Η επιστροφή των ζωντανών νεκρών

Μα σοβαρομιλούμε;

Το τελευταίο μου ποστ πριν 2 χρόνια ήταν για τα μαλλιά μου;

Προβληματισμός: Ρε παιδί μου, πώς αλλάζουν οι προτεραιότητες μας μετά από 2 χρόνια α;
 
Διαπίστωση: Εξακολουθώ να ασχολούμαι με τα μαλλιά μου. Χαχα. Αλλά εντάξει, όχι αυτό το δράμα των *google where is word count in word 2007* 1209 λέξεων της 15ης Οκτωβρίου 2012. Δεν ξαναέγιναν πλούσια btw, απλά το αποδέκτηκα και προχώρησα στην πλάτη του αλόγου μου προς το ηλιοβασίλεμα. Και θέλουν λιγότερη ώρα ίσιωμα.

Λοιπόν, το σημερινό ποστ το αφιερώνω στην μπλόγκερ Μπέατριξ που με ένα email της έγινε η αιτία να ξαναδιαβάσω κάμποσες αναρτήσεις μου και να σκεφτώ ότι ίσως έχω κάτι να πω και πάλι σε αυτό το μαύρο και άραχνο μπλογκ. Ίσως πάλι όχι. Και εφαντάστης τωρά πάλε να αναφέρομαι για τρίχες στο τελευταίο ποστ του μπλογκ; Πάντως σίγουρα η Μπέατριξ έχει πολλά να πει! Και για αυτό τη διαβάζω όπως και άλλους νέους μπλόγκερ.

Δεν ξέρω βέβαια αν θα φτάσει το μήνυμα από αυτή την σκουληκότρυπα που έπεσε το μπλογκ, στους αγαπητούς/ες μπλόγκερ/αναγνώστες/στριες που μια καλή μέρα έμειναν με την απορία αν δουλεύκει τελικά το priorin για την τριχόπτωση, αλλά έτσι για το γαμώτο θα σπρώξω και λίγα βιβλία από τη βιβλιοθήκη (όσοι/ες είδατε το Interstellar μόνο θα καταλάβετε, οι υπόλοιποι/ες καλό θα ήταν να το δείτε και να επιστρέψετε σε αυτή την ανάρτηση για να γελάσετε με το αστειάκι μου) να πάει το μήνυμα.

Μια ζωή έχω θέμα με τις μεγάλες προτάσεις. Εκτός από αυτή. Και αυτή.

Πάντως παρακολουθώ την κυπριακή μπλογκόσφαιρα, βλέπω να γεννιούνται, να λάμπουν και να δύουν αστέρια. I am stalking you whenever I can!

Για να δω τώρα τι τίτλο θα βάλω.