Στον δάσκαλο
του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε, πάλε, δάσκαλε, ψυχές
Κι ό,τι σ'απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ'αρνηθείς. Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου.
Χτισ΄το παλάτι, δάσκαλε σοφέ.
Κι αν λίγη δύναμη μες το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Ειν΄η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα βαθειά,
Ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι αν πολλοί, σ' έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε και αυτοίΤα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη
Υπομονή! Κτίζε σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.
6 σχόλια:
αχ τζιαι να εσκέφτουνταν έτσι το 5% των δασκάλων τζιαι των καθηγητών...
:)
Αχ τζαι να εκάμναν μιαν τέθκιαν αφιέρωση στο Δάσκαλο το 1% των μαθητών...
I keep a copy of it stuck on my fridge for emergencies! hehe
εν πάρα πολλά ωραίο αλλά ποιος μαθητής το σκέφτεται τζιαι ποιός καθηγητής το αξίζει; :/
Εγώ ξέρω τουλάχιστον 5 :)
Δημοσίευση σχολίου