Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Η ποδηλάτισσα



Μια διασκευή του γνωστού ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή την αγορά δικού μου ποδηλάτου και την εξόρμηση μου στους δρόμους ως δίτροχο:

Κουχ κουχ (ύφος σοβαρό)

Το δρόμο πλάι στο Ζορπά περπάτησα
που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα.

Βρήκα τις σοκολάτες 'χε στο πανέρι της,
το blackberry που'πεσε απ' το χέρι της.

Βρήκα μία πίσσα και το σάλι της,
τις ρόδες, ένα δόντι , το σαντάλι της.

Βρήκα ένα νύσιην της,
βρήκα σε μιαν άκρη,
μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε με δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού 'ναι
πού 'ναι η ποδηλάτισσα.

(Μη κακόν μου)



7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έφαες παστίchιν του χαλεπιανού που εσύναξεν υγρασίαν α;

Eólica είπε...

Τέλειο! Άϊστον Ινβίκτο, μόνο εμείς οι σοφιστικέ γκόμενες μπορούμε να τα καταλάβουμε τούτα!

Ανώνυμος είπε...

Επαρεξηγήσετε με σοφιστικέ γκόμενες... :Ρ

Ασυγχώρητη είπε...

Καλημέρα σαααας!

Εγέλασα πολλά με το "παστίchιν" Ινβίκτους. Εξίασα τη λέξη τούτην την ωραίαν!

Εόλικα ναι μάνα μου, εμάς μιλούν μας οι τέγνες στη ψυχή! :)

Ρε παιδιά νιώθω πολλά χαρούμενη σήμερα. Θα πιάσω το ποδηλατίν το δανεικό να πάω βόλτα αλόπως πρωίν πρωίν.

astronaftis είπε...

καταπληκτική διασκευή! καλές βόλτες. τι ποδήλατο πήρες;

Ασυγχώρητη είπε...

Ευχαριστώ αστροναύτη!! Ακόμη δεν εκατέληξα στο ποιο θα αγοράσω. Μου έχει κλέψει την καρδιά ένα Εlectra Τownie. Μέχρι την άλλη βδομάδα θα καταλήξω. Προς το παρόν κόφκω βόλτες με το παλιό ποδήλατο του άντρα μου. :)

misharos είπε...

άτε γόρασε να πιέννουμε γυρό :p