Το ζευγάρι της διπλανής πόρτας

Σχεδόν.. δεν είναι ακριβώς της διπλανής πόρτας, είναι της μεζονέτας που βρίσκεται κοντά στην πολυκατοικία που μένω. Και συγκεκριμένα, σχεδόν κάτω από τα παράθυρα του υπνοδωματίου μου.

Το ζευγάρι αυτό, από τότε που εμετακόμισα στη συγκεκριμένη γειτονιά, με ξυπνά σχεδόν κάθε πρωί. Έχει σχεδόν 3 χρόνια. Το χειμώνα με ξυπνά τα Σαββατοκυρίακα κατά της 9, τις καθημερινές εν τους προλαβαίνω γιατί κατά τις 6 και μισή φεύγω από το σπίτι.. Το καλοκαίρι που είμαι σπίτι, με ξυπνά κατά της 7 μισή.

Δεν με ξυπνούν οργασμοί παθιασμένου έρωτα.

Δεν με ξυπνά το μιξεράκι που φτιάχνει τον καφέ τους.

Δεν με ξυπνά το κλάμα των μωρών τους.

Με ξυπνούν οι παουρκές τους, οι φωνές τους. Συγκεκριμένα η τσιρικτή φαουσιασμένη φωνή της κυρίας και ο μπάσος παουρμοβρυχηθμός του κυρίου. Την πρώτη φορά που με εξυπνήσαν έπαθα σοκ. Ενόμιζα κάποιον εσφάξαν, εγίνηκε φονικό στη γειτονιά λαλώ..ακόμα εν ήρτα.

Μερικοί λόγοι για την πρωινή χορωδία του τρόμου, που επρόλαβα να συλλάβω αυτά τα τρία χρόνια, πριν κλείσω τα παντζούρια και βάλω το μαξιλάρι πάνω στην κκελέ μου: "γιατί έβαλες λάστιχο να ποτίσεις τωρά" ,"γιατί εν ταράσσεις το αυτοκίνητο εσύ;", "γιατί έφαες την ατζία του ψωμιού;".. και γενικά ΑΦΟΡΜΗ ΒΟΗΘΑ. Ο καυγάς για τον ίδιο λόγο μπορεί να διαρκέσει από 5 λεπτά μέχρι 2 ώρες! ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΟΡΕΞΕΩΣ.

Εσκέφτηκα πολλές φορές να ανοίξω το παράθυρο και να τους πω να ΦΚΑΛΟΥΝ ΦΑΟΥΣΑ, αλλά εν το έκαμνα, γιατι τα μωρά τους ήταν παρόντα σε όλους τους καυγάδες σχεδόν, και ετσιρηλλούσαν και εκλαίαν στο background. Ελυπούμουν τα, να ακούν ακόμα ένα πελλό να παουρίζει. (Εκάλεσα μια φορά το 1440 για τη βία στην οικογένεια αλλά η κοπέλα είπε μου ότι πρέπει να κάμω καταγγελία στην αστυνομία, εάν νομίζω ότι τα μωρά είναι θύματα βίας. Είπα της μπορεί να μεννεν σωματική η βία, αλλά καλύτερα να σε δέρνουν παρά να ακούεις έτσι τσιριλλιές.. Είπε μου ότι δυστυχώς που τη θέση της εν μπορεί να βοηθήσει προς το παρόν. Ερώτησα ένα γνωστό μου και είπε μου σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει ναν επώνυμη η καταγγελία στην αστυνομία.Anyway..

Σήμερα όμως, προφανώς ο νέος ένοικος της πολυκατοικίας (ήρθε πριν 2 μήνες), δεν άντεξε! Έτσι λίγο μετά την έναρξη της χορωδίας του τρόμου, άκουσα μια φωνή να συμπληρώνει:

"ΕΣΙΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΗΡΤΑΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΑΤΕ ΜΑΣ. ΕΚΑΜΕΤΕ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ! ΦΚΑΡΤΕ ΦΑΟΥΣΑ ΠΑΟΥΡΜΟΣΙΗΣΤΟ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ! ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΧΩΡΙΣΤΕ ΤΖΑΙ ΜΕΣ ΜΑΣ ΓΑΜΑΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ. ΑΧΡΗΣΤΟΙ Ε ΑΧΡΗΣΤΟΙ! ΑΝ ΣΑΣ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΕΝ ΝΑ ΕΡΤΩ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΑΣ... ΧΩΡΙΣΤΕ ΝΑ ΠΝΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑΝ!"

Αν τον εύρω σήμερα τον συγκεκριμένο ένοικο θα του πω: "Respect".

Εν ξέρω κατά πόσον εν να πιάει τόπο η αντίδρασή του, πάντως αν με ξαναξυπνήσουν εν να αρκέψω εγώ τούτη τη φορά.

Οι απέναντι μου είπαν μου κάτι ψιλές ότι εκαλέσαν αστυνομία 2 φορές...

Τώρα να δούμεν...

Ούφφου! Εσείς εν να αντέχετε τόσο καιρό;