Μια διασκευή του γνωστού ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή την αγορά δικού μου ποδηλάτου και την εξόρμηση μου στους δρόμους ως δίτροχο:
Κουχ κουχ (ύφος σοβαρό)
Το δρόμο πλάι στο Ζορπά περπάτησα
που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα.
Βρήκα τις σοκολάτες 'χε στο πανέρι της,
το blackberry που'πεσε απ' το χέρι της.
Βρήκα μία πίσσα και το σάλι της,
τις ρόδες, ένα δόντι , το σαντάλι της.
Βρήκα ένα νύσιην της,
βρήκα σε μιαν άκρη,
μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε με δάκρυ.
Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού 'ναι
πού 'ναι η ποδηλάτισσα.