαι οι άνθρωποι δικαιούνται να κάμνουν μερικά λάθη τζαι να έχουν την ευκαιρία να μετανιώνουν, θέλω τούτο το παιδάκι που εξέχασεν προς στιγμής ότι το να παίρνει πράγματα που δεν του ανήκουν είναι μέγα λάθος, να επιστρέψει όοοολα τα πράγματα που επήρεν, στο πρώτο συρτάρι της έδρας μου, μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι. Όπως τα έπιασε τζαι δεν επήρα πρέφα, με τον ίδιο τρόπο να τα φέρει. Με αυτό τον τρόπο θα επανορθώσει χωρίς να χρειαστεί να πάρω τους γονείς του, να το πω στην διευθύντρια του σχολείου μας, και το θέμα να πάρει πιο σοβαρές διαστάσεις.
Επίσης, τα 2-3 παιδάκια που ξέρουν από καιρό τι γίνεται, θα έρτουν ένα ένα μέχρι την Παρασκευή τζαι θα μου ζητήσουν συγγνώμη. Θα μου πουν απλά τη λέξη "συγγνώμη" τζαι εγώ θα καταλάβω. Δε θα τους πω τίποτε τζαι δε θα μου πουν τίποτε άλλο τζαι το θέμα θα το βάλω στο πίσω μέρος του μυαλού μου τζαι θα το ξεχάσω και εγώ και αυτοί.
Τζαι μετά που τούτο θα κάμουμε μια καινούρια αρχή όπου κανένας δεν θα πιάνει πράματα που δεν του ανήκουν, έτσι που να πληγώνει τους φίλους του τζαι τη δασκάλα του. Μιαν αρχή όπου θα θυμίζουμε το φίλο μας ότι ένεν σωστό να πιάνει αλλά άμα θέλει να ζητά κάτι. Τζαι που ξέρει, μπορεί να του το δώκουν άμαν το ζητήσει.Έχετε μέχρι την Παρασκευή. "OR όπως θα ελάλεν μια παλιά κκελέ-δική μου δασκάλα:
"ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΟΥ -PUT ΝΑΜΕ HERE- ΑΝ ΔΕ ΦΕΡΕΙΣ ΟΥΛΛΑ ΤΑ ΚΛΕΨΙΜΙΑ ΩΣ ΑΥΡΙΟ. ΘΑ ΣΕ ΚΑΜΩ ΤΟΥΤΟΥΚΚΙ ΣΤΟ ΧΩΡΚΟ" :P
