Με αφορμή ένα email της φίλτατης Αόρατης Μελάνης με κάποιες απορίες της που αφορούσαν στο πως χρησιμοποιούμε τη γλώσσα στην Κύπρο, γράφω τη σημερινή ανάρτηση. Θα ήθελα να την αφιερώσω σε όλους τους Ελλαδίτες φίλους που με διαβάζουν και θα προσπαθήσω να γράψω σε 100% επίσημη νέα ελληνική, για λόγους συνεννόησης, αν και ξέρω ότι τα κυπριακά πρέπει να τα έχετε μάθει απ’έξω, εφόσον διαβάζετε κυπριακά μπλογκς! :)
Αγαπητοί φίλοι,
Όταν ήμουν στην κρίσιμη ηλικία της κατάκτησης της μητρικής γλώσσας (γύρω στα 3), έμαθα να μιλώ μία γλώσσα. Την κυπριακή. Ξέρετε πότε άρχισα να θεωρώ ότι «μιλάω γλώσσα» και όχι διάλεκτο; Στο πρώτο μάθημα γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο, όπου μάθαμε ότι σύμφωνα με το γνωστό γλωσσολόγο Noam Chomsky και άλλους που ακολούθησαν τη λογική του, τα κυπριακά πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, με βάσει τις οποίες πρέπει να θεωρούνται ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική. Ακόμη και τότε, ένας άλλος γλωσσολόγος του Πανεπιστήμιου Κύπρου, ήταν σε επιστημονική ρήξη με την καθηγήτρια μας, η οποία παρεπιπτόντως ήταν Ελλαδίτισσα, για το αν η κυπριακή είναι γλώσσα ή διάλεκτος. Και η συζήτηση συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε στην Κύπρο, με επιστημονικά κριτήρια και μη, γιατί βέβαια όλοι, γλωσσολόγοι και μη, είναι ειδικοί. Είτε γλώσσα, είτε μπακαλιάρος, το γεγονός είναι ένα: ότι η κυπριακή, όπως θα έχετε παρατηρήσει ήδη, διαφέρει σε φωνολογικό, γραμματικό και συντακτικό επίπεδο με την ελληνική, σε βαθμό που δεν καταλαβαίνετε πάντοτε τι θέλει να ειπεί ο ποιητής/η ποιήτρια.
Θα μου πεις τι γλώσσα, τι διάλεκτος ρε Ασυγχώρητη. Γλωσσολογικά θα κολλάμε τώρα; Και όμως για πολλούς Κύπριους, η χρήση του κατάλληλου γλωσσικού χαρακτηρισμού αποτελεί ιδεολογική τοποθέτηση, αν λάβετε υπόψην την επί χρόνια διαμάχη «αριστεράς» και «δεξιάς» στην Κύπρο για την εθνική ταυτότητα των Κυπρίων. Οπότε μην ξαφνιαστείτε την επόμενη φορά που κάποιος Κύπριος θα υπερασπιστεί σφόδρα την άποψη του για το συγκεκριμένο θέμα.
Λαμβάνοντας υπόψην το πιο πάνω, εννοείται ότι η γλώσσα στην Κύπρο δεν θα ξέφευγε από την ταμπελοποίηση και τις γενικεύσεις. Πχ. Όσο πιο κυπριακά μιλάς, τόσο πιο αριστερίζων είσαι, όσο πιο ελληνικά μιλάς τόσο πιο ελληνολάτρης. Όσο πιο κυπριακά μιλάς, τόσο πιο χωριάτης/βλάχος είσαι, όσο πιο ελληνικά τόσο πιο εξευγενισμένος/μορφωμένος κ.ο.κ. Και είναι φυσικό μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε, πολλοί κύπριοι μπλόγκερς, να αποφεύγουν την κυπριακή όπως ο διάολος το λιβάνι, είτε γιατί τη θεωρούν ευτελή και υποβαθμισμένη, είτε γιατί δεν έμαθαν να γράφουν κυπριακά και δεν νιώθουν τόσο άνετα με τη γραπτή έκφανση της ομιλούμενης γλώσσας.
Και ερχόμαστε στο επόμενο σημείο για το οποίο δε γνωρίζουν αρκετοί φίλοι από την Ελλάδα. Μιλάμε κυπριακά αλλά μαθαίνουμε να γράφουμε μόνο ελληνικά! Από τη στιγμή που το παιδί μπαίνει στην εκπαίδευση, μαθαίνει και διδάσκεται τη νέα ελληνική γλώσσα. Τα βιβλία Γλώσσας είναι τα ίδια που διδάσκονται και στα σχολεία της Ελλάδας. Είτε προέρχονται από τον ελλαδικό χώρο, είτε από τον κυπριακό, όλα τα σχολικά εγχειρίδια, σε όλα τα θέματα και σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης είναι γραμμένα στα ελληνικά. Η ελληνική, μαζί με την τουρκική, σύμφωνα με το σύνταγμα του 1960, είναι η επίσημες γλώσσες του κράτους. Το 99,9% από τις έντυπες μορφές λόγου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι λογοτέχνες, τα θεατρικά κτλ. χρησιμοποιούν την ελληνική. Η κυπριακή συναντάται επισήμως γραπτά κυρίως σε παραδοσιακά κείμενα, ποιήματα και τραγούδια. Και τα τελευταία χρόνια, «ανεπισήμως» στα sms των κινητών τηλεφώνων μας και βέβαια σε πολλά από τα κυπριακά μπλογκς. Ένα ανάλογο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ, το οποίο να εφαρμόστηκε στον ελλαδικό χώρο, είναι το σύστημα της καθαρεύουσας. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας δεν κατείχε ως μητρική γλώσσα τη συγκεκριμένη, αφού ήταν μια φτιαχτή αρχαϊζουσα ελληνική, αλλά επιβαλλόταν στα σχολεία και όλες τις γραπτές εκφάνσεις της γλώσσας στην Ελλάδα για αρκετά χρόνια.
Φαντάζεστε πόσο δυσκολότερο είναι για ένα παιδί που έχει μάθει να μιλάει κυπριακά να γράψει ένα κείμενο στα νέα ελληνικά σε σχέση με ένα παιδί που ότι θα γράψει, το μιλάει ήδη από την κούνια; Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο βέβαια, από ότι διαπιστώνετε. Γιατί 12 χρόνια διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και 4-6 ελληνόφωνο πανεπιστήμιο, ε θα τη μάθεις δε θα τη μάθεις άπταιστα;
Στις τάξεις των σχολείων της Κύπρου υπήρχε και υπάρχει ένα ταμπού με την κυπριακή. Κουράστηκα τόσα χρόνια να ακούω τις ίδιες συζητήσεις για το αν πρέπει να αφήνουμε τους μαθητές ή όχι να μιλούν την κυπριακή και να μην τους διορθώνουμε, αν πρέπει οι εκπαιδευτικοί να μιλάνε μόνο την νέα ελληνική για να συνηθίσουν οι μαθητές την επίσημη γλώσσα στην οποία καλούνται να εκφράζονται γραπτώς. Αφού το αναγκάζεις το παιδί να γράφει αλλιώς από ότι μιλά, τι το παιδεύεις την ώρα που θέλει να σου πει κάτι; Στα δικά μου μαθητικά χρόνια ο δάσκαλος μας διόρθωνε αν λέγαμε «τζαι» αντί «και», αλλά είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει και τώρα αυτό. Εσάς θα σας άρεσε να σας διορθώνει ο δάσκαλός σας κάθε τρεις και λίγο καθώς μιλάτε και να σας διακόπτει; Ή να επαναλαμβάνει με «βελτιωμένη μετάφραση» αυτό που είπατε, ενώ ξέρει ότι όλοι κατάλαβαν τι θέλετε να πείτε;
Ουσιαστικά, σήμερα, καταλήξαμε να μιλάμε στη σχολική τάξη (και στα ΜΜΕ) ένα «υβρίδιο» ελληνο-κυπριακής. Το οποίο θεωρώ ως φυσικό αποτέλεσμα της-ας την πω-διγλωσσίας μας. Κάπου έπρεπε να βρούμε μια τομή σε αυτήν την καθημερινή τρέλλα. Εγώ προσωπικά, αφήνω τους μαθητές μου να εκφράζονται προφορικά όπως θέλουν, προσφέροντας το εναλλακτικό λεξιλόγιο-έκφραση, όταν το κρίνω απαραίτητο. Γιατί θεωρώ ότι τα παιδιά, με τόση επαφή με τη μορφή της νέας ελληνικής, ξέρουν πολύ καλά πως να τη μιλήσουν εκτός από το να την γράψουν, αλλά επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν την κυπριακή, γιατί τους είναι απολύτως φυσικό να το κάνουν. Δε θέλουν δεύτερη σκέψη να την εκφράσουν. Άλλωστε, όταν εγώ επιλέγω να μιλήσω όπως μιλάτε στην «αττική ελληνική», και με την κατάλληλη προφορά, οι μαθητές μου με ρωτάνε γιατί «καλαμαρίζω» (μτφρ. μιλάω στη νέα ελληνική), αφού δεν είμαι Ελλαδίτισσα. Και εγώ βέβαια του απαντώ αστειευόμενη ότι εφόσον με καταλαβαίνουν, μπορώ να διαλέγω μια από τις δύο γλώσσες που ξέρω πολύ καλά, για να τους μιλώ! Έτσι άλλωστε έλεγα και στον πατέρα μου, που ήταν εκπαιδευτικός, όταν με διόρθωνε με το «και» για το «τζαι».
Και εδώ θέλω να καταλήξω. Για διάφορους λόγους, που τις περισσότερες φορές είναι πέραν των δυνάμεών μας και καμία σχέση δεν έχουν με τη γλώσσα καθεαυτή, αναγκαζόμαστε από μικροί στην Κύπρο να θέτουμε στον εαυτό μας γλωσσικά διλήμματα. Αν επιλέξουμε την μητρική μας, κατηγορούμαστε ως βλάχοι. Αν επιλέξουμε την ελληνική, κατηγορούμαστε ως ψεύτικοι. Οπότε, την επόμενη φορά που θα ακούσετε την ελληνική με μια κυπριακή χροιά, ή θα δείτε την κυπριακή γραμμένη με αγγλικούς χαρακτήρες, πριν κάνετε μια κακή σκέψη για τον τρόπο που εκφραζόμαστε, σκεφτείτε όσα σας έχω γράψει.:)
Υ.Γ. Τα πιο πάνω ισχύουν βέβαια και για όλους τους συντοπίτες μας, που αναρωτιούνται γιατί ένα μωρό που την Κύπρο κολώννει να μιλήσει στο μικρόφωνο του δημοσιογράφου που "καλαμαρίζει".
34 σχόλια:
έσει τζαιρό που γυροφέρνω τούτο το θέμα...Μμπράβο ασυγχώρητη μου!Εξαιρετική ανάρτηση!
Εγώ πάντως προσπαθώ να κάνω χρήση της κυπριακής χωρίς να ντρέπομαι γιατί όπως πάμε θα την χάσουμε τζε επειδή να πάρει την γλώσσαν μου έδωσαν κυπριακήν!!!!
Στην τάξη όντως εν ένα υβρίδιο που μου φκαίνει τζαι'μένα (όπως τζαι τα ποστς μου χεχ). Πάντως εν που τον τζαιρό που ήμουν πανεπιστήμιο που ελαλούσαν οι καθηγητές μας ότι εν να βάλουν την κυπριακή και ως στόχο στα σχολεία, αλλά εν θωρούμε τίποτε.
εμ, μόνο εγώ εν καταλάβω γιατί θεωρείται η κυπριακή υπό εξαφάνιση τζιαι προς τι ο πανικός;
επίσης, μόνο εμένα εν με κόφτει αν θεωρείται γλώσσα ή διάλεκτος;
τέσπα, εν αλήθκεια ότι άμα μιλάς κυπριακά θεωρείσαι χώρκατος, τζιαι τούτο είναι ιδιαίτερα έντονο όπου μαζεύονται πολλές γκόμενες μαζί, πχ στες αισθητικούς. Εγώ πάντα λαλώ "νύshια" αντί "νύχια" τζιαι "κόtchινο" αντί κόκκινο τζιαι νιώθω την ανατριχίλα στο κρανίο τους τύπου ναστάζια.
Αντρέπουμαι να πω "νύχια" που να μεν πω.
τέσπα.
Κόρες, τζιαι γιώ αντρέπουμαι να πω νύχια.
Τα πιο βαθιά συναισθήματα εκφράζονται καλύτερα όταν τα πεις κυπριακά.
Το "Αγαπώ σε" έσιει παραπάνω αγάπην μέσα του από το "σε αγαπώ".
Τζιαι το "άι σιχτίρ" εν το ίδιο με το " τι λες καλέ";
Λέμεν τώρα ....
Πολλά ωραίον ππόστ.
Το ερώτημαν αν τα κυπριακά εν γλώσσα ή διάλεχτος εν δυστυχώς κρίσιμον, γιατί εν καθαρά πολιτική τοποθέτηση. Μια γλώσσα εν διάλεχτος με στρατόν, τζιαι η Κύπρος έχει στρατό, αλλά ακόμα τα κυπριακά λαλούμεν τα διάλεχτον. Όπως έγραψεν ο κ. Φ. Παναγιωτίδης νομίζω, αν μια ομάδα Α θέλει να συμπεριληφτεί στην ταυτότηταν της ομάδας Β, μεταξύ άλλων θα προωθήσει τον γλωσσικόν τύπον που μιλά σαν διάλεχτον του γλωσσικού τύπου της ομάδας Β (βλέπε Κινέζικες "διάλεχτοι"), ενώ άμαν θέλει να διαχωρίσει την ταυτότηταν της, θα χαρακτηρίσει τον γλωσσικόν τύπο που μιλά γλώσσα (πχ η διαφωνία για αν τα Μακεδονικά της FYROM εν γλώσσα τζιαι όι διάλεχτος των Βουλγαρικών).
Σε μη πολιτικόν επίπεδον, το πιο αντικειμενικόν κριτήριον είναι το αν οι θκυο γλωσσικοί τύποι εν αμοιβαία κατανοήσιμοι ή όι. Με τούτην την προσέγγισην, η Χ γλώσσα εν το σύνολο Ν διαλέχτων, με την πιο πρεστιζιέ που τες διαλέχτους (ας πούμεν τα Μανταρινικά της Κίνας, τα Παριζιάνικα της Γαλλίας, η General American της Αμερικής κλπ) να χρησιμοποιείται συνεκδοχικά για την ίδιαν την γλώσσαν.
Έτσι τζιαι τα ελληνικά, εν το σύνολον πολλών διαλέχτων, με τα Αθηναϊκά να έν τα πιο πρεστιζιέ, τα "επίσημα".
Βέβαια, στην πραγματικότηταν συββαίνει κάτι άλλον. Η πρεστιζιέ διάλεχτος όι μόνον συνεκδοχικά θεωρείται ως η γλώσσα, αλλά ο κόσμος την θεωρεί ως τον "σωστόν τρόπον" τζιαι τα άλλα εν λάθος, αποκλίνοντα τζιαι η χρήση τους σνομπάρεται. Για εμάς που είμαστεν συνηθισμένοι στην γλωσσικήν κατάστασην των ελληνικών, η αντίστοιχη κατάσταση στα Σουηδικά τζιαι τα Σουηδικά μάλλον εν να μας σιοκκάρει.
Η υπερδιόρθωση (το να καλαμαρίζεις) εν κάτι που βρίσκω πολλά βάρβαρον, παρόλον που τζι εγιώ μες το σκολείον ασυναίσθητα πολλές φορές, επίτηδες κάποιες άλλες προσπαθώ να αποφύω την χρήσην της διαλέχτους.
Έν ενθαρρύνεται βλέπεις. Για χάρην της επιστήμης, την τελευταίαν έκθεσην που είχαμεν στα Νέα έγραψα την στα κυπριακά. Σε ούλλα τα βαθμολογούμενα χαρακτηριστικά έπιαχα ούλλες τες μονάδες, εχτός στο "έκφραση", που ο καθηγητές έβαλεν μου τες μισές μονάδες, λόγω της χρήσης της διαλέχτου.
Η διγλωσσία πάντα προκαλεί σύχχιση. Τον εαυτόν μου έν τον θεωρώ "native speaker" των "στάνταρ" ελληνικών. Το γλωσσικόν μου αισθητήριον εν πιάννει τα ίδια πράματα με τζιείνον ενός Αθηναίου. Μητρική μου γλώσσα εν ξεκάθαρα τα Κυπριακά Ελληνικά. Μόνον σε τζιείνα μπορώ να ξέρω πάντα τι εν αντιγραμματικόν, τι έν ιμπόρει να ειπωθεί, μπορώ να είμαι σίουρος ότι ακόμα τζι αν γράψω μιαν πρότασην που έν εγράφτην ποττέ, θα εν το ίδιον γραμματικά ορθή με μιαν στερεότυπην πρότασην.
Για την εκπαίδευσην, πιστέφκω ότι έν πρέπει να απεθαρύνουνται οι κυπριακές λέξεις, οι κυπριακές συντάξεις, τζιαι να διδάσκεται παραπάνω διαλεχτική λογοτεχνία (όι μόνον στα κυπριακά), ώστε να φαίνεται η συχρονική (αλλά τζιαι η διαχρονική) ποικιλία των Ελληνικών. Το να διδάσκεται η κυπριακή εν κάτι που εκ πρώτης δεν το στηρίζω, αλλά κρατώ το ανοιχτόν.
Όσον για το τελικόν αποτέλεσμαν, είμαι σίουρος ότι δημιουργείται μια Κοινή Κυπριακή Ελληνική, με παρόμοιον τρόπον που εγίνην η Κοινή Νέα Ελληνική που την Δημοτικήν τζιαι την Καθαρεύουσαν.
Το αν θα αναγνωριστεί ως η επίσημη μορφή των ελληνικών της Κύπρου, έν ιμπόρω να το προβλέψω.
dm3k, eshises mas ta plevra mas
toutestin, like :)
Πολύ δυνατή ανάρτηση. Προσωπικά, μου είναι πιο εύκολο να εκφράζομαι γραπτώς στη νέα ελληνική. Εάν όμως είμαι νευριασμένη ή υπερβολικά χαρούμενη, τότε επιλέγω την κυπριακή. Δεν ξέρω τι γλωσσολογική έρευνα μπορεί να γίνει βάσει αυτού!
Δεν είμαι όμως σίγουρη αν όλοι στην Κύπρο αντιλαμβανόμαστε ποια είναι η κυπριακή διάλεκτος. Επίσης, δεν είμαι σίγουρη αν αυτή έχει αντέξει στο χρόνο. Μερικές φορές έχω την εντύπωση πως ό,τι απέμεινε από την κυπριακή κατά 90% αφορά μόνο την προφορά και τη σύνταξη. Το αυθεντικό κυπριακό λεξιλόγιο εξαφανίστηκε.
Επίσης, αυτό που μου τη σπάει πιο πολύ είναι το γεγονός ότι προσπαθούμε να εντάξουμε την αμάθειά μας ή την ημιμάθειά μας σε συμφραζόμενα διαλέκτου. π.χ. "εσυνέβηκε" (διπλή αύξηση), "εννοάς"/"συνειδητοποιάς" κ.λπ.
Μας λένε κάτι τα "αντρόσιην",
"χανάππι", "γαλεύτρα" κ.λπ.;
γιατί θεωρούνται αριστερίζοντες όσοι μιλούν/γράφουν στα κυπριακά?
πειράζει να μου αρέσκει απλά η κυπριακή γλώσσα/διάλεκτος τζαι να νιώθω πιο άνετα να τη χρησιμοποιώ στην καθημερινότητα μου?
τζαι τούτο με τα μωρά που χαντακώννουνται τζαι δε μπορούν να μιλήσουν μπροστά σε ένα μικρόφωνο, εν ενδιαφέρουσα η δικαιολογία... εν το εσκέφτηκα ποττέ, αλλά ούτε στα ελληνικά ούτε στα κυπριακά μπορούν νε εκφραστούν... εν μόνο θέμα σύγχισης?
Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο θα τα έλεγα κι εγώ! Ειδικά για το θέμα της διάκρισης γλώσσας-διαλέκτου βάσει των θεωρητικών και μη γλωσσολόγων. Αλλά στην Κύπρο αν σου «φύει» και πεις «την κυπριακή γλώσσα», αναλόγως με τον ποιον έχεις απέναντί σου, μπορεί και να σε λιντσάρουν. Οπότε ας λέμε «διάλεκτος», να μην κολλάμε σε ορολογίες, λαλεί και η Σάικ, η ουσία είναι η εξήγηση που δίνεις παρακάτω.
Κόριννα, πάντως ένας ποδοσφαιριστής (!) -δεν θυμάμαι ποιος- έλεγε ότι μητρική σου γλώσσα είναι εκείνη στην οποία βρίζεις, άρα και εκφράζεις τη χαρά σου, ως το αντίστοιχο άλλο έντονο συναίσθημα. Φαντάζομαι ότι η εξήγηση είναι απλή και έγκειται στην Ψυχογλωσσολογία. Όταν είσαι φορτισμένος εκδηλώνεται η μητρική αυτόματα, δεν έχεις χρόνο ή τη δυνατότητα να κάνεις «switch» σε άλλο γλωσσικό κώδικα.
Άρεσε μου πολλά ο τρόπος που τα έγραψες. Μπράβο.
ό,τι ήθελα να σχολιάσω έγραψεν τα δμ3κ.
Εγώ πάντως αισθάνουμαι ότι η μητρική μου εν τα κυπριακά. Εν τούτα που έμαθα στο σπίτι πριν πάω σχολείο, εν στα κυπριακά που σκέφτουμαι. Τα ελληνικά έμαθα τα (με το ζόρι; ) στο σχολείο.
Άμαν επήα Ελλάδα επήρε μου περίπου 1 χρόνο να προσαρμοστώ στην γλώσσα, να συνηθίσω τζιαι να μάθω τους νέους ήχους, τις νέες λέξεις τζιαι εκφράσεις, να μπορώ να επικοινωνώ τζιαι να εκφραζω 100% όσα ήθελα, όπως ήθελα.
Οπότε αν μπορώ να συμπληρώσω τον τιτλο σου...τη γλώσσα μου έδωσαν κυπριακή
Εμένα πάλι με απασχολεί το θέμα όταν βλέπω τα κυπριακά σύμφωνα γραμμένα με λατινικούς (αγγλικούς) χαρακτήρες και την απεχθή μίξη αγγλικών εκφράσεων μες στην κουβέντα (κάτι για το οποίο είμαι και εγώ ένοχη μερικές φορές). Ναι, δεν διδασκόμαστε πως γράφεται επίσημα αλλά εγώ θυμούμαι κάτι κυπριακά ποιήματα και κείμενα που εκάμναμε στο σχολείο τζιαι κάτι εκόλλησεν τα γέριμα!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν διαβάζεις λογοτεχνία, που εδώ που τα λέμε είναι και το μόνο που βελτιώνει την έκφραση σου και το γραπτό λόγο, κατά πάσα πιθανότητα την διαβάζεις στην κοινή ελληνική. Άρα πιθανότατα φκαίνει σου τζιαι πιο εύκολα να γράψεις ελληνικά.
Α, και η κυπριακή όπως την εμιλούσεν ο παππούς μου ο μακαρίτης δεν είναι χωρκαθκιό αλλά χωρκαθκιό βρίσκω τις έκφρασεις τύπου "κυπριακής σειράς του σίγμα" που όλο και πληθαίνουν γύρω μας!
Κατά τα άλλα συμφωνώ :)
Χαίρομαι που αποφάσισες να κάνεις αυτήν την ανάρτηση. Πρέπει να λέγονται και να ακούγονται αυτά.
Μμπράβο τζαι από μένα!
(στο τέλος θα λαλούμεν και μεις την κυπριακήν με το πολύ πάρε δώσε δωπέρα μέσα...)
Νεκατωμένη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται για τη γλώσσα που έμαθε να μιλά.
Λένη μου, άκουσα και εγώ πολλά τούτον τον καιρό για το θέμα που λες. Ένα ήταν ότι εν να μπει μάθημα κυπριακής γλώσσας, όχι με τη μορφή γλωσσικής διδασκαλίας αλλά περισσότερο γνωριμίας με την παλαιότερη και τη νεότερη μορφή της μέσα από λογοτεχνία.
Sike, καταρχήν να σου ζήσει ο Ούτποτ! :D
Εκτός αν εξαφανιστούμε όλοι οι Κύπριοι από τη γη σήμερα, η γλώσσα εν κάτι που εξελίσσεται τζαι επηρεαζόμενη από πολλούς παράγοντες αλλάζει, οπότε σίουρα εν τίθεται θέμα πανικού.
δm3k, εννοείται ότι επερίμενα σε να σχολιάσεις σε τούντο ποστ! Μπράβο σου, τζαι της μάνας που σε έκαμε χεχε! :) Σίγουρα, η γλώσσα μας και οι γλώσσες του κόσμου δεν μένουν σταθερές, αλλάζουν και θα αλλάζουν ώσπου υπάρχουν άνθρωποι να τις μιλούν. Όσον αφορά στο θέμα της επίσημης γλώσσας, το ποια είναι ξεπερνάει τα γλωσσικά κριτήρια οπότε πολύ σωστά εν μπορούμε να είμαστε ποττέ σίουροι.
Κορίνα μου, φυσικά και εκφραζόμαστε στη γλώσσα που νιώθουμε άνετα, είτε προφορικά, είτε γραπτά. Υπάρχουν Κύπριοι που εκφράζονται πιο άνετα στην αγγλική από ότι στην ελληνική για παράδειγμα. Πιστεύω ότι τα φαινόμενα που παρατηρείς είναι αποτέλεσμα της διγλωσσίας μας και ότι εν πρέπει να τα κρίνουμε πάντοτε με αυστηρότητα. Τα κυπριακά σίγουρα άλλαξαν και θα συνεχίσουν να αλλάζουν, όπως και τα ελληνικά, γιατί ο παράγοντας άνθρωπος ο οποίος τα ομιλεί δεν είναι τέλειος, και δεν μένει πάντα στον ίδιο τόπο.
Neerie μου εμένα εν με πειράζει να μιλάς κυπριακά, άλλους όμως πειράζει τους! :D Τζαι όι, ένεν μόνο θέμα σύγχισης για τα μωρά, εν και θέμα άγχους ότι εν να παίξουν σε κανάλι, εν και θέμα εξάσκησης, εν και θέμα εξάσκησης να το πω; Αλλά το μικρόφωνο εν δίλημμα. "Να πω ήνταμπου σκέφτουμαι οξά εν να φάω περιπαίξιμο αν πω καμιά κυπριακή του χωρκού; Κάτσε να σκεφτώ λίον..Εεεεε..Εεεε..εεε" Ε χαντακώννεσαι άμαν είσαι μιάλος, οι μιτσιοί που εν έχουν εμπειρία εν θα χαντακωθούν;
Aurora πάντως εγώ άμα ξιτιμάζω χρησιμοποιώ τζαι καμιά αγγλική ενίοτε. :)
Αππωμένη ευχαριστώ! Να είσαι σίουρη ότι η μητρική σου εν η κυπριακή. Εν χωρεί αμφιβολία :)
Dr Spock, εν τούτο το ειρωνικό, ότι τα ελληνικά εν φυσικό να μας φκαίνουν πιο εύκολα στο γραπτό, μετά που τόσα χρόνια εξάσκησης και τριβής με την ελληνική στα σχολεία. Εγώ επρόσεξα στο μπλογκ, ότι κάποτε, θέτοντας το ολίγον μπακαλίστικα, γράφω "πιο κυπριακά" κάποτε "πιο ελληνικά". Η πραγματικότητα είναι ότι έτσι όπως έχουν σμίξει οι γλώσσες, οι κανόνες και τα όρια γίνονται πιο δυσδιάκριτα.
Αόρατη Μελάνη, ευχαριστώ για την έμπνευση! :) Άτε, τζαιρός να μάθεις τζαι άλλη γλώσσα!! ;)
Πολλά καλή ανάρτηση συνάδελφες, πράβο!
Θα διαφωνήσω μόνο σε κάτι που είπε ο δμ3κ: "το πιο αντικειμενικόν κριτήριον είναι το αν οι θκυο γλωσσικοί τύποι εν αμοιβαία κατανοήσιμοι ή όι". Τούτο δεν είναι πάντα σαφές αντικειμενικό κριτήριο. Ας πάρουμε το παράδειγμα Σουηδίας-Νορβηγίας. Οι δύο λαοί μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, ακόμα κι αν ο καθένας χρησιμοποιεί τη μητρική του γλώσσα, γιατί οι γλώσσες τους έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Όμως και οι δύο λαοί επιμένουν ότι ο καθένας μιλά μία γλώσσα και όχι διάλεκτο. Τελικά αντικειμενικά κριτήρια δεν υπάρχουν γιατί, όπως ακριβώς το είπε ο δμ3κ στην αρχή του σχολίου του, είναι θέμα πολιτικό και όχι γλωσσολογικό. Η κυβέρνηση που εννά βρεθεί να βάλει τα κυπριακά μές τα σχολεία θα είναι η κυβέρνηση που θα καταλάβει επιτέλους τι σημαίνει να είσαι Κυπραίος. Πάντως δμ3κ, τζι εγώ αν είχα μπροστά μου έτσι έκθεση όπως έγραψες εσύ θα αναγκαζόμουν εκ των πραγμάτων να την βαθμολογήσω όπως και ο δικός σου καθηγητής, πολύ απλά γιατί είμαστε κι εμείς υπάλληλοι και οφείλουμε να συμμορφωνόμαστε στους κανόνες του Υπουργείου. Εν πολλά δύσκολο να κάμει ο καθηγητής την προσωπική του επανάσταση χωρίς στήριξη που αλλού. Εννά την φάει ο ίδιος τελικά.
Κατά τα άλλα, συμφωνώ Ασυγχώρητη μου. ΆΛλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρόσφατα είδα μια θεατρική παράσταση κάτι παλιών μου μαθητών την οποία έγραψαν οι ίδιοι. Εν ήταν τίποτε σπουδαίο, έτο μια αφορμή να πουν κανένα τραούδι τύπου "τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα" και "το πανεπιστήμιο δεν βγαίνει δίχως φροντιστήριο" κλπ γιατί κατά βάσιν εμιλούσαν για την καθημερινότητά τους, τα φλερτ τους, τους καθηγητές τους, ό,τι κάμνουν ούτως ή άλλως δηλαδή. Το πρόβλημα είναι ότι αποφασίσαν να το κάμουν στα ελληνικά της Αθήνας. Τζιαι, παρόλο που οι διάλογοι ως έχει θα μπορούσαν να βγάλουν κάποιο γέλοιο, εντούτοις κανένας μέσα στο ακροατήριο δεν γελούσε. Μόνο μια φορά που ένας μαθητής εκφράστηκε σε τέλεια κυπριακά για να δείξει πόσο "σικκιρτισμένος" ήταν, ο κόσμος από κάτω γέλασε. Ήταν απλά γελοίο να βλέπεις κοπελλούθκια 17 χρονών να λαλούν "Δεν μας παρατάς λεω γω βρε συ Παναγιώτη" αντί για "Ου παρέτα μας γιε μου!", που είναι κάτι που θα έλεγαν φυσικά. Αφήστε το πόσο αστεία ακουγόταν η αθηναϊκή αργκό με κυπριακή προφορά.
Τζιαι μένα προβληματίζει με πολλά το πώς να μιλώ μέσα στην τάξη. Αποφεύγω να διορθώνω τους μαθητές γιατί, ώσπου να τους κάμεις να ανοιχτούν τζιια να πουν την γνώμην τους (αν έχουν) παίρνει σου αρκετό τζιαιρό, αν είναι να τους διορθώνω κάθε θκιο λέξεις εν θα κάμουμε δουλειά, εννά μείνουμε στους τύπους.
Επίσης υπάρχει κάτι άλλο που με προβληματίζει και το οποίο αντιμετωπίζω καθημερινώς, που είναι το πώς οι ξένοι μαθαίνουν ελληνικά στην Κύπρο. Εγώ χρησιμοποιώ ένα βιβλίο που είναι όχι μόνο ελληνοκεντρικό αλλά και αθηνοκεντρικό πολλές φορές. Όπου μπορώ λέω ότι στα κυπριακά αυτό το λέμε διαφορετικά κλπ αλλά εξακολουθεί να είναι ένα πρόβλημα που θέλει πολλή ανάπτυξη από επιστημονικούς φορείς και όχι μόνο.
Eolica μου, συμφωνώ ότι καθαρά αντικειμενικά κριτήρια για να ορίσεις γλώσσες και διαλέκτους, εν πολλά δύσκολο να υπάρξουν, όταν υπάρχει στη μέση η πολιτική τοποθέτηση. Τωρά που είπες για τα νορβηγικά τζαι τα σουηδικά, το ίδιο εν ισχύει τζαι για τα ιταλικά με τα ισπανικά; Συνεννοούνται μεν αλλά κανένας εν μιλά για διαλέκτους.
Μάνα μου ρε με το θεατρικό! Ετο σε ήντα διλήμματα βάλλουμε τα μωρά μας! Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση που ήταν και αυτοβιογραφικό, έπρεπε να ήταν σε κυπριακή. Εν σαν λαλείς ανέκδοτο με τον Πόμπο τζαι να τον λαλείς Μπάμπη.
Α, εννοείται ότι τα αλλόγλωσσα μωρά παθαίνουν τη σύγχιση της σύγχισης! Πέρσι είχα ένα τσιάκκο που τη Ρουμανία στην πρώτη τάξη, ήρτεν εν έξερεν γρι, με κυπριακά με ελληνικά, ως το τέλος της χρονιάς επέταν. Στην αρχή, έμαθε μέσα από τις συναναστροφές του με τους συμμαθητές του να χρησιμοποιά περισσότερο τα κυπριακά. Έπιανα τον μόνο του εγώ για μάθημα, μιαν ημέραν λαλεί μου. "Κυρία πότε λαλούμε και, πότε τζαι". Εξήγησα του όσο εμπορούσα ότι χρησιμοποιούμε και τα δύο. Μετά που λίην ώρα εκάμναμε προτάσεις με το "Μου αρέσει.." τζαι λαλεί μου το θεικό: "Μου αρέσει τα μήλα ΚΑΙ ΤΖΑΙ τα πορτοκάλια". :)
Καταρχάς θέκκιου για την έμμεση διόρθωσην Eólica. Τωρά είδα ότι έγραψα "Σουηδικά τζιαι τα Σουηδικά" :P
Αναφέρουμαι μάλιστα όι μόνον στην συνάφειαν των γλωσσών της Σκαντιναβίας, αλλά στο ότι τζιαι στες θκυο χώρες (τρεις, να βάλω τζιαι τα Δανέζικα) οι πρεστιζιέ διαλέχτοι έν εν τόσον ισχυρές (πολλοί Σουηδοί είπαν μου ότι ο καθένας γράφει στην διάλεχτον του συνήθως, ενώ οι Νορβηγοί ανάλογα με την περιοχήν έχουν για επίσημαν γλώσσαν είτε την Nynorsk είτε την Bokmål).
Όπως λαλώ σε κάποιον άλλον σημείον, τούτον το κριτήριον εν καθαρά γλωσσικόν. Εχτός της γλωσσολογικής επιστήμης όμως, η γλώσσα εν κάτι πολλά πολιτικόν, οπότε η συνάφεια έν παίζει πολλύν ρόλον
Όσον για την έκθεσην, εν κατανοητόν :) Απλά δοκιμάζω τα όρια του συστήματος.
Εόλικα, άψογες οι παρατηρήσεις σου. Ναι, φυσικά και κανείς δεν θα γελούσε στο "καλαμαρίστικο" θέατρο από Κυπραίους.
Αυτό με τους ξένους το σκέφτομαι κι εγώ, ειδικά όταν βλέπω εργαζόμενους παντού, από διάφορες φυλές, να μιλούν σπασμένα κυπριακά. Ό,τι τους μιλούν μαθαίνουν τα πλάσματα!
Άσχετο-σχετικό, ήταν να κάμνουμε καλή παρέα στο σύλλογο...
Έπαθα γλωσσικό/πολιτισμικό σοκ!
ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΛΩΣΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΩ ΣΙΟΡ;;;;
:)
Ethymises mou enan dialogo pou eixa me thn mana mou ena miso xrono peripou meta pou egkatastathikame monima sthn kypro, otan pigena proti dimotikou.
H mana mou kalamarou, ki egw pou mexri proteinos kypriaka den eixa milisei, tora milousa mono kypriaka. H mana mou ethele na men milw etsi, na milw "swsta". Tzai egw eipa ths "eimai sthn kypro tzai enna milw kypriaka. en 8a me peripaizoun sto sxoleio epeidi kalamarizw!". Apostomosa thn tzai ws tora lalei poson dikaio eixa.
YG. Apologoumai gia ta greeklish alla eimai douleia.
Korinna όποια θέλεις μάνα μου! Τζαι δώστης τζαι δικό σου όνομα :)
Psychia εν που τα έξι που έδειξες πυγμή ώστε! Αμμάναμου φαντάζουμαι σε να φακκάς το ποδαράκι σου της μάμας τζαι να της σούζεις το δαχτύλι σου! Αχαχαχα.. :D
εγώ λατρεύω τα κυπριακά έστω τζαι αν πολλοί σε λένε πχ χώριατο ή όπως λες κι εσύ βάζουν την ταμπέλα και προχωρούν.
Λες και τα κυπριακά αναιρούν τα ελληνικά ή το αντίστροφο. Το μεγάλο θέμα όμως που θα πρέπει να επιληφθεί κάποιος είναι τα σχολεία.
Πολύ ωραία ανάρτηση που προσθέτει ακόμη ένα λιθαράκι στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα γύρω από την κυπριακή γλώσσα/διάλεκτο/ντοπιολαλιά.
Ξεκίνησα αυτό το σχόλιο, γράφοντας "ως Ελλαδίτης που ζει κάποια χρόνια στην Κύπρο" και μετά αναρωτήθηκα αν έπρεπε να γράψω "ως Έλληνας που ζει κάποια χρόνια στην Κύπρο" και έμεινα να αναρωτιέμαι ποιο είναι άραγε το σωστό. Και σκεφτόμενος πάνω σε αυτό διερωτήθηκα αν η οριστικοποίηση του χαρακτηρισμού της κυπριακής είτε ως διαλέκτου, είτε ως γλώσσας, θα δώσει μια απάντηση και σε αυτό το ερώτημα - ή αν οφείλει (ή όχι) να δώσει μια απάντηση.
Αυτό που θέλω να πω με πιο απλά λόγια είναι ότι ίσως πριν απαντήσουμε στο ερώτημα "γλώσσα ή διάλεκτος" θα έπρεπε πρώτα να λύσουμε τον εξής γρίφο: οι κάτοικοι του νησιού είναι Έλληνες που μιλούν την κυπριακή γλώσσα, ή Κύπριοι που μιλούν την ελληνική;
Το παράδειγμα του δμ3κ από τις Σκανδιναβικές χώρες μπορεί να ισχύσει στην περίπτωσή μας; Ένα γένος δηλαδή, χωρισμένο σε έθνη και σε επιμέρους γλώσσες; (Στον αντίποδα αν δεν κάνω λάθος βρίσκονται οι κοντινοί μας Άραβες, που έχουν διατηρήσει "κοινή γλώσσα" - παρόλο που σε προφορικό επίπεδο δύσκολα κατανοούν οι μεν τους δε - έχοντας ταυτόχρονα δημιουργήσει διαφορετικά κράτη/έθνη). Και σε αυτή την περίπτωση πώς θα ήταν; Ένα γένος ελληνικό που θα απαρτίζονταν από Έλληνες, Πόντιους και Κύπριους, οι οποίοι μιλούν ή γράφουν κατ' αναλογία στην ελληνική, την ποντιακή και την κυπριακή γλώσσα π.χ.;
Όπως καταλαβαίνετε τα παραπάνω τίθενται, γιατί το θέμα της "γλώσσας" δεν μπορεί να το δει κανείς ξεκομμένο, αποκομμένο από όλες τις παραμέτρους του, γι αυτό και αυτό που ο αγαπητός δμ3κ αποκαλεί "πολιτική τοποθέτηση" είναι τόσο κρίσιμο, όσο και η "καθαρή γλωσσολογική τοποθέτηση".
Κατά τα λοιπά, πιστεύω πως είναι κρίσιμο για την αρμονική ανάπτυξη των παιδιών, η κυπριακή (γλώσσα, διάλεκτος, ντοπιολαλιά - μου είναι αδιάφορος ο χαρακτηρισμός της) να "αναγνωρισθεί" ως "επίσημη" γλώσσα διδασκαλίας (και φυσικά επικοινωνίας) στο σχολείο (ιδιαίτερα στο δημοτικό) και η "αττική νεοελληνική" να διδάσκεται παράλληλα, ίσως δε από το γυμνάσιο και μετά. Είμαι πεπεισμένος πως σε μια τέτοια περίπτωση, η αρμονική ζεύξη της κυπριακής με την αττική νεοελληνική, θα χαρίσει στα παιδιά τεράστιο εκφραστικό και γλωσσικό πλούτο, λύνοντας μαζί με τη γλώσσα τους και το μυαλό τους. Η δική μας εμπειρία με την καθαρεύουσα (που τόσο μας δυσκόλεψε στα παιδικά μας χρόνια, αλλά μας έδωσε ταυτόχρονα κι έναν πιο πλατύ ορίζοντα, τόσο στην έκφραση όσο και στην κατανόηση της γλώσσας) το επιβεβαιώνει...
Ωραίοι οι προβληματισμοί σου Δeμων.
Τις διάφορες απόψεις για τα ερωτήματα που σε απασχολούν που αφορούν το θέμα της εθνικής ταυτότητας και του ονόματος των Κυπρίων ή των Ελλαδιτών/Ελλήνων τις γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια και ομολογώ ότι με έχουν κουράσει. Έχουμε πολύ σωστά ομοιότητες με τους Άραβες. Και εκείνοι έχουν επίσημη γλώσσα τα κλασικά αραβικά και τις τοπολαλιές τους ως προφορική. Και εκείνοι μια ζωή σιυλλοτρώουνται μεταξύ τους για το όνομά τους. :) Είτε Ελλαδίτης πεις, είτε Έλληνας, κάποιοι πάντοτε θα βρεθούν να θικτούν. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λέξεις δεν κάμνουν κακό, εν οι πράξεις μας που το κάμνουν.
Ως συνήθως η ουσία του θέματος εν αλλού τζαι εμείς ασχολούμαστε με τα φρύθκια μας. Γιατί να μην ξεκινήσουμε από την ανάποδη; Χωρίς να απαντήσουμε κανένα από τα ερωτήματα να θεωρήσουμε και τις δύο (τρεις, τέσσερις) ας-τις-πω μορφές γλωσσών ως επίσημες του κράτους.
Εμένα απασχολεί με να απενεχοποιηθεί η κυπριακή. Γι'αυτό, ναι έπρεπε να υπάρχει ήδη μάθημα κυπριακής γλώσσας, παράλληλα με την ελληνική στα σχολεία, σε όλες τις βαθμίδες ακριβώς για να επωφελούνται του γλωσσικού τους πλούτου που προκύπτει από τη ζεύξη τους. Γιατί η ζεύξη συμβαίνει ήδη εφόσον μιλούμε τζαι γράφουμε δύο γλώσσες. Το θέμα είναι να τους μάθουμε μέσα που τη διδασκαλία ότι αν πεις αυκά και όχι αυγά δεν πρέπει να θεωρείται ένδειξη μόρφωσης και ποιότητας χαρακτήρα. Είναι θέμα επιλογής που προέρχεται που την τριβή που έσιεις με τη συγκεκριμένη λέξη. Έχει Κύπριους που δεν είπαν ποτέ αυκά παρεπιπτόντως. Τζαι τούτο εν το πόιντ. Δεν πειράζει αν χρησιμοποιείς έναν τύπο διαφορετικά που κάποιον άλλο.
Αtwa ακριβώς..λες και το ένα πρέπει να αναιρεί το άλλο.
Megalosa stin Kypro,mpampas Kyprios kai mama Elladitisa
Sto spiti "kalamarizame", etsi ematha kai ego na milao,ta kypriaka ta ematha sto sxoleio,ta katalavaino alla distixos den mou evgene pote fysiko na ta milao..
Leo distixos giati apo tote pou thymame ton eafto mou panta me xexorizane kai otan imoun mikri akoma kai me koroidevane giati kalamarizo
Ta kypriaka ta agapao, einai omorfi kai ekfrastiki glossa-dialektos (den me peirazei kanenas apo tous dio orous)alla otan milao afthormita millao "kalamaristika" akoma kai an xrisimopoio kapoies kypriakes lexeis ekfraseis
To aionio omos parapono mou einai oti paroti EIMAI Kypria,edo exo megalosei,afti einai i Patrida mou, panta oi sympatriotes mou me theoroun kai me antimetopizoun san xeni...
Den einai h ikanotita mou na po "tzai",re gamoto afto pou kathorizei to an eimai kypria
:(
εξαιρετική ανάρτηση, πάνω σε ένα θέμα που με προβληματίζαι τζιαι μένα.
Στο μάθημα μετάφρασης στο πανεπιστήμειο ετράβησα πολλά. Βλέπεις είχα δηλώσει μητρική ελληνικά, αλλά εν είχα το επίπεδο των Ελλήνων μες την τάξη. Η καθηγήτρία, Ελληνίδα, δεν είσιεν ακμίαν κατανόηση για τα ελλέιμματα που είχα. Το επιχείρημαν της ήταν: @τότε να μή δηλώνεις Ελληνικά σαν μητρική". Ελα όμως που ο κατάλογος εν είσιεν Κυπριακά για να τα δηλώσω;
Πλέον, μπορώ να καλαμαρίσω άπταιστα, αλλά εν νιώθω οτι μου φκαίνει αυθόρμητα, μιλώ τα με ευκολία, όπως όμως μιλώ με ευκολία τζιαι αλλο 2-3 ξένες γλώσσες άπταιστα.
Η μέρα ποννά αναγνωριστούν τα Κυπριακά σαν γλώσσα, ενναν η μέρα ποννα δημιουργηθεί η Κυπριακή ταυτότητα.
Το ότι επολιτικοποιήθηκεν το θέμαν της γλώσσας, εν επόμενον, αφού η Κύπρος εν μια χώρα στην οποίαν εν πολιτικοποιήμενη ως τζιαι η μάρκα της μπύρας που πίννουμεν!
εξαιρετικά τζιαι τα σχόλια του δμ3κ τζιαι της εόλικας.
Για μένα η Κυπριακή εν η γλώσσα μου. Τζιαι εννα το υπερασπίζουμαι μέχρι Θανάτου, όπως εννα υπερασπίζουμαι το ότι είμαι Κυπραία, τζιαι οι Ελληνίδα. (όπας! ε το τζιαι το πολιτικόν!)
Τα κυπριακά και τα ελληνικά δεν είναι παρά μία και μοναδική γλώσσα.
Ποιά η διαφορά να πεις "τζιαι" ή "και" , ή να πεις "σε αγαπω" ή "αγαπώ σε".
Τα κυπριακά δεν είναι παρά μία ακόμη παραλλαγή των ελληνικών , αν δεν ήταν έτσι δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε καθόλου εμείς που μιλάμε "ελληνικά" και εσείς που μιλάτε "κυπριακά".
Με έναν που μιλάει αγγλικά ας πουμε δεν μπορώ να επικοινωνήσω καθόλου, με εναν από την Κρήτη , ή την Καρδίτσα με κάποια δυσκολία αλλά επικοινωνώ , αφού μιλάνε ελληνικά όπως και ο Κύπριος. Δυσκολεύουν λίγο παραπάνω βέβαια τα πράγματα με τα κυπριακά, αλλά δεν παυουν να είναι ελληνικά.
εγώ έχω ένα άλλο θέμα να θίξω...δεν με απασχολεί τόσο πια "γλώσσα" μιλάμε, γιατί θεωρώ ότι η γλώσσα είναι μία και είναι η ελληνική, απλώς μιλάμε διαφορετική διάλεκτο, και αυτοί που το προσπαθούν για διάβρωση των εθνικών μας πεποιθήσεων τους συγχαίρω, γιατί κατάφεραν να καταστρέψουν όσα δεν κατάφεραν τόσοι κατακτητές χιλιάδες χρόνια τώρα!!! την εθνική μας ταυτότητα και υπερηφάνια για το ποιοι είμαστε...οπότε τώρα αναρωτιόμαστε είμαστε έλληνες ή όχι? μιλάμε ελληνικά ή όχι? λες και έχει σημασία αν το και το λέμε τζαι και άλλες διαφορές στη χρήση της ελληνικής μας γλώσσας!!! αν το αίμα μας είναι καθαρά ελληνικό ή είναι και φράγκικο ή σύριο, λες και το αίμα του όποιου λαού είναι καθαρό, ας πούμε στη γερμανία αν κανεις τεστ dna θα βρεις καθαρό γερμανικό!!!! βλακείες, αλλά και πάλι τους συγχαίρω γιατί τα καταφέρνουν σιγά σιγά και μας μολύνουν τα μυαλά!!! φίλοι μου, και κάτι άλλο...τώρα πια χρησιμοποιούμε την ελληνική στην κύπρο? την κυπριακή? δεν νομίζω!!! χρησιμοποιούμε μια νέα γλώσσα η οποία έχει μέσα αγγλικά, κυπριακά, ελληνικά και λίγα από άλλα!!!! και μην μου πείτε είναι κατάλοιπα της αποικιοκρατίας, γιατί οι αποικιοκράτες δεν νομίζω να μας έμαθαν το skim milk, το sick leaf, και άλλες τόσες εκφράσεις που με άνεση τις χρησιμοποιούμε γιατί έτσι νιώθουμε πιο....safe!!!! γιατί ναι δεν μπορούμε να πούμε νιώθουμε πιο ασφαλείς!!!! γιατί πολύ απλά την γλώσσα μας, την οποία αντικαθιστούμε εύκολα με άλλες γλώσσες, δεν μάθαμε να χρησιμοποιούμε σωστά και γι αυτό και εύκολα κολώνουμε να μιλάμε σε ελλαδίτη δημοσιογράφο!!!! αν όμως κάποιος που μιλά σωστά ελληνικά, και με την κυπριακή του διάλεκτο, προσπαθήσει να μην αντικαταστήσει τα αγγλικοελληνικακυπριακά, με τα "καλαμαρίστικα", τότε μια χαρά θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στον ελλαδίτη δημοσιογράφο!!!! όμως πια είναι αργά!!! η κύπρος των αγώνων ενάντια στην αποικιοκρατία, μετατράπηκε σε ένα νησί το οποίο παλεύει να βρει μια ταυτότητα την οποία από την ανεξαρτησία του και μετά έχασε!!! τι είμαστε? άγγλοι? φράγκοι? ενετοί? τι μιλάμε? ποιο το dna μας? δεν ξέρουμε!!!! είμαστε ένας ξενομανής λαός, ο οποίος αφομοιώνει τα πάντα σαν σφουγγάρι όταν είναι ξένα, και διώχνει κάθε δικό του!!! και μην μου λέτε ότι φταίει ότι η κυπριακή διάλεκτος χάνεται γιατί γράφουμε ελληνικά στα σχολεία, γιατί πραγματικά το θεωρώ το λιγότερο γελοίο!!! τα παιδιά σας μαθαίνουν αγγλικά στα 3 τους!!!!! κολύμπι, πιάνο, καράτε, μπαλέτο στα 4 τους!!!! και σεις τα περιμένετε κάνοντας...τζόκινγκ ή λέγοντας τα με τις φίλες σας σε ένα coffee shop απολαμβάνοντας τα caramel latte σας me skim milk σε ποτήρι...to go!!!!! αυτή είναι η κύπρος σήμερα, αυτή είναι η γενιά μας...αναρωτιέμαι αφιερώνεται κάποιο χρόνο να μιλήσετε στα παιδιά αυτά για τον αυξεντίου? oh τι tres banal ιστορίες ξεσηκώνω τώρα!!! ας τα μάθουν στις γιορτές στο σχολείο, εμείς θα τα πάμε στα καταστήματα, θα τους αγοράσουμε άπειρα παιχνίδια, γνωστές μάρκες ρούχων και παπουτσιών και θα τα πάρουμε στις καφετέριες να απολαύσουν και αυτά τα υπέροχα smoothies και milk shakes!!!!!
ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΙ ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑ ΑΝΤΡΕΙΩΜΈΝΟΙ ΧΑΙΙΙΡΡΕΕΕ ΩΩΩ ΧΑΙΙΙΙΡΕΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΑΑ!
Φίλη ασυγχώρητη
Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, διάβασα το κείμενό σου σήμερα, στην... άπταιστη καλαμαράδικη! Καταλαβαίνω πλέον με λεπτομέρεια τους λόγους που οδηγούν αρκετούς Κύπριους στη διγλωσσία.
Η άποψή μου επί του θέματος είναι πως για πολλούς λόγους θα έπρεπε να γράφετε στην ίδια γλώσσα με αυτήν που μιλάτε. Η διγλωσσία είναι υποκριτική, κουραστική και εξυπηρετεί κυρίως πολιτικές σκοπιμότητες. Θα μπορούσαν να διδάσκονται οι μαθητές τα ελλαδίτικα στο γυμνάσιο, ας πουμε σαν «δεύτερη γλώσσα», ενώ στο δημοτικό να μάθουν να γράφουν και να εκφράζονται στην ομιλούμενη, μητρική γλώσσα-διάλεκτο. Στην Βαρκελώνη δεν μιλούν απλώς διαφορετική γλώσσα (καταλανικά) από τα ισπανικά, αλλά τα γράφουν κιόλας, όλες οι ταμπέλες είναι σε δύο γλώσσες...
Μην αυξάνετε τις αποστάσεις απο τις γλώσσες, αν δεν θέλετε να αυξήσετε και τις αποστάσεις απο τις χώρες και τους λαούς τους. Οι δάσκαλοι στα σχολεία για μένα, πρέπει να διορθώνουν γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Το τι θα μιλήσεις με το χασάπη όταν αγοράζεις κρέας είναι διαφορετικό θέμα. Τέλος θα ήθελα να πω οτι κατα τη γνώμη μου, χωριάτης και αγράμματος είσαι όταν ξέρεις κυπριακά χωρίς να ξέρεις ελληνικά (δεν ήσουν καλός μαθητής, δεν τα έμαθες). Προφανώς, κάποιοι θέλοντας να περάσουν την Κυπριακή ως "γλώσσα", αν δεν το κάνουν απο πολιτική σκοπιμότητα, τότε κρύβουν την αγραμματοσύνη τους πίσω απο τη διάλεκτο και γι' αυτό κάνουν τους υπόλοιπους να νιώθουν άσχημα με τη χρήση της, με αποτέλεσμα να της κάνουν μεγαλύτερη ζημιά μετατρέποντάς την σε ταμπού.
Στερουμενες νοηματος προσεγγισεις (εκεινες που υπερθεματιζουν στην κυπριακη εν ειδει ¨γλωσσας")που ιστορικα,τουλαχιστον, ειναι ανευ ερείσματος, εκπεφρασμενες, κυριως, απο ιστορικώς απαιδευτους ΑΚΕΛοφρονουντες...τουρκολάγνες.
Ӄαὶ γιατί δηλαδὴ νὰ θεωρεῖσαι χωρκάτης ἂν ἠξέρεις τὴν Κυπριακὴν ӄαὶ ἒν ἠξέρεις τὴν Ἀθηναϊκὴν κοινή; Σὲ κάθε ἑλληνικὸν νησσίν, ἢ περιοχὴν κανονικὰ ἔπρεπεν νὰ διδάσκεται ἡ διάλεκτός τους ӄι ὕστερις ποὺ `ν νὰ μειαλήνουν νὰ μαθαίνουν Ἀθηναϊκὴν κοινήν. Ἔτσι, ἒν χάννουνται οἱ διαλέκτοι.
Υ.Γ.
Ὁ κύριος Ἀνώνυμος, ποὺ μᾶς λέει ὅτι "ἄλλη ἱστορία ἤντα `ν´ ποὺ `ν νὰ πεῖς μὲ τὸν χασάπην", θεωρεῖ τόσον ἄχρηστην τὴν Κυπριακήν, ποὺ τὴν περιορίζει γιὰ τόσον ἀσήμαντα θέματα. Ἤντα σχέσην ἔӽει κύριε ὁ χασάπης μὲ τὴν Κυπριακήν; Ӄεῖνοι ποὺ μιλοῦν ἀθηναϊκὴν διάλεκτον ӄαὶ πάουν εἰς τὸν χασάπην ἒν μιλοῦν ӄεῖνον ποὺ ξέρουν;
Ὅσον γιὰ τοὺς δασκάλους, ἦτουν μεγαλομανία τῆς ἐποχῆς νὰ διορθώνουν τοὺς μαθητές.
Δημοσίευση σχολίου