Βρήκα το τέλειο νυφικό!!!

Είναι και σεμνό, είναι και handmade, είναι και του Yves Saint Laurent!

Ντάξει, παραπέμπει λίγο σε φαλλό αλλά να μεν είμαστε τζαι ιδιότροπες!

Body compppppfffmpfff...

Έκαμα δύο απόπειρες στη ζωή μου να ακολουθήσω τάξη γυμναστικής.

Η μια ήταν πέρσι το φθινόπωρο. Cardio aerobics λεγόταν αν δεν κάμνω λάθος. Μάλλον γιατί μέχρι το τέλος του μαθήματος πιάνει σε η cardia σου.

Πάντως το προσπάθησα. Όμως προς στο τέλος του έκτου μαθήματος, όπως ανεβοκατέβαινα πας το step, έππεσα σαν έππεσεν η σακκούλα με τις πατάτες η εικοσάκιλη που το φορτηγό του φίλου του Κοκκινοχωριάτη.

Ντανγκ και κάτω.

Μαύρισαν τα πάντα, γύριζαν τα πάντα, αλλά το ρεζίλι είναι πάντα το χειρότερο.

Έφερε μου και ο καλός ο γυμναστής κουφέττα/λεμονάδα/κάτι γλυτζίν όπως συνηθίζεται. Το μόνο που εσκέφτουμουν εκείνη τη στιγμή βέβαια, ήταν πως να αποφύγω να εκτοξεύσω ένα εκρηκτικό εμετό πάνω του, γιατί εθώρουν τον τετραπλό.

Damn it. Η τετάρτη τάξη του δημοτικού all over again, που μου επέταξεν ο συμμαθητής μου τη μάππα του μπάσκετ μες τα μούτρα τζαι εφίρτηκα γιατί ενόμισα ότι εκόπηκεν η γλώσσα μου.

"Μα εν επειδή τα έκαμνες έντονα, επειδή επορώνεσουν να τα κάμεις ούλλα σωστά, γι'αυτόν υπερφόρτωσες το σύστημα σου", είπεν μου μια φίλη. Μα ρε γαμώτο εγώ ξέρω ότι άμα σου λαλεί ο άλλος "lift that leg up UP UP" you are gonna FUCKIN LIFT IT UP. Ειδεμή περπατάς ως το περίπτερο τζαι πίσω. Και όχι ΔΕΝ είμαι τελειομανής. :P

Τέλοσπάντων, αφού αποδέχτηκα το γεγονός ότι αντέχω να κάμνω μόνο δρόμο και ποδήλατο, άφησα το όνειρο της "τάξης" πίσω. Είπε μου και ο άντρας μου ότι απλά "δεν είναι το στυλ της γυμναστικής που σου ταιριάζει" (μάνα μου ρε μωρό μου αγαπώ σε), άτε έκαμνα μόνο λίγη αερόβια και λίγα μηχανήματα.

Μέχρι που η φιλενάδα μου με εκούρτισεν να πάμε body compat φέτος το καλοκαίρι. Ρε καλή μου δεν κάμνω εγώ για έτσι πράματα. Ρε μάνα μου θα με συνάετε με το κουταλάκι. Όι όι, έλα πάμε. Κουρτίζει με και η ξαδέρφη μου που έχει 2 χρόνια που κάμνει, έλα να σφίξεις, έλα να γραμμωθείς. Άτε λαλώ, θα είμαι και ξεκούραστη τωρά που εν δουλεύκω, να δώσουμε μιαν ευκαιρία στον κόσμο να μας θαυμάσει και να γραμμωθούμε κιόλας.

Ε εννοείται ένα μάθημα επήα. Την αποτυχία την παίρνω κατάκαρδα; Λες; Ήταν τζαι μια κοπέλλα δίπλα μας (κκιάορκας σου τζείνην έννεν μάνα που την εγέννησεν;) με μια κορμάρα, που εσυνέχιζεν που προηγούμενη τάξη του body pump. Και η αυτοπεποίθηση έπεσε σε βαθμό υπό το μηδέν.

Παρόλο του ότι επρονόησα και έμαθα τα βασικά moves πριν πάω, πάλε κακκά τα έκαμνα. Ούλλη η τάξη cross δεξί, εγώ αριστερό, ούλλη η τάξη κλωτσιά μπροστά, εγώ κάτσιμο κάτω. Ένιωθα σαν τα μωρά της πρώτης που βάλλουν το σταυρό τους που την ανάποδη. Μάνα μου τζαι η instructor ήταν πολλά βοηθητική, αλλά αφού θωρείς με αγάπη μου, δεν το΄χω. Βάλε με να κάμνω ποδήλατο θκυο ώρες να σου γεμίζω ποτσούθκια ιδρώτα τζαι αντέχω. Μεν με βάλεις να πορτοχορεύκω σαν τη πελλή.

Εκουρτιστήκαν τωρά να πηαίνουν και ζούμπα. Τζαι ξανά μανά. Εν χορός, εν έτσι εν άλλοσπως. Αγαπώ σας κοράσες μου, αλλά i am gonna stick to the usual.

Εν πειράζει ρε, είμαι καλή στο τραούδιν!

Hey teacher

Στον δάσκαλο

του Κωστή Παλαμά

Σμίλεψε, πάλε, δάσκαλε, ψυχές

Κι ό,τι σ'απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

Μην τ'αρνηθείς. Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου.

Χτισ΄το παλάτι, δάσκαλε σοφέ.

Κι αν λίγη δύναμη μες το κορμί σου μένει,

Μην κουρασθείς. Ειν΄η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα βαθειά,

Ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι αν πολλοί, σ' έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε και αυτοί

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη

Υπομονή! Κτίζε σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.