Εδώ.
Τα σχόλια από μέρους μου περιττά.
Κρίνοντας τα βιβλία που το εξώφυλο
Πριν από 1 ώρα
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Ήρτα
Αλλά θέλω λίες μέρες να φέρω το νου μου.
London baby, London. Lovely, cheers love.
Επήαμεν και Birmingham (Πέρμιχαμ κυπροαγγλιστί) για λίγες μέρες. Oh yes. Ξυλοπαούρα που εφκάλαμεν!(παγωνιά δηλαδή). Ακόμη την ψάχνω τη μύτη μου (εκόπηκεν τζαι έππεσεν μες τα κανάλια της πόλης).
Ήσιεν περίπτωση να μεν πάμεν;
How come every time you come around my London London bridge wanna go down?
Μπιούττιφολ!
Έλειψα λίες μέρες και εκινητοποιηθήκαν οι Κυπραίοι με σφυρίχτρες αν άκουσα καλά. Δηλαδή μπορεί να σιονίσει πρωτεύουσα ανοιξιάτικα;;; Όοου μαϊ κοτ. Γι'αυτόν έφκαλεν ήλιο στο Λονδίνο τζαι έβρεσιεν στη Λευκωσία.
Όπως τζαι να έσιει, σε μερικές περιπτώσεις, καλύττερα να φτύνεις παρά να σφυράς.
Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολιωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ.
Ρισπέκτ. Άκουσα το σήμερα στην εκπομπή του Πανούση μετά από πολύν καιρό. Άραγε θα γραφτούν ξανά τέτοιες τραγουδάρες;
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009
Το τέλειο σάντουιτς
Το τέλειο σάντουιτς:
Υλικά:
1 φραντζολάκι με σισάμι
χαλλούμι
βούτυρο/μαργαρίνη
τομάτα
αγγουράκι
Μέσα:
Τοστιέρα
Τα χλωρά σας
1 μαχαίρι πουτζίνα που κόφκουν καλά
Διαδικασία:
1. Μοιράστε με μαχαίρι το φραντζολάκι στη μέση. Μη βγάλετε τη ψύχα ιερόσυλοι, απλά κουντήστε την μέσα αν εφκήκεν λίον έξω.
2. Βάλετε ένα τόνο βούτυρο/μαργαρίνη σε κάθε πλευρά, ώστε να μη φαίνονται οι πόροι του ψωμιού.
3. Βάλτε το χαλλούμι σε φέτες πάχους ενός εκατοστού.
4. Βάλτε το φραντζολάκι με το βούτυρο και το χαλλούμιν ΑΝΟΙΚΤΟΝ μες τη τοστιέρα.
5. Αφήστε να ψηθεί το χαλλούμι και να αρκέψει να τρέχει το βούτυρο κάνοντας "Φσσσσσςςς" στη τοστιέρα.
6. Μην βαρυψήσετε το χαλλούμι για να αποφευχθεί το εξής:
Καταναλωτής: Σε παρακαλώ, μεν φκεις ολόκληρο έξω τωρά που εν να σε δακκάσω.
Χαλλούμι: Εν να φκω ολόκληρο τζαι να πέσω χαμέ/πας τη φόρμα σου.
Καταναλωτής: Μα είσαι ολόφρεσκο, εν πρέπει να μου το παίζεις λάστιχο της σφεντόνας τωρά.
Χαλλούμι: Εεεε αλόπως εσύγχισες με με τίποτε χαλλούμιν της κούζας που λουβά. Εν ηφκαίνω. Δάκκασε πιο δυνατά.
7. Βγάλτε το σάντουιτς από τη τοστιέρα και προσθέστε λεπτές φέτες ντομάτας και ακόμη πιο λεπτές φέττες αγγούρι.
8. Κλείστε το σάντουιτς και ΠΙΕΣΤΕ το ΚΑΛΑ. Προσέχετε μην κρούσετε. Βάλτε αλόε βέρα αν κρούσετε.
9. Φκάρτε την ντομάτα και του αγγουράκι και πετάξετε τα. Μόνο το άρωμα θέλουμε όχι την αίσθηση λιωμένου φύλλου τομάτας και βραστού αγγουριού.
10. Απολαύστε το τέλειο σάντουιτς.
11. Επαναλάβετε τη διαδικασία γιατί εν εχορτάσετε.
Υλικά:
1 φραντζολάκι με σισάμι
χαλλούμι
βούτυρο/μαργαρίνη
τομάτα
αγγουράκι
Μέσα:
Τοστιέρα
Τα χλωρά σας
1 μαχαίρι πουτζίνα που κόφκουν καλά
Διαδικασία:
1. Μοιράστε με μαχαίρι το φραντζολάκι στη μέση. Μη βγάλετε τη ψύχα ιερόσυλοι, απλά κουντήστε την μέσα αν εφκήκεν λίον έξω.
2. Βάλετε ένα τόνο βούτυρο/μαργαρίνη σε κάθε πλευρά, ώστε να μη φαίνονται οι πόροι του ψωμιού.
3. Βάλτε το χαλλούμι σε φέτες πάχους ενός εκατοστού.
4. Βάλτε το φραντζολάκι με το βούτυρο και το χαλλούμιν ΑΝΟΙΚΤΟΝ μες τη τοστιέρα.
5. Αφήστε να ψηθεί το χαλλούμι και να αρκέψει να τρέχει το βούτυρο κάνοντας "Φσσσσσςςς" στη τοστιέρα.
6. Μην βαρυψήσετε το χαλλούμι για να αποφευχθεί το εξής:
Καταναλωτής: Σε παρακαλώ, μεν φκεις ολόκληρο έξω τωρά που εν να σε δακκάσω.
Χαλλούμι: Εν να φκω ολόκληρο τζαι να πέσω χαμέ/πας τη φόρμα σου.
Καταναλωτής: Μα είσαι ολόφρεσκο, εν πρέπει να μου το παίζεις λάστιχο της σφεντόνας τωρά.
Χαλλούμι: Εεεε αλόπως εσύγχισες με με τίποτε χαλλούμιν της κούζας που λουβά. Εν ηφκαίνω. Δάκκασε πιο δυνατά.
7. Βγάλτε το σάντουιτς από τη τοστιέρα και προσθέστε λεπτές φέτες ντομάτας και ακόμη πιο λεπτές φέττες αγγούρι.
8. Κλείστε το σάντουιτς και ΠΙΕΣΤΕ το ΚΑΛΑ. Προσέχετε μην κρούσετε. Βάλτε αλόε βέρα αν κρούσετε.
9. Φκάρτε την ντομάτα και του αγγουράκι και πετάξετε τα. Μόνο το άρωμα θέλουμε όχι την αίσθηση λιωμένου φύλλου τομάτας και βραστού αγγουριού.
10. Απολαύστε το τέλειο σάντουιτς.
11. Επαναλάβετε τη διαδικασία γιατί εν εχορτάσετε.
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009
Τα 5 πιο σπαστικά πράγματα
Απαντώντας στην πρόσκληση του Omadeon αναρτώ τα πέντε πιο σπαστικά, pour moi, πράγματα.
1. Η φράση "πρέπει να διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα" που παίζει τον τελευταίο καιρό καθημερινά σε διάφορες περιστάσεις (εκπαιδευτικές, πολιτικές). Όταν ακούω αυτή τη φράση, μου έρχονται πολλές ανταποκρίσεις στο μυαλό, κάποτε τις λέω κιόλας:
"Την ποιαν;"
"Σόρι δεν έχω δει την ταινία"
"Έχεις και εσύ ακράτεια;"
"Άτε ρε, ενόμιζα ότι ετέλειωσεν ο δεύτερος παγκόσμιος".
"Είχα την εντύπωση ότι η σωματική ακεραιότητα είναι χρησιμότερη".
"Μα την διατηρεί πολύ καλά ο αρχιεπίσκοπος, μόνος του".
"Έχω μια κρέμα της κλινίκ για διατήρηση αλλά τα μπότοξ είναι πιο αποτελεσματικά στις μέρες μας".
2. Η φράση "σέβομαι την άποψή σου, αλλά" όταν το άτομο θα πει κάτι που σε θίγει και σε προσβάλλει, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν τίθεται ΚΑΝ θέμα άποψης, αλλά ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ . Πχ.
"Σέβομαι την άποψη σου ότι οι γυναίκες υπόκεινται σε ρατσισμό όσο αφορά το μισθολογικό τους ανάλογο ή την επαγγελματική του εξέλιξη σε σχέση με τους άντρες, αλλά δεν πιστεύω ότι η γυναίκα μπορεί να εργαστεί σε τόσο εύρος και δυναμικό με τον άντρα ώστε να το αξίζει."
(Είσαι ρατσιστής, δεν έχεις άποψη, πολύ απλό.)
"Σέβομαι την άποψή σου ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα να καλύφκουνται νομικά από το κράτος αλλά πιστεύω ότι είναι λάθος". (εννοείται ότι δεν ακολουθεί συνήθως επιχείρημα εκτός και αν επικαλεστεί κανένας την αναπαραγωγή, την παράδοση, τα ήθη, ή την Αγία Γραφή, ουσιαστικά πάλε χωρίς επιχείρημα)
Επίσης η φράση "δεν θέλω να σε προσβάλω", ειδικά όταν αναφέρεται σε πολιτικές συζητήσεις. Εννοείται ότι για να το πεις, με έχεις ήδη προσβάλει στο μυαλό σου, και αυτό που ακολουθεί θα είναι προσβλητικό απέναντί μου, ακόμα και αν το λες με ωραία λογάκια, οπότε κόψε τις φιλολογικές τυπικούρες και πρόσβαλε με.
3. Όταν η εκκλησία και οι πιστοί της/άτομα που δεν έχουν ιδέα τι πιστεύουν, έχουν την ψευδαίσθηση ότι σέβονται τη διαφορετική άποψη/αλλόθρησκους (καλά για τους άθεους δεν το κρύβει). Πχ:
-Δεν κατακρίνουμε κανένα επειδή δεν είναι χριστιανός. (Σε ομιλία ιεραποστολής).
-Δεν είναι δυνατόν η μειοψηφία να απαιτεί να αλλάξουν αυτά που εθέσπισε η πλειοψηφία (ακόμα και αν την προσβάλλουν και καταπατούν τα δικαιώματά της). Αλλά σας σεβόμαστε. (Σκατά σεβασμός)
- Εχάλασε ολόκληρη τη φωτογραφία των τελειόφοιτων τούτη η κορούα με την μαντίλα. (Αυτό το άκουσα πρόσφατα).
4. Όταν με χαρακτηρίζουν φεμινίστρια στην παρακάτω περίπτωση ή παρόμοιες περιπτώσεις:
Συνάδελφος: Ρε ασυγχώρητη, φύλαξε εκείνο το κουτί με πάστες στο ψυγείο γιατί πιάνει χώρο εδώ στο τραπέζι. Πω πω ακαταστασία. Τόσες γυναίκες εδώ και γίνεται μπάχαλο.
Ασυγχώρητη: Σιέρκα (χέρια) έσιεις, πόθκια (πόδια) έσιεις, δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα να το φυλάξεις εσύ.
Συνάδελφος: Ουυυ επιάσε τα φεμινιστικά σου.
Είσαι μαλάκας και αρχιτεμπέλης ρε. Και βλάκας.
5. Όταν ακούω ότι όταν βρίζεις πέφτει το επίπεδο της συζήτησης, ενώ το άτομο σε έχει ήδη βρίσει /προσβάλει/ ρίξει το επίπεδο. Πχ:
-Μου αρέσουν τα σεξουλιάρικα γκομενάκια με δασκαλίστικα γυαλλάκια μωρό μου.
-Είσαι αρχίδι ρε.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα. Κομπλεξάρα.
-Είσαι μαλάκας.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Άτομα σαν εσένα είναι ντροπή για τη χώρα μας. Άτομα σαν εσένα μας οδηγούν στο στόμα του λύκου.
-Άτομα σαν εσένα είναι ηλίθια.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Θα έρθεις απόψε στη συνάντηση;
-Δεν μπορώ, είμαι αδιάθετη και πονώ την κοιλιά μου.
-Εεε ήνταλως κάμνεις, ούλλο τούτη τη δικαιολογία ακούω που τις γεναίτζες.
-Είσαι αναίσθητος.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Αιτούμαι πληρωμένης άδεια εγκυμοσύνης περισσότερη των 2 μηνών λόγω αποκόλλησης πλακούντα.
-Μας συγχωρείτε, 2 μήνες είναι αρκετοί για σας για οποιοδήποτε πρόβλημα.
-Είσαστε αναίσθητοι.
-Εεε μην βρίζετε. Εμείς δεν σας βρίσαμε.
-Ήντα δουλειά κάμνετε εσείς οι δάσκαλοι δηλαδή,που κάθεστε το καλοτζαίρι, χριστούγεννα πάσχα τζαι πιερώνεστε.
-Αν εμπορούσες έκαμνες την τζαι εσύ. Α σόρι. Εν μπορείς.
-Εεε ένεν ανάγκη να γίνεσαι τόσο επιθετική.
-Λες ψέματα.
-Με αποκαλείς ψεύτισσα;
-Όχι. Λες ψέματα όμως.
-Είσαι πολλά ηλίθιος α.
-Εεε, εγώ δεν σε έβρισα.
Κάνω πάσα σε Cake, Leni, Εolica, axapari και Μαρίνο. Άτε κοπέλια πιάστε δουλειά.
1. Η φράση "πρέπει να διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα" που παίζει τον τελευταίο καιρό καθημερινά σε διάφορες περιστάσεις (εκπαιδευτικές, πολιτικές). Όταν ακούω αυτή τη φράση, μου έρχονται πολλές ανταποκρίσεις στο μυαλό, κάποτε τις λέω κιόλας:
"Την ποιαν;"
"Σόρι δεν έχω δει την ταινία"
"Έχεις και εσύ ακράτεια;"
"Άτε ρε, ενόμιζα ότι ετέλειωσεν ο δεύτερος παγκόσμιος".
"Είχα την εντύπωση ότι η σωματική ακεραιότητα είναι χρησιμότερη".
"Μα την διατηρεί πολύ καλά ο αρχιεπίσκοπος, μόνος του".
"Έχω μια κρέμα της κλινίκ για διατήρηση αλλά τα μπότοξ είναι πιο αποτελεσματικά στις μέρες μας".
2. Η φράση "σέβομαι την άποψή σου, αλλά" όταν το άτομο θα πει κάτι που σε θίγει και σε προσβάλλει, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν τίθεται ΚΑΝ θέμα άποψης, αλλά ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ . Πχ.
"Σέβομαι την άποψη σου ότι οι γυναίκες υπόκεινται σε ρατσισμό όσο αφορά το μισθολογικό τους ανάλογο ή την επαγγελματική του εξέλιξη σε σχέση με τους άντρες, αλλά δεν πιστεύω ότι η γυναίκα μπορεί να εργαστεί σε τόσο εύρος και δυναμικό με τον άντρα ώστε να το αξίζει."
(Είσαι ρατσιστής, δεν έχεις άποψη, πολύ απλό.)
"Σέβομαι την άποψή σου ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα να καλύφκουνται νομικά από το κράτος αλλά πιστεύω ότι είναι λάθος". (εννοείται ότι δεν ακολουθεί συνήθως επιχείρημα εκτός και αν επικαλεστεί κανένας την αναπαραγωγή, την παράδοση, τα ήθη, ή την Αγία Γραφή, ουσιαστικά πάλε χωρίς επιχείρημα)
Επίσης η φράση "δεν θέλω να σε προσβάλω", ειδικά όταν αναφέρεται σε πολιτικές συζητήσεις. Εννοείται ότι για να το πεις, με έχεις ήδη προσβάλει στο μυαλό σου, και αυτό που ακολουθεί θα είναι προσβλητικό απέναντί μου, ακόμα και αν το λες με ωραία λογάκια, οπότε κόψε τις φιλολογικές τυπικούρες και πρόσβαλε με.
3. Όταν η εκκλησία και οι πιστοί της/άτομα που δεν έχουν ιδέα τι πιστεύουν, έχουν την ψευδαίσθηση ότι σέβονται τη διαφορετική άποψη/αλλόθρησκους (καλά για τους άθεους δεν το κρύβει). Πχ:
-Δεν κατακρίνουμε κανένα επειδή δεν είναι χριστιανός. (Σε ομιλία ιεραποστολής).
-Δεν είναι δυνατόν η μειοψηφία να απαιτεί να αλλάξουν αυτά που εθέσπισε η πλειοψηφία (ακόμα και αν την προσβάλλουν και καταπατούν τα δικαιώματά της). Αλλά σας σεβόμαστε. (Σκατά σεβασμός)
- Εχάλασε ολόκληρη τη φωτογραφία των τελειόφοιτων τούτη η κορούα με την μαντίλα. (Αυτό το άκουσα πρόσφατα).
4. Όταν με χαρακτηρίζουν φεμινίστρια στην παρακάτω περίπτωση ή παρόμοιες περιπτώσεις:
Συνάδελφος: Ρε ασυγχώρητη, φύλαξε εκείνο το κουτί με πάστες στο ψυγείο γιατί πιάνει χώρο εδώ στο τραπέζι. Πω πω ακαταστασία. Τόσες γυναίκες εδώ και γίνεται μπάχαλο.
Ασυγχώρητη: Σιέρκα (χέρια) έσιεις, πόθκια (πόδια) έσιεις, δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα να το φυλάξεις εσύ.
Συνάδελφος: Ουυυ επιάσε τα φεμινιστικά σου.
Είσαι μαλάκας και αρχιτεμπέλης ρε. Και βλάκας.
5. Όταν ακούω ότι όταν βρίζεις πέφτει το επίπεδο της συζήτησης, ενώ το άτομο σε έχει ήδη βρίσει /προσβάλει/ ρίξει το επίπεδο. Πχ:
-Μου αρέσουν τα σεξουλιάρικα γκομενάκια με δασκαλίστικα γυαλλάκια μωρό μου.
-Είσαι αρχίδι ρε.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα. Κομπλεξάρα.
-Είσαι μαλάκας.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Άτομα σαν εσένα είναι ντροπή για τη χώρα μας. Άτομα σαν εσένα μας οδηγούν στο στόμα του λύκου.
-Άτομα σαν εσένα είναι ηλίθια.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Θα έρθεις απόψε στη συνάντηση;
-Δεν μπορώ, είμαι αδιάθετη και πονώ την κοιλιά μου.
-Εεε ήνταλως κάμνεις, ούλλο τούτη τη δικαιολογία ακούω που τις γεναίτζες.
-Είσαι αναίσθητος.
-Εεε μην βρίζεις. Εγώ δεν σ'έβρισα.
-Αιτούμαι πληρωμένης άδεια εγκυμοσύνης περισσότερη των 2 μηνών λόγω αποκόλλησης πλακούντα.
-Μας συγχωρείτε, 2 μήνες είναι αρκετοί για σας για οποιοδήποτε πρόβλημα.
-Είσαστε αναίσθητοι.
-Εεε μην βρίζετε. Εμείς δεν σας βρίσαμε.
-Ήντα δουλειά κάμνετε εσείς οι δάσκαλοι δηλαδή,που κάθεστε το καλοτζαίρι, χριστούγεννα πάσχα τζαι πιερώνεστε.
-Αν εμπορούσες έκαμνες την τζαι εσύ. Α σόρι. Εν μπορείς.
-Εεε ένεν ανάγκη να γίνεσαι τόσο επιθετική.
-Λες ψέματα.
-Με αποκαλείς ψεύτισσα;
-Όχι. Λες ψέματα όμως.
-Είσαι πολλά ηλίθιος α.
-Εεε, εγώ δεν σε έβρισα.
Κάνω πάσα σε Cake, Leni, Εolica, axapari και Μαρίνο. Άτε κοπέλια πιάστε δουλειά.
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009
Η μέρα της γυναίκας και άλλες μαλακίες των αντρών
Ο εσωτερικός διάλογος σε πλάγια.
Την Κυριακή στο περίπτερο, με τα τσιγάρα ο περιπτεράς κοττά μου ένα τριαντάφυλλο με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Think fast asigxoriti think fast.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου επέρασε.
Ο περιπτεράς εσυνειδητοποίησε ότι είμαι η καλύτερη πελάτισσα ever;
Που εν η κάμερα που εν η κάμερα;
Μάλλον το ερωτηματικό μου βλέμμα, το ανοικτό με απορία στόμα και η παύση 3 δευτερολέπτων ετρίγκαρε τον περιπτερά.
«Εεεεεεε..εν για τη μέρα της γυναίκας».
«Αααααα.. (vowels-check).. Ευχαριστώ.»
«Παρακαλώ»
Μεν φανείς αγενής asigxoriti, ΜΕΝ ΦΑΝΕΙΣ ΑΓΕΝΗΣ.
«Γίνεται να σου δώκω πίσω το τριαντάφυλλο τζαι να μου δώσεις ακόμα ένα πακέτο τσιγάρα; Εν να ήταν η καλύτερη χειρονομία για να τιμήσεις τη μέρα, πίστεψέ με.»
«Εεε»
«Έστω ένα αναπτήρα! Α! Το χειμώνα εδιούσετε κρασιά».
«Εχχέ...»
«Αστειεύομαι αστειεύομαι...»
Εν αστειεύκουμαι. Αν δεν έρκουμουν συχνά δαμέ για να αντρέπουμαι που εννα σε ξαναδώ, ήταν να σου πω να μου δώκεις τζαι θκυο αρτσίθκια να φορώ μαζί με την τσιαπατσουλλέ προσπάθεια μιας εφτομάς στο ΡΙΚ με ποιήματα τζαι αφιερώσεις στο γυναικείο κυπριακό κίνημα ή μιας ημέρας που τάχατες θυμάστε ρε να διάτε φκιόρα της μιας λίρας (1.60 ευρώ) για τους αγώνες των γεναικών για τα αυτονόητα.
«Ααα εεχεχεεε ναι εκατάλαβά το».
Την μαννήν τη γύφτισσα. Εν κανεί που της έδωκα λουλούδι φκένει τζαι πουπάνω. Μέρα της γυναίκας λαλούν σου μετά, τίποτε εν τους αξίζει ολάν, ούλλον θέλουν θέλουν θέλουν. Εν να πω του μάστρου του χρόνου να μεν δώκουμε τίποτε.Τζαι της δικής μου κομμένα τα έξω με τις φιλενάδες, κομμένα τζαι τα πουλουκκούθκια τζαι οι αθοδέσμες. Εώκαμε σιηνίν πολλύν νομίζωωω.
«Γεια».
«Ciao».
Την Κυριακή στο περίπτερο, με τα τσιγάρα ο περιπτεράς κοττά μου ένα τριαντάφυλλο με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Think fast asigxoriti think fast.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου επέρασε.
Ο περιπτεράς εσυνειδητοποίησε ότι είμαι η καλύτερη πελάτισσα ever;
Που εν η κάμερα που εν η κάμερα;
Μάλλον το ερωτηματικό μου βλέμμα, το ανοικτό με απορία στόμα και η παύση 3 δευτερολέπτων ετρίγκαρε τον περιπτερά.
«Εεεεεεε..εν για τη μέρα της γυναίκας».
«Αααααα.. (vowels-check).. Ευχαριστώ.»
«Παρακαλώ»
Μεν φανείς αγενής asigxoriti, ΜΕΝ ΦΑΝΕΙΣ ΑΓΕΝΗΣ.
«Γίνεται να σου δώκω πίσω το τριαντάφυλλο τζαι να μου δώσεις ακόμα ένα πακέτο τσιγάρα; Εν να ήταν η καλύτερη χειρονομία για να τιμήσεις τη μέρα, πίστεψέ με.»
«Εεε»
«Έστω ένα αναπτήρα! Α! Το χειμώνα εδιούσετε κρασιά».
«Εχχέ...»
«Αστειεύομαι αστειεύομαι...»
Εν αστειεύκουμαι. Αν δεν έρκουμουν συχνά δαμέ για να αντρέπουμαι που εννα σε ξαναδώ, ήταν να σου πω να μου δώκεις τζαι θκυο αρτσίθκια να φορώ μαζί με την τσιαπατσουλλέ προσπάθεια μιας εφτομάς στο ΡΙΚ με ποιήματα τζαι αφιερώσεις στο γυναικείο κυπριακό κίνημα ή μιας ημέρας που τάχατες θυμάστε ρε να διάτε φκιόρα της μιας λίρας (1.60 ευρώ) για τους αγώνες των γεναικών για τα αυτονόητα.
«Ααα εεχεχεεε ναι εκατάλαβά το».
Την μαννήν τη γύφτισσα. Εν κανεί που της έδωκα λουλούδι φκένει τζαι πουπάνω. Μέρα της γυναίκας λαλούν σου μετά, τίποτε εν τους αξίζει ολάν, ούλλον θέλουν θέλουν θέλουν. Εν να πω του μάστρου του χρόνου να μεν δώκουμε τίποτε.Τζαι της δικής μου κομμένα τα έξω με τις φιλενάδες, κομμένα τζαι τα πουλουκκούθκια τζαι οι αθοδέσμες. Εώκαμε σιηνίν πολλύν νομίζωωω.
«Γεια».
«Ciao».
Το Κυπριακό σε 4 λεπτά
Γράφει που λέτε ο Ferguson (2006):
"...Όσο περισσότερο λοιπόν εφαρμοζόταν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη το μοντέλο του εθνικού κράτους, τόσο μεγαλύτερη ήταν η πιθανότητα σύγκρουσης. Η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας της μεικτής εγκατάστασης-ενός σύνθετου μωσαϊκού ορίων εγκατάστασης και διασπορών- και της ιδέας των ομογενών πολιτικών μονάδων ήταν απλώς υπερβολικά μεγάλη. Το διακύβευμα, καθώς τα εθνικά σύνορα αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη σημασία, ήταν πολύ υψηλό και οι αποκλίνοντες αριθμοί γεννήσεων χρησίμευαν μόνο στο να μεγαλώνουν την ανησυχία εκείνων που φοβούνταν μήπως περιέλθουν σε κατάσταση μειοψηφίας. Ήταν θεωρητικά, κατανοητό ότι όλες οι διαφορετικές εθνικές ομάδες ενός νέου κράτους θα συμφωνούσαν να υπαγάγουν τις διαφορές τους σε μια νέα συλλογική ταυτότητα ή να μοιραστούν την εξουσία σε μια ομοσπονδία ίσων μελών.
ΑΛΛΑ αποδείχθηκε ότι μια πλειοψηφούσα ομάδα ήταν εξίσου πιθανό να θεωρήσει τον εαυτό της το μοναδικό ή τουλάχιστον το σημαντικότερο ιδιοκτήτη του κράτους και των κεφαλαίων του. Όσο περισσότερες λειτουργίες περίμεναν να επιτελέσει το κράτος (και ο αριθμός αυτών των λειτουργιών ανέβαινε αλματωδώς μετά το 1900) τόσο μεγάλωνε ο πειρασμός να αποκλείσουν αυτή ή εκείνη τη μειονότητα από κάποια ή άλλα ευεργετήματα του πολίτη, ανεβάζοντας ταυτόχρονα σταδιακά το κόστος διαμονής της με τη μορφή φόρων ή άλλων βαρών. "
ΔΑΣΚΑΛΑ ΔΑΣΚΑΛΑ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ.
Ferguson N., 2006, Ο πόλεμος στον κόσμο-Ο αιώνας του μίσους-1901-2000, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Ιωλκός.
"...Όσο περισσότερο λοιπόν εφαρμοζόταν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη το μοντέλο του εθνικού κράτους, τόσο μεγαλύτερη ήταν η πιθανότητα σύγκρουσης. Η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας της μεικτής εγκατάστασης-ενός σύνθετου μωσαϊκού ορίων εγκατάστασης και διασπορών- και της ιδέας των ομογενών πολιτικών μονάδων ήταν απλώς υπερβολικά μεγάλη. Το διακύβευμα, καθώς τα εθνικά σύνορα αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη σημασία, ήταν πολύ υψηλό και οι αποκλίνοντες αριθμοί γεννήσεων χρησίμευαν μόνο στο να μεγαλώνουν την ανησυχία εκείνων που φοβούνταν μήπως περιέλθουν σε κατάσταση μειοψηφίας. Ήταν θεωρητικά, κατανοητό ότι όλες οι διαφορετικές εθνικές ομάδες ενός νέου κράτους θα συμφωνούσαν να υπαγάγουν τις διαφορές τους σε μια νέα συλλογική ταυτότητα ή να μοιραστούν την εξουσία σε μια ομοσπονδία ίσων μελών.
ΑΛΛΑ αποδείχθηκε ότι μια πλειοψηφούσα ομάδα ήταν εξίσου πιθανό να θεωρήσει τον εαυτό της το μοναδικό ή τουλάχιστον το σημαντικότερο ιδιοκτήτη του κράτους και των κεφαλαίων του. Όσο περισσότερες λειτουργίες περίμεναν να επιτελέσει το κράτος (και ο αριθμός αυτών των λειτουργιών ανέβαινε αλματωδώς μετά το 1900) τόσο μεγάλωνε ο πειρασμός να αποκλείσουν αυτή ή εκείνη τη μειονότητα από κάποια ή άλλα ευεργετήματα του πολίτη, ανεβάζοντας ταυτόχρονα σταδιακά το κόστος διαμονής της με τη μορφή φόρων ή άλλων βαρών. "
ΔΑΣΚΑΛΑ ΔΑΣΚΑΛΑ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ, ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ.
Ferguson N., 2006, Ο πόλεμος στον κόσμο-Ο αιώνας του μίσους-1901-2000, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Ιωλκός.
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
My halloumia
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Ψυχραιμία;
"Δεν είναι δυνατόν να είμαστε αρεστοί σε όλο τον κόσμο".
Αυτό μου είπε η μάμα μου όταν στην τετάρτη τάξη του δημοτικού την ρώτησα γιατί δεν με παίζει η Δήμητρα στο λάστιχο, αφού δεν της έκαμα τίποτε. Η αδερφή μου είπε μου ότι δεν ήμουν καλή στο πατητό-μασχάλη, εξήγηση την οποία εθεώρησα στη συγκεκριμένη περίπτωση πιο λογική αλλά έβαλα στο υποσυνείδητο και τη συμβουλή της μάμας.
Από εκείνη την στιγμή εγώ απέφευγα να μιλώ και να συναναστρέφομαι με τη Δήμητρα γιατί εθεώρησα το λογικό άμα δεν με συμπαθά να σταματήσω να προσπαθώ να παίξω λάστιχο μαζί της. Μετά από χρόνια στο γυμνάσιο, η Δήμητρα είπε σε ένα φίλο μου ότι εφίλησα ένα που της άρεσκε και ότι είμαι μια πουτάνα. Υπόψην στο γυμνάσιο ήμουν στην πανάσχημη φάση με σιδεράκια, γυάλλες και μαλλί που δεν εσυνάετουν ούτε με το μπριλ κριμ, με αυτοπεποίθηση υπό το μηδέν, επερπατούσα με τα μούτρα στα πλακάκια, σιγά μεν εφίλουν ή με εφίλαν κανένας δηλαδή. Τελοσπάντων, δεν ασχολήθηκα με τη Δήμητρα και είπα στο φίλο μου ότι μάλλον είδεν κάποια που μου έμοιαζε.
Στο λύκειο η Δήμητρα έκαμνε ιδιαίτερα λατινικά με μια φίλη μου. Μια μέρα ήρθε η φίλη μου και μου είπε οτι η Δήμητρα της είπεν ότι είμαι πουτάνα και ότι έχω πάει με το μισό οικονομικό. Εν τω μεταξύ, εγώ είχα πετάξει τα σιδεράκια και τις γυάλλες, έκοψα το μαλλί κοντό και το εσύναξα και άνθισα σαν το μπουμπούκιιιιι (:P) αλλά πάλε από αγόρια σβουμ. Ο τότε φίλος μου ήταν από άλλο λύκειο, με τον οποίο αν εβρεθούμασταν μια φορά την εβδομάδα στο πικαντίλι, και το σεξ το εθώρεν στον μακρινό ορίζοντα, εφόσον είχαμε μείνει strictly στο στάδιο του γλωσσόφιλου και των τριών ωρών καθημερινά στο τηλέφωνο.
Και τότε έκαμα την εξής σκέψη.
"Πόσο κακό λάστιχο έπαιζα στο δημοτικό; "
Αστειεύομαι.
"Τι μπορεί να έκαμα τούτης της κοπέλας που όπου κάτσει τζαι όπου σταθεί να μέ κακολογεί. Αφού δεν της εμίλησα που το δημοτικό, ούτε έτυχε να ξαναείμαστε στην ίδια τάξη και στον ίδιο κύκλο φίλων."
Όταν είδα τη Δήμητρα στο σχολείο την επομένη μετά από 9 χρόνια από την τελευταία φορά που της εμίλησα την πλησίασα και με ψυχραιμία την ερώτησα:
"Έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί μου;"
Εκείνη αντί να μείνει χάσκοντα και να αρνηθεί οτιδήποτε και να με φκάλει πελλή τι μου λαλεί:
"Ναι, εν μου αρέσκει η φάτσα σου". Teenagers can be really cruel.
Τελοσπάντων, για πρώτη φορά στη ζωή μου ετριχομάλλισα πλάσμα. Και το ευχαριστήθηκα μπορώ να πω. Της έφκαλα τούφα ολόκληρη, ενώ εκείνη επροσπαθούσε να μου πιάσει το κοντοκουρεμένο μαλλί και δεν τα κατάφερνε. Φωνές κακό "καφκάς καφκάς" , ξέρετε μες το σχολείο πως είναι αυτά, τσουπ η υποδιευθύντρια μας επήρεν στο γραφείο της. Εγώ λόγω λευκού ποινικού μητρώου την εγλύτωσα. Μάλιστα η υποδιευθύντρια εκοίταζε με σαν να τζαι εν επίστεφκε στα μάθκια της "Και εσύ τέκνον βρούτε" ένα πράμα, γιατί πραγματικά ούτε μούγια (μύγα) δεν επείραξα στο σχολείο.
Την Δήμητρα δεν την εξαναείδα, τουλάχιστον από αχτίνα 20 μέτρων. Ούτε ετσακώθηκα έτσι ξανά με κανένα στο σχολείο, ούτε στο πανεπιστήμιο, ούτε μετά. Έμαθα τελευταία ότι επαντρεύτηκε και έκαμε δίδυμα και εχαμογέλασα, ενθυμούμενη την όλη ιστορία από το σχολείο.
Γιατί σας λαλώ τούτην την ιστορία;
Για κάτι που μου συμβαίνει πρώτη φορά στη δουλειά μου.
Επειδή είμαι στα πρόθυρα να ππουνιάρω κάποιο άτομο στη δουλειά μου, που ακολουθεί την τακτική της Δήμητρας. Αν έκοψα μαζί με το άτομο αυτό 5 κουβέντες μετρημένες έχει 2 χρόνια, απέφυγα, βλέποντας μιαν αρνητικότητα ,να συναναστραφώ μαζί του. Προφανώς το άτομο αυτό δεν με συμπαθεί. Έμαθα μάλιστα ότι ξεκατινιάζει με σε άλλο συνάδελφο, επειδή και οι τοίχοι έχουν αυτιά (και έτυχε να είμαι πίσω από τον συγκεκριμένο τοίχο-φύλλο της τυρόπιττας). Για κανένα τρίμηνο αγνοώ το συγκεκριμένο άτομο και κάτι σπόντες του, γιατί σκέφτομαι το "Δεν είμαστε αρεστοί σε όλους τους ανθρώπους" και ότι θα ήταν ανώφελο να δώσω σημασία. Δεν του απευθύνω το λόγο, (εκτός σε μια περίπτωση που εκινδύνευε να πέσει κάτω από τα σκαλιά) δεν μεινίσκω στον ίδιο χώρο μαζί του μόνη μου, γενικά αποφεύγω κάθε είδους επικοινωνία, για να μεν του διώ περιθώριο να αντιπαθήσει τούτο που ΤΟΣΟ πολλά αντιπαθεί πάνω μου.
Δεν μου αρέσει η σύγκρουση με λίγα λόγια.
Σήμερα δεν άντεξα. Στη συνεδρία, μετά από ένα σχόλιο του που με έκαμε τουρπίνα του φράκτη άμα ξυσιηλίσει, του έκαμα ΕΝΑ ΠΟΛΟΗΜΑ , πουτζείνα που σταματά ο χρόνος για λίγα δευτερόλεπτα και μεινίσκουν όλοι έκπληκτοί και αμήχανοι, "where did that came from" ένα πράμα, και μετά συνεχίζεται η συζήτηση για άσχετα πράματα. Μάλιστα έκαμα τουλάχιστον visualise 5 φορές , ότι έσιησα πας το τραπέζι τζαι έσυρα ούλλα τα πράματα κάτω και έπιασα τον που το λαιμό και άρκεψα να του διώ ππουνιές.
Πάντως αν ο στόχος του ήταν να με φτάσει στα όρια μου, επέτυχεν το.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μπω σε διάλογο με το συγκεκριμένο άτομο. Ούτε να έρτω σε σύγκρουση, γιατί μπορεί να βγω εκτός εαυτού, να το δέρω και δεν θέλω. Πώς μπορώ να αποφύγω τη σύγκρουση χωρίς να πάθω καρδιακό από τα νεύρα;
Μπορώ;
Αυτό μου είπε η μάμα μου όταν στην τετάρτη τάξη του δημοτικού την ρώτησα γιατί δεν με παίζει η Δήμητρα στο λάστιχο, αφού δεν της έκαμα τίποτε. Η αδερφή μου είπε μου ότι δεν ήμουν καλή στο πατητό-μασχάλη, εξήγηση την οποία εθεώρησα στη συγκεκριμένη περίπτωση πιο λογική αλλά έβαλα στο υποσυνείδητο και τη συμβουλή της μάμας.
Από εκείνη την στιγμή εγώ απέφευγα να μιλώ και να συναναστρέφομαι με τη Δήμητρα γιατί εθεώρησα το λογικό άμα δεν με συμπαθά να σταματήσω να προσπαθώ να παίξω λάστιχο μαζί της. Μετά από χρόνια στο γυμνάσιο, η Δήμητρα είπε σε ένα φίλο μου ότι εφίλησα ένα που της άρεσκε και ότι είμαι μια πουτάνα. Υπόψην στο γυμνάσιο ήμουν στην πανάσχημη φάση με σιδεράκια, γυάλλες και μαλλί που δεν εσυνάετουν ούτε με το μπριλ κριμ, με αυτοπεποίθηση υπό το μηδέν, επερπατούσα με τα μούτρα στα πλακάκια, σιγά μεν εφίλουν ή με εφίλαν κανένας δηλαδή. Τελοσπάντων, δεν ασχολήθηκα με τη Δήμητρα και είπα στο φίλο μου ότι μάλλον είδεν κάποια που μου έμοιαζε.
Στο λύκειο η Δήμητρα έκαμνε ιδιαίτερα λατινικά με μια φίλη μου. Μια μέρα ήρθε η φίλη μου και μου είπε οτι η Δήμητρα της είπεν ότι είμαι πουτάνα και ότι έχω πάει με το μισό οικονομικό. Εν τω μεταξύ, εγώ είχα πετάξει τα σιδεράκια και τις γυάλλες, έκοψα το μαλλί κοντό και το εσύναξα και άνθισα σαν το μπουμπούκιιιιι (:P) αλλά πάλε από αγόρια σβουμ. Ο τότε φίλος μου ήταν από άλλο λύκειο, με τον οποίο αν εβρεθούμασταν μια φορά την εβδομάδα στο πικαντίλι, και το σεξ το εθώρεν στον μακρινό ορίζοντα, εφόσον είχαμε μείνει strictly στο στάδιο του γλωσσόφιλου και των τριών ωρών καθημερινά στο τηλέφωνο.
Και τότε έκαμα την εξής σκέψη.
"Πόσο κακό λάστιχο έπαιζα στο δημοτικό; "
Αστειεύομαι.
"Τι μπορεί να έκαμα τούτης της κοπέλας που όπου κάτσει τζαι όπου σταθεί να μέ κακολογεί. Αφού δεν της εμίλησα που το δημοτικό, ούτε έτυχε να ξαναείμαστε στην ίδια τάξη και στον ίδιο κύκλο φίλων."
Όταν είδα τη Δήμητρα στο σχολείο την επομένη μετά από 9 χρόνια από την τελευταία φορά που της εμίλησα την πλησίασα και με ψυχραιμία την ερώτησα:
"Έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί μου;"
Εκείνη αντί να μείνει χάσκοντα και να αρνηθεί οτιδήποτε και να με φκάλει πελλή τι μου λαλεί:
"Ναι, εν μου αρέσκει η φάτσα σου". Teenagers can be really cruel.
Τελοσπάντων, για πρώτη φορά στη ζωή μου ετριχομάλλισα πλάσμα. Και το ευχαριστήθηκα μπορώ να πω. Της έφκαλα τούφα ολόκληρη, ενώ εκείνη επροσπαθούσε να μου πιάσει το κοντοκουρεμένο μαλλί και δεν τα κατάφερνε. Φωνές κακό "καφκάς καφκάς" , ξέρετε μες το σχολείο πως είναι αυτά, τσουπ η υποδιευθύντρια μας επήρεν στο γραφείο της. Εγώ λόγω λευκού ποινικού μητρώου την εγλύτωσα. Μάλιστα η υποδιευθύντρια εκοίταζε με σαν να τζαι εν επίστεφκε στα μάθκια της "Και εσύ τέκνον βρούτε" ένα πράμα, γιατί πραγματικά ούτε μούγια (μύγα) δεν επείραξα στο σχολείο.
Την Δήμητρα δεν την εξαναείδα, τουλάχιστον από αχτίνα 20 μέτρων. Ούτε ετσακώθηκα έτσι ξανά με κανένα στο σχολείο, ούτε στο πανεπιστήμιο, ούτε μετά. Έμαθα τελευταία ότι επαντρεύτηκε και έκαμε δίδυμα και εχαμογέλασα, ενθυμούμενη την όλη ιστορία από το σχολείο.
Γιατί σας λαλώ τούτην την ιστορία;
Για κάτι που μου συμβαίνει πρώτη φορά στη δουλειά μου.
Επειδή είμαι στα πρόθυρα να ππουνιάρω κάποιο άτομο στη δουλειά μου, που ακολουθεί την τακτική της Δήμητρας. Αν έκοψα μαζί με το άτομο αυτό 5 κουβέντες μετρημένες έχει 2 χρόνια, απέφυγα, βλέποντας μιαν αρνητικότητα ,να συναναστραφώ μαζί του. Προφανώς το άτομο αυτό δεν με συμπαθεί. Έμαθα μάλιστα ότι ξεκατινιάζει με σε άλλο συνάδελφο, επειδή και οι τοίχοι έχουν αυτιά (και έτυχε να είμαι πίσω από τον συγκεκριμένο τοίχο-φύλλο της τυρόπιττας). Για κανένα τρίμηνο αγνοώ το συγκεκριμένο άτομο και κάτι σπόντες του, γιατί σκέφτομαι το "Δεν είμαστε αρεστοί σε όλους τους ανθρώπους" και ότι θα ήταν ανώφελο να δώσω σημασία. Δεν του απευθύνω το λόγο, (εκτός σε μια περίπτωση που εκινδύνευε να πέσει κάτω από τα σκαλιά) δεν μεινίσκω στον ίδιο χώρο μαζί του μόνη μου, γενικά αποφεύγω κάθε είδους επικοινωνία, για να μεν του διώ περιθώριο να αντιπαθήσει τούτο που ΤΟΣΟ πολλά αντιπαθεί πάνω μου.
Δεν μου αρέσει η σύγκρουση με λίγα λόγια.
Σήμερα δεν άντεξα. Στη συνεδρία, μετά από ένα σχόλιο του που με έκαμε τουρπίνα του φράκτη άμα ξυσιηλίσει, του έκαμα ΕΝΑ ΠΟΛΟΗΜΑ , πουτζείνα που σταματά ο χρόνος για λίγα δευτερόλεπτα και μεινίσκουν όλοι έκπληκτοί και αμήχανοι, "where did that came from" ένα πράμα, και μετά συνεχίζεται η συζήτηση για άσχετα πράματα. Μάλιστα έκαμα τουλάχιστον visualise 5 φορές , ότι έσιησα πας το τραπέζι τζαι έσυρα ούλλα τα πράματα κάτω και έπιασα τον που το λαιμό και άρκεψα να του διώ ππουνιές.
Πάντως αν ο στόχος του ήταν να με φτάσει στα όρια μου, επέτυχεν το.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μπω σε διάλογο με το συγκεκριμένο άτομο. Ούτε να έρτω σε σύγκρουση, γιατί μπορεί να βγω εκτός εαυτού, να το δέρω και δεν θέλω. Πώς μπορώ να αποφύγω τη σύγκρουση χωρίς να πάθω καρδιακό από τα νεύρα;
Μπορώ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
